7255413558

145

blioteki Narodowej w Warszawie na mncy traktatu ryskiego, ale został spalony przez Niemców po upadku powstania warszawskiego wtaz z najcenniejszymi zbiorami tej biblioteki.

5.    s. 161-168 rkps Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu o sygn. Lat. 1 F 236 pochodzący z klasztoru oo. Benedyktynów w Sieciechowie. Składał się on z dwóch pierwotnie oddzielnych rkpsów. Pierwszy’ obejmował k. 1-157, drugi k. 158-357. W kodeksie znajdowały się: a. na k. J, pierwotnie nie-zapisanej, lu/nc wypiskj łacińskie z nielicznymi glosami polskimi; b. na k. 2-157 lekcje z ewangelii na niedziele roku kościelnego z komentarzem. W tekście tym nieliczne glosy' polskie, z któiych wydawca podaje wybór; we Biucknera autor tego dzieła nie był Polakiem. W Sstp materia! z obu pozycji datowano XV /;. c. na k. 158-357 wykład lekcji niedzielnych z listów apostolskich, autorstwa, wg wydawcy, Polaka. Rkps ten pisał Jan z Nowej Przedanicy w 1449 r., co zapisane było w expl. W tekście występują liczne glosy polskie, z któiych Bruckner podaje wybór. W Ssip materia! ten datowano 1449; d. cf. Dek 111 21. Rkps powrócił do Biblioteki Narodowej w Warszawie na mocy traktatu ryskiego, ale został spalon> przez Niemców po upadku powstania warszawskiego wraz z najcenniejszymi zbiorami lej biblioteki.

6.    s. 168-183 rkps Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, obecnie we Wrocławiu, nr 414 Zawiera dwa zbiory kazań: kazania de tempoie z kilkoma dołączonymi spoza lego cyklu (k. 1-185) i kazania de sanctis (k. 239-341) z licznymi polskimi glosami wewnętrznymi, z któiych Bruckner podał obszerny wybór. Wg wydawcy oba te zbiory są przeróbką Luica salatis i Excmplar salutis Jana Sylwana (Hieronima z Pragi). Po drugim Cyklu kazań znajduje się Iraktat Dc modo ducendi corcam, pisany inną ręką. Bruckner przytacza z niego kilkanaście glos zapisanych na k. 341 i 342. Oba cykle kazań pisane są tą samą ręką. Przy’ łączeniu icli w całość przedzielono je innym rkpsem, obejmująq in k. 192-238, zawierającym pojedyncze kazania, legendy, traktaty itd. z licznymi glosami polskimi. Wstawka ta pisana jest jeszcze inną ręką, która też zapisała część k. 343 i całą 344. Od 1955 r. w Sstp uzupełnianej konteksty łacińskie i opuszczone przez wydawcę glosy (jako RRp) z fotografii, a od 1968 r. z. odczytania Józefa Reczka i F.lżbiety Belcarzowej. W Sstp materiał datowano XV p. post.

Na s. 184-196 wydawca zamieścił krótkie omówienie pisowni i gramatyki materiału językowego z omówionych rkpsów oraz alfabetyczny wykaz wybranych wyrazów.

7.    s. 197-I9H rkps Ces. Btbl. Publ. w Petersburgu o sygn. Lat. f F nr 497, obecnie w Bibliotece Narodowej w Warszawie pod sygn. III 3021, pochodzący ze zbiorów klasztoru oo. Benedyktynów na świętym Kr/yżu. 7.awiera kazania de tempoie i de sanctis, wg błędnego mniemania Brucknera, autorstwa Piotra z Miłosławia. W kazaniach występują polskie glosy głównie wewnętrzne, część nadpisanych. Wydawca daje niewielki wybór glos wewnętrznych oraz znajdujące się w kazaniach teksty: pieśń Zdrów bądź holu aitjcLki (inne jej przekazy cf. R XXV 206-291 poz. 6) zapisaną na k. 29r, wiersz o małżeństwie Nic wytiimj junochu (inne jego przekazy cf. Ti XXV 115-205 poz. 2) zapisany na k. 59v-60r, tekst o warunkach dobrej spowiedzi (inne jego przekazy cf. AkLii III poz. 4) z k. 105 oraz nazwy sposobów interpretacji Pisma św. (inne ich przekazy cf ErzGios poz. 2) zapisane na k. 306. W ChrestWRi na s. 240-241 zamieszczono transkrypcję pieśni Zdrów bądź, królu unjelski a na s. 294 transkrypcję wiersza Nic wybrnij junochu. W Sstp cały materiał datowano XV p. Najnowsze wydanie polskich glos z tego rkpsu ukazało się w IV części Glon polskich w łacińskich kaianiach średniowiecznych ł£. Belcarzowej. ~ Cf. GIKożB IV poz. 7.

8.    s. 199-200 rkps Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu o sygn. Lat. I F 449, obecnie będący w posiadaniu Biblioteki Narodowej w Warszawie pod sygn. IV 3022, pochodzący z Biblioteki oo. Paulinów Na Skałce. Rkps zawiera m.in.: a. kazania dc tempore i de sanctis (wg Brucknera również autorstwa Piotra z Miłosławia). W tekście znajdują się polskie glosy wewnętrzne i ititerlinearnc. z których wydawca daje wybór. W tekście kazań na k. 29 zanotowano pseudo etymologię wyrazu swndź-ba (inne jej przekazy cf. R XXII 319-349 poz. 3). W Sstp materiał datowano XV p. post. Najnowsze wydanie polskich głos z tego rkpsu ukazało się w IV części Glos polskich w łacińskich kazaniach średniowiecznych h Belcarzowej; b. cf. Dek 1 7, Dek III 22, Dek III 23, Sf>ow 8, Wierzę 14a. ~ Cf. GtKazB IV poz. 6.

9.    s. 2CK1-2I) 1 rkps Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu o sygn. Lat. I F 358 pochodzący z klasztoru oo. Benedyktynów' na Świętym Krzyżu. Zawierał m.in. kazania (wg Brucknera również autorstwa Piotra z Miłosławia) z polskimi glosami, których część pochodzi od młodszej ręki. Wydawca podaje