7255413651

jest analityczna, natomiast cześć druga ciel s. 1-84 zawiera dwa słowniki wyrazów słowiańskich i przyswojonych w epoce przedhistorycznej oraz wyrazów zapożyczonych po przyjęciu chrześcijaństwa. Baudonin «le Omnenay zebrał około pięciu tysięcy wyrazów, głownie nazw własnych, z dokumentów łacińskich i kronik, przy czym koizyst.il zarówno z materiałów już wydanych, jak i przez samego siebie po raz pierwszy odczytanych. W przypadku kiedy Hnudouin de Comtcnay korzystał 7 wydanych materiałów, Sslp nie ekscerpował wyrazów z Ifattd, ale z podstawowego wydania <np. cf.AG/., MPH I, S/m^ł 1, /Codjlto/*. 0/>A/<(&', Kod Pot ii«l w cz. I. 3-5). Ponadto autor wykorzystał polskie zabytki, klorc w Sslp niezależnie eksccrpow.mo (rf. ft/np/r, U/., Snf /-/, tfrerh. Ktffi.Yii7cfr_% /Wif/i w cz. I. s. 23- 24). Przy pobieżnym sprawd/cniu nie udało sic znalc/.ć w Sslp i w magazynie słownika cytatów z tego źródła.

BedttMcti Bednarski Adam, Materiały do dziejów medycyny polskiej w XJV i XV stuleciu. Prace Komisji Historii Medycyny i Nauk I Vzy i od n i czo-Matematycznych, t. I. Kraków 1939. s 25- HIS. Polska Akademia Umiejętności. — Celem pracy było zestawienie wszystkich dosiepnych autorowi rkpsów św iadczących o sianie medycyny polskiej w XIV i XV w. Są to rkpsy polskich autorów, rkpsy przepisywane. rkpsy będące własnością naszych lekarzy, rkpsy używane w Krakowie w ciągu wieku XIV

1    XV. W tym celu przejrzał wiele kodeksów i skatalogował (raklały, które nic były skatalogowane. Udało nut się znaleźć parę dotąd nieznanych rkpsów. Przy pracy korzystał / pomocy U. Ganszyń-ca, który ro.in. odczytał szereg mc. i cxpl. i określił wiek pisma rkjisów. Korzystał z katalogów, głównie / Wisłockiego. Przygotowując opracowanie, korzystał z rkpsów i katalogów następujących bibliotek: Jagiellońskiej. Kórnickiej. Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, Zamoyskich. Miejskiej w Lrfurcic, Miejskiej i Uniwersyteckiej we Wrocławiu oraz Uniwersytetu Jana Kazimierza. Wydawca pizedstawia następujące rkpsy. będące źródłami Sstp:

1.    s. 37 38 rkps Biblioteki Kórnickiej nr 794. formatu in rjnarto. liczący 115 kart. Pisany jest różnymi rękami XV i XVI w. Na k. 104r— IOlSv zamieszczono recepty dla koni, świń. owiec i ludzi, zawierające polskie glosy. Karty, na któiych zapisano recepty z polskimi glosami, pisane są ręką XV w. Bednarski wydał fragmenty tych recept z dwudziestoma glosami polskimi. W Sslp materiał datowano XV p. post. Od r. 1959 Pracownia Sstp posiada mikrofilm, na którego podstawie korygowano odczytanie Bednarskiego ocaz u/upcintanu konteksty łacińskie. W 1%8 r glosy (około 80) zc wszystkich recept wydal M. Muszyński w opracowaniu Ciosy, zapiski i me która teksty polskie »i' sio tych drukach i rękopisach Biblioteki Kórnickiej do roku 1550. /. tego też wydania glosy z początkowych liter alfabetu, które z Iłedn.Mrd nic weszły do Sstp (bielma > cwhw, dychawica). ukażą sin w .suplemencie ze skrótem CAKón\ II. W 1979 r. zostały wydane recepty dla zwierząt w opracowaniu Marii Kowalczyk i Grzegorza Staśkicwicza /xdtaestiva końskie z dwóch rękopisów łacińskich

2    pierwszej ftołom v XVw., które zostało umieszczone- u Uzupełnieniach do spisu źródeł w t. IX jako }<ekKoń. ~ Cf. GlKóm II po z. I, I.ekKoń |>oz. I.

2.    s. 73-74 rkps Biblioteki Kórnickiej nr 715. papierowy, formatu in qunrio. liczy 12 k. i pisany jest różnymi rękami XV w. Zawiera dwa traktaty lekarskie. W pierwszym, mieszczącym się na k. Ir- lir, znajduje sic kilka polskich głos pisanych ręka XV w. A. Bednarski wydał sześć z tych glos, bez odpowiedników łacińskich. W Sslp zacytowano z tęgi) źródła dwie glosy (niemoc, opnchlitia) 7. datą XV Nowe wydanie tych glos, wraz. z odpowiedni kami łacińskimi, znajduje sic w opracowaniu M. Muszyńskiego Glosy _% zapiski i niektóre teksty polskie w starych /huka* h i rękopisach Biblioteki Kórnickiej do n)kn 1550, skąd w Sstp cytowano materiał od t. VI. — Cf. GlKóm II poz. Ib.

3.    s. 74 rkps Biblioteki Zakładu Ossolińskich we Lwowie, obecnie we Wrocławiu, nr 377 z XV w. Zawiera polski tekst recepty zapisany na k. I I9v, A. Bednarski pisze, iż jest to najstarszy zabytek języka polskiego z zakresu medycyny ludowej. Liczy on J1 wierszy pisma, lytuł lego zabytku, pierwszy wiersz, przytacza W Kętrzyński w wydanym w 1890 r. 111 tomie Karalopu rękopisów Biblioteki Ossolińskich Pracownia Ssij) od 1958 r. posiada mikrofilm i fologralic k. 119v zabytku, na których podstawie weryfikowano odczytanie Bednarskiego. W Sstp malcrial datowano XV /i. post.

Skrót źródła wprowadzono w Uzupełnieniach i poprawkach do spisu źródeł w t. II.

?\ r Oj.

fienLtd) Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski. Seria nowa, zeszyt J FJokurncniy opactwa benedyktynów w Lubiniu z Xlll-XV wieku, wydał i opracował Perzanowski Zbigniew, Warszawa-Poznań 1975.