7292100734

Tyczenie prostych, o ilo zachodzą przeszkody. 441

D' D — AD

AC — b cos a’

E'E- AE'

AC — b cos a

itd. . (11)

i wytyczamy poszczególne partjo prostej bez trudności.

|    0) Zakładamy ciąg poligonowy (fig. 108) — (szczególnie, gdy przeszkodą

jest las).

Mierząc kąty po lewej stronie ciągu, w tym przypadku od B do U, oraz wszystkie boki, obliczamy w układzie (najkorzystniej:    — 0, y_A — 0,

(a) i = 0°), spółrzedne punktów poligonu, Wyznaczenie wielkości kątów

a i t następuję wedle wzoru 3. str. 439.

108.

Chcąc prostą wytyczyć dokładnie, korzystamy (o ile przeszkodą jest las) z liuij leśnych, mierząc na punktach, założonych u wylotu linij leśnych, kąty <c i do punktów⁷ U i R'. Dodając owe kąty do wartości azymutów (a)_D % i (a)p otrzymujemy wartości azymutów («)/>^» i (a)jp jp, które

dozwolą nam wyznaczyć kąty f, o i e.

?¹⁼³ (^a)ni/ — (“lut T ^{= 180}° “    — («),i.,/j ^£ = ¹⁸⁰°    3 O²)

Spółrzedne punktów L i K potrzebne dla obliczenia DL i FK otrzymamy z wzorów⁷.

^xi) ~ Ud ^cotang («)/»//    ^XD ^tang (°W ~~ Vn

^L 1 — tang (o) j j cotaug (a)_DJJ '^Jjj tang cotang (a) ₄ j—1

a analogicznie x_k i y_k. Dalsze postępowanie por. końcowy ustęp str. 440.

c) O ile prosta nie jest bardzo długa, a przeszkodę w wytyczeniu stanowi teren, stosujemy b. często sposób podany w ustępie b. str. 438.

(I) Bardzo długie proste, jako też osie tunelów, wytyczamy przy pomocy sieci triangulacyjnych, por. ustęp 3. str. 439).

103