prywatnego aktu oskarżenia (przekazanie skargi). Gdy w trackie kontroli wstępnej zachodzą przeszkody procesowe np. przedawnienie, złożenie skargi przez osobę niebędącą pokrzywdzonym sąd może przed rozprawą postępowanie umorzyć.
Sprawy z oskarżenia prywatnego sąd rozpoznaje jednoosobowo.
Jedynie w sprawach o zniesławienie sąd orzeka w składzie ławniczym. W innych sprawach prezes sądu może jednak zarządzić skład ławniczy, jeżeli ze względu na okoliczności uzna to za stosowne. To samo może postanowić sąd, gdy po posiedzeniu pojednawczym uzna, że okoliczności sprawy wskazują na potrzebę składu ławniczego.
Cechą charakterystyczną postępowania prywatnoskargowego jest poprzedzenie rozprawy posiedzeniem pojednawczym.
POSIEDZENIE POJEDNAWCZE prowadzić może jedynie sędzia (art. 489 §1). Posiedzenie to jest możliwe, gdy samo postępowanie jest dopuszczalne -sąd może bez posiedzenia pojednawczego umorzyć postępowanie prywatnoskargowe z powodu znikomości szkodliwości społecznej czynu. Posiedzenie pojednawcze rozpoczyna sie wezwaniem stron do pojednania, a w protokole należy w szczególności zaznaczyć stanowisko stron wobec tego wezwania oraz wyniki przeprowadzonego posiedzenia (art. 490). Strony mogą zawrzeć pojednanie zwykle (proste), czyli pogodzić się w sprawie karnej, i wówczas postępowanie umarza się (art. 492 §1), a protokół posiedzenia podpisują wówczas także strony. Pojednanie może przy tym objąć inne sprawy z oskarżenia prywatnego, toczącego się między tymi samymi stronami (art. 493) -tzw. pojednanie poszerzone Pojednanie nie może być warunkowe, ani sprzeczne z prawem Możliwe jest też pojednanie połączone z ugodą, kiedy to strony wraz z pojednaniem zawierają także ugodę, której przedmiotem jest są roszczenia pozostające w związku z oskarżeniem (art. 494 § 1). Ugoda nie może być sprzeczna z prawem lub niemożliwa do wykonania, nie może tez naruszać uzasadnionych interesów którejkolwiek ze stron. Podlega ona kontroli sadowej, ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym jest tytułem egzekucyjnym po nadaniu jej przez sąd klauzuli wykonalności (art. 494 §2). Postanowienie umarzające postępowanie z uwagi na pojednanie może być zaskarżone zażaleniem, gdyż zamyka drogę do wydania wyroku.
W razie niestawienia się oskarżonego na posiedzenie pojednawcze bez usprawiedliwienia prowadzący je kieruje sprawę na rozprawę główną, wyznaczając od razu - w miarę możliwości - jej termin(art. 491 §2) Natomiast niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za odstąpienie od oskarżenia i prowadzący posiedzenie umarza postępowanie (art. 491 §1). Niestawiennictwo bez usprawiedliwionej przyczyny, zachodzi gdy - oskarżyciel był powiadomiony prawidłowo o terminie posiedzenia i na posiedzenie nie stawił się, a niestawiennictwo bądź w ogóle, bądź należycie nie usprawiedliwił.