7292100776

454 Miernictwo-

nianego punktu tuż pod obrazem wskaźnika. Odczyty na skalach x_} y i atan śruby mikrometry cznej dostarcza spółrzędnych tłowych i paralaksy linjowej.

Przy zdjęciach lewo- i prawozwrotnych postępowanie jest takie same.

Prócz wyszczególnionych powyżej przyrządów są jeszcze dwa, które, dołączono do stercokomparatora, służą do automatycznego kreślenia planu zdjętego obszaru: stereoplotter Thomsona i stereoautograf Orela. Zaletą obu jest możność wyszukiwania na kliszach punktów równej wysokości i konstruowania odpowiednich warstwie.

Postępowanie przy zdjęciach stereofotogrammetrycznych dla celów inżynierskich. Dokładność zdjęć. Najpierw należy obejść teren zdjęcia i zadecydpwać, które partje nadają się do zdejmowania powyższą metodą, a do których należy zastosować inną metodę pomiarową. Następnie obieramy

podstawy, które wiążemy ze sobą „siecią triangulacyjną lub ciągami poligonowemu

Długości podstaw B należy tak dobierać, aby stosunek

—- —    q meco muiejsz

prz3'czem Ds oznacza średnią odległość punktów zdejmowanych z tej podstawy (H). Stanowiska trzeba zakładać tak, aby partje terenu, przeznaczone do zdejmowania powyższą metodą, były uwidocznione na kliszach, należących do jednego stereogrammu, przyczem należy zmniejszyć liczbę podstaw

przez zdjęcia lewo- i prawozwrotne (dokonywane pod katem cs°--30°,

lub = + 22,5° i = 4- 45°).

Równoległość osi optycznych odpowiednich zdjęć musi być przestrzegana bardzo ściśle. Kontury przedmiotów, uwidocznionych na kliszach, muszą występować ostro (wyraźnie).

Jeżeli na dwu zdjęciach, należących do jednego stereogrammu, znajduje się punkt, którego położenie względem podstawy zdjęcia jest znane (może to być albo punkt triang. albo wcięty z końców podstawy), możemy podnieść

116