7368841308

10. Ład	zapewnienie zasobom organizacji właściwego miejsca
11. Ludzkie traktowanie pracowników	życzliwe i sprawiedliwe podejście do pracownika
12. Stabilizacja personelu	umożliwiająca szeregowym pracownikom osiągnięcie biegłości w wykonywanych przez nich czynnościach, a kierownikom - doświadczenie i zaufanie innych
13. Inicjatywa	polegająca na swobodzie w wysuwaniu koncepcji i ich realizacji z zastrzeżeniem, iż przełożony powinien w miarę możliwości umożliwić swoim podwładnym wychodzenie z inicjatywą, co jest istotne z punktu widzenia ich poczucia satysfakcji z pracy
14. Harmonia	zgranie personelu, które osiągnięte być może dzięki wysiłkom kierowników stawiających na współpracę i przynależność do zespołu

Źródło: Opracowanie własne na podstawie: D.S. Pugh, Organization theory. Selected readings, Penguin Books, Londyn 1990, s.181-202; Zarządzanie. Teoria i praktyka, A.K. Koźmiński., W. Piotrowski (red.), PWN, Warszawa 1995, s. 473-474.

Swe rozważania dotyczące zarządzania w przedsiębiorstwie, Fayol przeniósł także na administrację publiczną, co również zaowocowało wieloma publikacjami. Swe tezy dotyczące teorii administracji w państwie zaprezentował w trakcie II Kongresu Nauk Administracyjnych w Brukseli w 1923 roku. Twierdził, iż nauka administrowania dotyczy tak samo jednostek organizacyjnych prywatnych, jak i państwowych, w związku z czym nie istnieje potrzeba tworzenia odrębnych nauk administracyjnych, które miałyby być stosowane w administracji państwowej^l8.

Dorobek naukowy Fayola znalazł wielu zwolenników wśród ludzi nauki. Jednym z nich był niemiecki naukowiec Max Weber (1864-1921), którego zainteresowania, poza ekonomią czy nauką organizacji i zarządzania, dotyczyły wielu dyscyplin naukowych, między innymi socjologii, filozofii, religioznawstwa. Jednym z najwybitniejszych osiągnięć Webera stała się jego teoria władzy. Samą władzę zdefiniował jako „możliwość podporządkowania zachowania innych osób swojej woli”, przy czym w swych rozważaniach pod uwagę brał jedynie te rodzaje władzy, które występują w przedsiębiorstwach oraz organizacjach administracji państwowej¹⁹. Wyróżnił trzy charakterystyczne typy władzy organizacyjnej²⁰:

1) władzę charyzmatyczną, wynikającą z przekonania poddających się jej osób o nadzwyczajnych cechach przywódcy;

¹⁸    M. Jelowiecki. W. Kieżun, Teoria organizacji i kierowania, PWE. Warszawa 1979, s. 43.

¹⁹    Z. Martyniak, Prekursorzy nauki..., op. cit., s. 108.

²⁰    Zarządzanie. Teoria i praktyka, A.K. Koźmiński. W. Piotrowski (red.). PWN. Warszawa 1995.