7368841487

Koronki diamentowe impregnowane, w odróżnieniu od ziarnistych, posiadają pył diamentowy jako element skrawający. Warstwa robocza powstaje poprzez zmieszanie diamentów z proszkiem twardego metalu (stanowiącym ścieralną matrycę) i poddaniu mieszanki obróbce cieplnej. Uzyskuje się wówczas jednolicie rozmieszczone, drobne diamenty na pewnej długości części roboczej narzędzia. Podczas pracy zużyte diamenty wypadają, a matryca ściera się odsłaniając kolejne warstwy diamentów.

a)

Rys. 2.10. Koronka diamentowa ziarnista (a) i impregnowana (b, c). [38] [63]

Tego typu narzędzia wymagają dużych prędkości obrotowych i stosowane są do bardzo twardych i abrazyjnych skał, często spękanych. W celu poprawy żywotności narzędzi w trudnych warunkach pracy, stosuję się specjalne odmiany diamentów syntetycznych, pokrytych warstwą tytanu [43], samo - ostrzące się matryce, spieki odporne na temperaturę oraz różnego rodzaju kształty powierzchni roboczych narzędzi.

W celu utrzymania stałej średnicy otworu i rdzenia oraz stabilizacji pracy koronki na dnie otworu, stosuję się zbrojenie bocznych i wewnętrznych powierzchni. Zazwyczaj wykorzystuje się w tym celu wysokiej jakości diamenty ziarniste na długości kilkunastu milimetrów od czoła matrycy.

Obok szeregu zalet diamentów, jako elementu urabiającego skałę, posiadają one wady, do których zalicza się kruchość wynikającą z istniejących płaszczyzn łupliwości oraz małą odporność na temperaturę. Wysoka temperatura negatywnie wpływa na wytrzymałość diamentów, które ulegają spaleniu do tlenu węgla lub grafityzacji (990-1120K [21]).

Dlatego też, niezmiernie istotny jest system chłodzenia narzędzia poprzez płukanie. Podobnie jak w innych typach koronek, w narzędziach diamentowych można wyróżnić dwa systemy płukania: system czołowy i boczny. W bocznym systemie koronki mają kanały płuczkowe w postaci rowków, usytuowanych na wewnętrznej i czołowej stronie narzędzia. System ten nie osłabia wytrzymałości narzędzia, jak ma to miejsce w koronkach z systemem czołowym, i nadaję się do rdzeniowania w skałach twardych,

19