7560513929

KRAJOWA KONFERENCJA BADAŃ RADIOGRAFICZNYCH - „STARY MŁYN 2012" 27 - 29 sierpnia 2012 r.

powiedziałem Ewaldowi o moich przeczuciach, co do interferencji promieni X. Po krótkich zabiegach dyplomatycznych Friedrich i Knipping przeprowadzili test, używając bardzo prostej aparatury. Siarczan miedzi posłużył za kryształ. Na kliszy umieszczonej za nim uzyskaliśmy nie tylko obraz promienia bezpośrednio przechodzącego od antykatody, ale również kilkanaście promieni odbitych. Tego oczekiwaliśmy. Po tym sukcesie otrzymaliśmy dużą ilość specjalistycznego sprzętu z Instytutu Fizyki Teoretycznej przy Uniwersytecie w Monachium.

Postępując podobnie z kryształami o dużej symetrii, mogliśmy już 8 czerwca 1912 roku przedstawić Akademii w Monachium wspólną pracę Friedricha, Knippinga i moją na temat interferencji promieni X, zawierającą, oprócz samej teorii, wiele charakterystycznych ekspozycji. Cztery tygodnie później powstała pierwsza publikacja próbująca interpretować lokalizację punktów wzmocnienia fali przepuszczonej przez kryształ. Liczby te potwierdziły moją teorię To przyczyniło się nie tylko do ugruntowania teorii falowej natury promieniowania Róntgena, ale także przyczyniło się do znacznego rozwoju badań nad budową kryształów. Jednak badania te nie pozwoliły określić dokładnej długości promieni X. Po wielu doświadczeniach stwierdzono, że kryształy mogą mieć mniej lub bardziej regularną budowę. Braggowie jako pierwsi przewidzieli obraz interferencyjny jaki uzyskają bez przeprowadzenia eksperymentu; oni też dokonali ostatecznych pomiarów długości. Te wszystkie odkrycia w dużym stopniu przyczyniły się nie tylko do rozwoju krystalografii, ale również poszerzyły wiedzę na temat budowy atomu.

Na koniec chciałem podjąć jeszcze jeden problem, na który odpowiedź mogą przynieść promienie X. Dotyczy to kryształów nieczystych. Nie wiadomo bowiem, jaki wpływ mają atomy poszczególnych związków na makro- i mikrowłaściwości kryształu, które razem tworzą. Testy przeprowadzone do tej pory potwierdzają wykluczające się wzajemnie teorię, ale to z pewnością przyczyni się do rozwoju badań nad interferencjąpromieni Róntgena."

Poniżej podano rezultat badań dyfrakcji na NaCI [4] uzyskanej za pomocą spektrometru Bragga(rys. 10).

Degrees

Rys. 10. Rezultatów badań dyfrakcji na NaCI uzyskanych za pomocą _spektrometru Bragga_

Dalszy rozwój zastosowań dyfrakcji promieni rentgenowskich wiąże się z opracowaniem przez P. Debye’a i P. Scherrera (1915) oraz Hulla (1916) kamery noszącej ich nazwiska (rys. 11).