Osoba Jana Pawła II, przez wielu nazywanego Janem Pawłem Wielkim, była ogromnym darem dla Kościoła i świata przełomu drugiego i trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa. Ojciec Święty pozostawił po sobie czytelne świadectwo człowieczeństwa oraz wiary w Jezusa Chrystusa. Nie mniej wartościowym skarbem jest jego nauczanie, jako głowy Kościoła na ziemi, które pozostawił w kilkunastu encyklikach, wielu adhortacjach, listach, orędziach, przemówieniach i homiliach. Te wszystkie dokumenty i wypowiedzi tworzą dziś nieoceniony zbiór mądrości i wiedzy dotyczących szeregu aspektów ludzkiego życia. Do jednej z najważniejszych rzeczywistości ludzkiej egzystencji należy wychowanie. Dlatego warto zgłębiać, badać, systematyzować i często przypominać nauczanie papieskie dotyczące tego tematu.
Dla lepszego zrozumienia wychowania według Jana Pawła II na początku niniejszego artykułu zostaną krótko przypomniane trzy podstawowe nurty wychowania obecne we współczesnym świecie. Następnie już samo nauczanie papieskie na temat wychowania zostanie zaprezentowane przez ukazanie osoby jako przedmiotu i podmiotu wychowania, opisanie celów wychowawczych według Papieża oraz przypomnienie podstawowych środowisk wychowawczych, które wskazywał Ojciec Święty.
We współczesnej pedagogice można mówić o trzech głównych kierunkach: marksistowskim, laicystycznym oraz personalistycznym. Wykrystalizowały się one po II. wojnie światowej i są związane z trzema opcjami ideologicznymi i politycznymi. Nurt marksistowski jest związany z socjalizmem i komunizmem, laicki z systemem