Polsce. Poza tym wiedzie życie zamożnego emeryta, odwiedzając przyjaciół i dzieci pracujące w różnych częściach świata. Nie przerywa jednak pracy - wciąż maluje oraz pisze kolejne powieści. Na wydanie czekają: Corning to Terms i On/y When We Laugh. W roku 1998 William Wharton ukończył pracę nad powieścią Al, która stanowi kontynuację Ptaśka. W tym samym roku powstała niewielka powieść The Green Lttng. Pisarz zdecydował również się na zaprezentowanie części swojej kolekcji obrazów, uzupełniając reprodukcje płócien krótkimi opisami oraz esejem "Świat osobisty",12 w którym przedstawił swoją drogę do malarstwa.
III.
W analizie twórczości Williama Whartona biografia pisarza odgrywa szczególną rolę, ponieważ to ona stanowi materiał, z którego tworzy swoje wątki i bohaterów. W Historiach rodzinnych napisał:
trzymam się drogi, którą kiedyś wskazywała nauczycielka czwartej klasy, pewna zakonnica; powiedziała wyraźnie, że powinniśmy pisać o tym, o czym coś wiemy, czego sami posmakowaliśmy. A zatem odpada - jeśli o mnie chodzi - większość obiegowej literatur)': powieści szpiegowskie, historie kowbojskie, romantyczne bajdy miłosne, horrory, większość traktatów politycznych i nadzwyczajne rewidowanie historii.13
Pisarz zdaje się wiernie stosować do tej zasady. Stosunek do własnej biografii jako materiału literackiego nie jest jednak w twórczości Whartona czymś stałym. W kolejnych publikowanych książkach pisarz zdaje się odsłaniać coraz więcej, z realizmu przechodząc w naturalizm, a wręcz, jak określił to Maciej Studencki,
Wharton, William. William Wharton. Poznań, 1998 ss. 5-14. ^ Historie rodzinne, s. 210.