- niepieniężne korzyści pracy (satysfakcja, bezpieczeństwo socjalne, prestiż —> podaż pracy rośnie, spada stawka płacy )
- zróżnicowanie rynków pracy
- przy stałej podaży -> większy popyt na pracę spowoduje wzrost stawek płac
- przy stałym popycie —> większa podaż pracy doprowadzi do obniżenia stawek płac
- zróżnicowanie kwalifikacji i umiejętności pracowników (wyższe kwalifikacje - wyższe zarobki; inwestowanie w kapitał ludzki)
- dyskryminacja płacowa (społeczna, rasowa, religijna)
- niekonkurencyjne grupy zawodowe (lekarze i matematycy - trudne przekwalifikowanie się z pierwszego zawodu na drugi)
- licencje zawodowe (ograniczana podaż pracy —* wpływ na wyższe płace)
- zmniejszenie podaży pracy (np. tylko dla członków związku zawodowego)
- podniesienie płacy w ramach umów zbiorowych (co narusza równowagę, prowadzi do wzrostu bezrobocia)
- zwiększenie popytu na pracę (przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych lub włączenie się w kampanie reklamowe w celu zwiększenia popytu na dane produkty)
- przeciwstawianie się monopsoniście (jedyny pracodawca, który z racji swej pozycji na rynku może ograniczać stawki płac - im mniejsza elastyczność podaży tym niższe stawki płac mogą być wprowadzane na rynek) - pole negocjacji płacowych leży między stawką płaconą przez monopsonistę, a stawką żądaną przez związek zawodowy.
Opracowano w oparciu o materiaI źródłowy