8331764148

(1.3)

(1.4)

-Ł*_{) +}

H _m 2 ) -8zfs//H_x| sin-^-^ •( cos(2®t|+..

16 , „ f . H_s n \ f    H_c i

e₂=-—z6//H„|sm^- ■ cos(®t--jj*--) |+

r. h, 1 sin—-n	1 • [ cos(2<s?t —zr) I -
	H ^H,n J

Dniga harmoniczna sygnału wtórnego jest miarą pola H_x. Jeżeli połączylibyśmy uzwojenia wtórne przeciwsobnie (jak na rysunku 3) to składowe harmoniczne nieparzyste skompensują się i na wyjściu pozostaną tylko składowe parzyste. Amplitudę drugiej harmonicznej będzie można opisać równaniem:

E, = 16zfe/^sin^^;zH    (1-5)

^Hm

Jeżeli wprowadzimy do równania (1.4) współczynnik odmagnesowania N to otrzymujemy [4]:

E, =16zfe/z,———sin-^;zH    (1-6)

1 + N// H_m

Z równania (1.5) wynika, że jeśli przenikalność materiahi rdzenia będzie dostatecznie duża to równanie to można zapisać:

E, = lózfśiz,— sin-^;zH    (1-7)

⁰ N H_m

A zatem sygnał wyjściowy nie zależy od właściwości materiału, w tym jego zmian temperaturowych. Podstawiając do równania przybliżoną zależność na N rdzenia w kształcie paska (N «5s/l² gdzie 1 jest długością paska) oraz typowa wartość H_m = 2 H_s otrzymujemy:

E, = 1.5zfe/i₀l²H_x    (1.8)

Z równania (1.8) wynika, że jeżeli chcemy uzyskać odpowiednio dużą czułość to należy zwiększać liczbę zwojów z, albo przede wszystkim powinno się zwiększać długość rdzenia 1. Według [4] można znaleźć opis sondy o długości 0,5 m, liczbie zwojów z = 4000 i częstotliwości pracy f = 10 kHz, która charakteryzowała się czułością 10 mV/nT.

123