osobno dla jednej i drugiej oficyny. Kolejnym etapem była wstępna selekcja zdjęć. Wybrano subiektywnie najlepsze zdjęcia, które miały pozwolić na stworzenie modeli. Ostateczna selekcja odbywała się na bieżąco, już przy pracy w programie PhotoModeler Pro 4.0.
Użyty do zdjęć aparat cyfrowy był niemetryczny - nieznane były jego parametry orientacji wewnętrznej. Aby aparat mógł być wykorzystany do celów pomiarowych, wymagane było odtworzenie wiązki promieni rzutujących, dlatego należało go skalibrować. Kalibracja została przeprowadzona w programie PhotoModeler Camera Calibrator 4.0. Pierwszym jej etapem było wykonanie zdjęć pola testowego. Pole to stanowił zrzutowany na białą ścianę slajd, który przedstawiał sieć trójkątów z czterema punktami kontrolnymi. Należało w stworzonym dla kamery projekcie wprowadzić jej ogniskową i pomierzone wcześniej rozmiary slajdu oraz odległość fotografowania. Następnie można było przystąpić do pomiaru punktów kontrolnych na ośmiu wykonanych w różnych położeniach aparatu zdjęciach. Każdy punkt to wspólny wierzchołek trójkątów oznaczonych odpowiednią liczbą pustych lub wypełnionych okręgów (zależnie od numeru punktu). Założeniem kalibracji w używanym programie było wyodrębnienie kontrastu między czernią i bielą.
Obliczone parametry zostały wczytane do programu PhotoModeler Pro 4.0, w którym powstały modele szkieletowe oficyn. Tworzenie modelu polegało na wskazywaniu charakterystycznych dla obiektu szczegółów odfotografowanych na przynajmniej dwóch zdjęciach.
Aby modele miały odpowiednie wymiary należało je przeskalować. Wprowadzono do programu pomierzone przy okazji wykonywania zdjęć odległości, dzięki którym uzyskano rzeczywiste gabaryty budynków. Podano je z dokładnością do centymetra, co dla celów wizualizacji jest wystarczające. Dodatkowo wybierając 3 wierzchołki na każdym modelu nadano im układ współrzędnych. Gotowe modele po przeskalowaniu i obrocie przedstawia rysunek 7. Układ współrzędnych został określony tak, że oglądamy widok od ulicy Godebskiego.
9