- 17 -
okupowane przez Niemców podnosi uznanie tych faktów przez króla jugosłowiańskiego, Piotra, natomiast gani Delegaturę Rządu w Polsoe, iż inny do tej ofensywy zajmuje stosunek, mianowicie w organie swym “Rzeczpospolita” •zaleca realną ocenę sytuacji, na co PPR. odpowiada, że ;
“ma wrażenie; iż w łonie jej reakcji zatarła się już różnica między rzeczywistością, a żywionymi prze 2, nią żj^czeniami"..
Przechodząc do sprawy południowego frontu; jako frontu trzeciego - według wyjaśnienia Churchilla -przyznaje, że kapitulacja włoska otworzyła drogę do Italii 1 na Bałkany; ale że Anglosasi przezswe niedołęstwo nie wykorzystali należycie możliwości militarnych i politycznych. Bierze jednak pod uwagę nastroje antyniemieckie we Włoszech, udział narodu w walce zbrojnej i zaznacza, że rozwój wypadków wojennych musi się toczyć na niekorzyść Niemców, tymozasenf gdy Badoglic wzywa do tworzenia oddziałów partyzanckich; genc Sosnkowski nadal partyzantkę potępia i do bierności nawołuje.
Chodzi jednak PPR, przede wszystkim o front drugi, front zachodni walki z Niemcami i tu znów atakuje Anglc3asów za pogląd; iż będzie on utworzony w obwili dla sprzymierzonych najkorzystniej3zej. Zaznacza; że tymi oświadczeniami cały świat karmiony jest od prawie 2 lat; źo narody podbite oczekują nie na słowa; lecz ozyny, że ta polityka przewlekania wojny wywołuje coraz większe zniecierpliwienie nie tylko u narodów oku-powanyoh, ale i wśród samych mas ludowych w Anglii; ale kierownictwo polityki krajów alianckich się nic śpieszy, bo koniunktura wojenna je3t korzystnym okresem dla magnatów kapitału 1 wolą oni, by "płomienie wojny gaszone były w lwiej mierze rękami żołnierzy sowie-okich". Tę 3amą politykę oczekiwania "na wykrwawienie się armii czerwonej" zarzuca też polskim ozynnikom oficjalnym i uważa, żc tego rodzaju polityka - to polityka antydemokratyczna, sprzeczna z interesami ma3 ludowych, bo przewiekająo1 ich mękę i pogłębiająca ich nędzę.
Określając jednak ogólnie termin drugiego frontu, uważa PPR., że nadejść on musi tym szybciej; im szybsze bodzie tempo ofensywy sowieckiej i że to tempo zmusi dowództwo armii sprzymierzonych do aktywizacji w większym stopniu, niż jakiekolwiek inno czynniki.
W tej ocenie sytuacji dochodzi PPR, do wniosku, żc .-po upadku hitleryzmu; po zwycięskie j wojnie wyłoni .się nowa Europa wolności, pokoju i brateistwa ludów związanych'już obecnie w jeden ogólno-światowy blok demokracji I pokoju.
"Trybuna Wolności" z dn, 1.XI.43 r. w artykule "Konferencja przyśpieszenia zwycięstwa” i "Głos Warszawy" Nr. 71/GO/ z 90XI,43 r. w artykule "Fundament zwy oięstwa i pokoju" traktują konferencję moskiewską, j ■'.ko wydarzenie, którego głównym celem było p?zede wszystkim przyśpieszenie upadku militarnego Niemiec.