105
tego porównania pozwala na uznanie tych trzech metod oznaczania wysokości progu anaerobowego za wysoce powtarzalne, co jest zgodne z doniesieniami Weltmana i wsp. 1990!), w przeciwieństwie do metody wyznaczania progu wentylacyjnego VT . Ta nieinwazyjna, prosta metoda wytyczania progu anaerobowego jest krytykowana z powodu stosunkowo niskiej powtarzalności Davis i wsp. 1976!) oraz wysokiej zmienności. Jak donosi Yeh i wsp. 1983!), zmienność w ocenie tych samych wyników badania przez różnych badaczy wynosi dla progu wentylacyjnego około 16%.
Przydatność progu anaerobowego odpowiadającego stężeniu mleczanu 4 mmol 1 " AT!) do oznaczania punktu rozpoczęcia akumulacji mleczanu we krwi jest także kwestionowana przez niektórych autorów, gdyż stwierdzono zróżnicowany przebieg krzywej zmian stężenia mleczanu we krwi u osób o podobnej wydolności fizycznej i sztywne wytyczanie wysokości progu anaerobowego przy stężeniu mleczanu 4 mmol 1 1 może prowadzić do nadmiernego podwyższenia lub zaniżenia wartości progowych Aunola i Rusko 1982, Stegmann i Kindermann 1982
Wydaje się zatem celowe zalecenie wytyczania wysokości progu anaerobowego w oparciu o indywidualne zmiany kinetyki mleczanu podczas progresywnego wysiłku fizycznego, tak jak to przeprowadza się przy określaniu dywidualnego progu
anaerobowego IAT} opisaną powyżej metodą Stegmanna i wsp.
1981}. Niniejsze badania wykazały, że niezależnie od poziomu ogólnej wydolności fizycznej i stanu wytrenowan osób badanych IAT występował w zakresie niższych obciążeń wysiłkowych niż AT oraz VT. Dane te są zgodne z doniesieniami Stegmanna i Kindermanna 1982} oraz cLe ana 985 2
drugiej strony z badań przedstawianych w pracy wynika, że w zakresie obciążeń wysiłkowych odpowiadających IAT rozpoczynają