Opierając się na praktycznie uczynionych spostrzeżeniach, będziemy też w przyszłości przy podobnych — a co z ubolewaniem stwierdzić należy, możliwych sposobnościach, liczyć mogli na pewien liczebny układ sił partyjnych w austryackiem ciale prawodawczem.
Za ograniczeniem ilości żydów w szkołach średnich głosowali wówczas z jednej strony przedstawiciele obskurantyzmu politycznego najgorszej sorty, chrześciańsko-socyal-ni, z drugiej grupa niemieckich posłów, kilku klerykalów' czeskich, słoweńskich, włoskich, a więc ludzie nie mający z żydami żadnej prawie styczności, reprezentanci sfer, dla których cala kwestya żydowska, u nas tak żywotna, nie istnieje.
Faktem jednak dla nas nieuiegającym żadnej wątpliwości jest to, iż żydzi w Austryi muszą sobie zapamiętać, iż prawie cały naród niemiecki hołduje programowi antysemickiemu. Gdyby to tylko od Niemców zależało, niebawem zapro-wadzonoby w Austryi na podobieństwo Ro-syi klauzulę, ograniczającą liczbę uczniów wyznania mojżeszowego w szkołach średnich do 10 procent.
Antysemityzm w Austryi jest niewątpliwie niemieckiego pochodzę-n i a, pomostem łączącym antysemitów Rzeszy, z reprezentantami i wyznawcami tego kierunku w Austryi, to wszechniemcy (obecni radykali niemieccy).
Zaraza niemiecka znalazła w Austryi podatny grunt rozwoju. Już od roku 1870 po zwycięstwach pruskich, butny duch niezwyciężonego Germanina, rozpoczyna walkę rasową, podkreśla znaczenie egoizmu narodowego, aż wreszcie wedle słów antysemity