9543518590

W warunkach klinicznych uzyskanie odpowiedzi na to i inne podobne pytania jest niemożliwe, gdyż wymaga obserwacji odpowiednio dużej grupy pacjentów z zastosowaniem różnych wariantów bezklamrowych rozwiązań protetycznych. Należy również wziąć pod uwagę, iż pacjentów różni m.in. podatność błony śluzowej na bezzębnych wyrostkach, ruchomość naturalnych zębów filarowych, jakość utrzymania zębów w kości oraz wyzwalane przez nich siły żucia.

W poszukiwaniu sposobów obiektywnej oceny różnych wariantów rozwiązań protetycznych wykorzystuje się: konstrukcje mechaniczne modeli z czujnikami pomiarowymi [10, 28], modele z żywic optycznie czułych na światło spolaryzowane [17, 18, 27, 29, 49, 82, 88] oraz modele analizy matematycznej, wspomaganej szybko rozwijającą się technologią informatyczną. Nowoczesne systemy analizy komputerowej z użyciem metody elementów skończonych (MES) umożliwiają stworzenie dwu- lub trójwymiarowego modelu numerycznego podłoża protetycznego oraz różnych wariantów bezklamrowego uzupełnienia protetycznego i przeanalizowanie ich w różnych, ustalonych warunkach [2, 15, 16, 19, 20, 22, 28, 30-32, 34, 38, 41, 44, 46, 47, 50, 52-58, 72, 73, 75, 80, 81, 84-87].

1.2. Charakterystyka konstrukcji protetycznych stosowanych do uzupełnienia skrzydłowych braków zębowych w żuchwie

Zastosowanie bezklamrowych protez szkieletowych wymaga odpowiedniego przygotowania uzębienia naturalnego by zamocować elementy retencyjne. Przed wykonaniem koron protetycznych