9637173113

Jak pomóc dziecku z upośledzeniem umysłowym w klasie?

•    Warunkiem udzielenia uczniowi pomocy jest dobra znajomość możliwości ucznia ze szczególnym uwzględnieniem jego mocnych stron takich jak: dobra pamięć mechaniczna, uzdolnienia muzyczne, empatia i inne;

•    zwracamy się do ucznia zawsze po imieniu, z poszanowaniem jego godności bez zdrobnień i infantylnych zachowań;

•    organizując miejsce pracy ucznia z niepełnosprawnością intelektualną - sadzamy go zawsze blisko nauczyciela;

•    organizując proces uczenia się - umożliwiamy uczniowi pracę w małych grupach, z korzystaniem ze wsparcia i kompetencji kolegów;

•    zdecydowanie zwiększamy częstotliwość stosowania wzmocnień pozytywnych wobec ucznia;

•    komunikując się - kierujemy do dziecka krótkie, zrozumiałe polecenia;

•    organizując proces uczenia się, zawsze dbamy o oddziaływania wielozmysłowe (w procesy poznawcze angażowanych wiele zmysłów; podkreślamy markerem rzeczy ważne do zapamiętania;

•    przygotowując sprawdziany, zawsze pamiętamy o opracowaniu wersji dostosowanej do potrzeb i możliwości edukacyjnych ucznia z niepełnosprawnością - o niższym stopniu trudności, konkretne, mające praktyczne zastosowania;

•    pamiętamy też, aby zawsze dać uczniowi możliwość: korzystania z różnych pomocy dydaktycznych (plakaty, plansze, kalkulator, liczmany) oraz częściej angażować go w czynności zadaniowe, manipulacyjne, o charakterze praktycznym;

•    ocena osiągnięć ucznia powinna oceniać nie tyle efekt, ile wysiłek włożony w pracę;

•    rolą nauczyciela ucznia z niepełnosprawnością intelektualną jest też pomóc dziecku znaleźć najlepszy dla niego sposób uczenia i zapamiętywania (własny styl ucznia się, techniki, pokonywanie trudności).

2. Autyzm dziecięcy.

Problem dotyczy w Polsce około 10 000 dzieci i młodzieży oraz trudnej do określenia, ze względu na braki w diagnozowaniu, liczby dorosłych osób z autyzmem, szacowanej na kilka tysięcy. Razem z rodzinami, również ciężko dotkniętymi skutkami choroby, obejmuje bezpośrednio ponad 50 000 osób

Sytuacja dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych z autyzmem w opinii rodziców i profesjonalistów oraz zrzeszających ich organizacji jest w Polsce dramatycznie zła. Brak dostępu do pomocy - terapii i edukacji odbiera szansę na poprawę stanu zdrowia i wszechstronny rozwój. Stanowi dotkliwą dyskryminację i wykluczenie ze społeczeństwa. Podnoszone w tej sprawie od lat apele i starania nie przynoszą większego skutku.

W niektórych dziedzinach obserwuje się nawet regres (np. w opiece zdrowotnej)

Obecnie w skali całego kraju pomoc uzyskuje, w zależności od rodzaju świadczenia (medyczne, edukacyjne, pielęgnacyjne itp.) i od typu jednostki od kilku do kilkunastu procent pacjentów.

Autyzm wczesnodziecięcy to zespół poważnych zaburzeń rozwojowych dziecka, manifestujący się do 30 miesiąca życia, związanych z wrodzonymi dysfunkcjami układu nerwowego.

Autyzm występuje częściej u chłopców niż u dziewczynek w relacji (4:1). Około 70% dzieci autystycznych jest upośledzonych umysłowo.

Autyzm można podzielić na dwa zespoły autyzm: