9733773983

zależną od jej miejsca w tabeli 17 (kwadrat na 1. miejscu otrzymał 10 pkt., na 2. miejscu — 9 pkt. i tak dalej aż do 10. miejsca — 1 pkt). Kolejność jednostek kartogramu pod względem sumy punktów była następująca: DF4844 — 58 pkt.. DF5804 — 46 pkt.. DH9620 — 38 pkt.. DF4834 — 31 pkt., DF4822 — 26 pkt., DF4843

—    25 pkt., DF5910 — 24 pkt., DF8444 — 15 pkt., DE8433 — 13 pkt., DF5824 — 12 pkt., DF5742 — 11 pkt., DF4833, DF6930 — 9 pkt., DF5712 — 8 pkt., DF6920 — 7 pkt., DF2724, DF5823, DF6721 — 4 pkt., DK9404, DF9534, DF2632, DF2640, DF5724, DF5831, DF6804

—    3 pkt., DF0643, DF4824, DF5633, DF5834

—    2 pkt., DF3722, DF3741, DF3931, DF5722

—    1 pkt.

Tereny o największych walorach florystycz-nych położone są w granicach Ojcowskiego Parku Narodowego (DF4822, DF4824, DF4833, DF4834, DF4843, DF4844, DF5804, DF5910), a pozostałe zlokalizowane są w okolicach: rezerwatu ..Parkowe” (DE9534, DE9620), Olsztyna (DE8444, DE9404), rezerwatu „Zielona Góra” (DE8433), rezerwatu „Dolina Kluczwody” (DF5824), Krzeszowic (DF5742), Lasu Wolskiego (DF6930), rezerwatu „Dolina Eliaszówki” (DF5712, DF5722), rezerwatu „Dolina Mnikow-ska” (DF6820), rezerwatu „Smoleń” (DF7724), rezerwatu „Dolina Bolechowicka” (DF5823), rezerwatu „Dolina Potoku Rudno” (DF6721), rezerwatu „Góra Chełm” (DF2632), Niegowo-nic (DF2640), rezerwatu „Dolina Racławki” (DF5724), Brzezinki (DF5831), Rząski (DF6804), rezerwatu „Góra Zborów” (DF0643), Dulowej (DF5633), Ujazdu (DF5834), Jaroszow-ca (DF3722), Rabsztyna (DF3741) i Uliny Wielkiej (DF3931) — ryc. 81.

5.4. Porównanie flory

Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej z florami terenów sąsiednich

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska należy do Pasa Wyżyn Środkowopolskich, dlatego też w celu przedstawienia specyfiki jej flory porównano ją z sąsiednimi regionami — Wyżyną Śląską (od wschodu) oraz Niecką Nidziańską (od zachodu). Dokonano tego na podstawie analizy notowań    flory stycznych    zawartych

88 w ATPOL (Zając A., Zając M., red., 2(X)1) oraz

w publikacji Flora naczyniowa Niecki Nidziań-skiej (Szwagrzyk 1987). Odrzucono przy tym wszystkie graniczne jednostki kartogramu między porównywanymi regionami, z uwagi na brak możliwości dokładnej lokalizacji położonych w nich stanowisk.

*

Wyżyna Śląska to najsilniej uprzemysłowiony i zurbanizowany obszar w Polsce, o powierzchni około 4 tys. km² (Kondracki 1988), położony na wysokości średnio 250—350 m n.p.m. — jego najwyższym wzniesieniem jest Góra Świętej Anny (400 m n.p.m.). Cechuje go zróżnicowana budowa geologiczna — charakterystyczne jest występowanie bogatych złóż węgla kamiennego. Pokrywają go głównie osady polodowco-we, przede wszystkim piaski — dominują gleby bielicowe. Rzeźba terenu została silnie przeobrażona w wyniku działalności człowieka, dlatego często występują tu liczne formy antropogeniczne, np.: zalewiska, zapadliska, piaskownie, glinianki, różne usypiska oraz zwały stożkowe (hałdy) i płaskie.

Niecka Nidziańska w granicach przyjętych przez J. Szwagrzyk a to region o charakterze rolniczym, o powierzchni około 8400 km², w kształcie trójkąta, którego wierzchołki znajdują się w okolicach Krakowa, Częstochowy i Sandomierza. Przeciętna wysokość wynosi tu 200—300 m n.p.m., niekiedy osiągając ponad 400 ni n.p.m. (Biała Góra na Wyżynie Miechowskiej). Teren ten charakteryzuje się dużą różnorodnością gleb — szczególnie rędzin. Występują tu jurajskie i kredowe skały węglanowe, trzeciorzędowe rnargle i gipsy oraz czwartorzędowe piaski, gliny i lessy.

Stwierdzono 41 gatunków roślin naczyniowych, które występują wyłącznie na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, oraz 30 gatunków, spotykanych tu znacznie częściej niż w sąsiednich regionach (tabela 18). Dla porównania przedstawiono również listy gatunków występujących wyłącznie w jednym z sąsiednich makroregionów (tabela 19).

Wśród 71 gatunków wyróżniających teren Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej (tabela 18) zdecydowanie przeważają taksony z klasy Quer-co-Fagetea (23) i Festnco-Brometea (15), które stanowią prawie 54%. Kolejne miejsca zajmują gatunki z klas: Molinio-Arrhenatheretea (5), Rhamno-Prunetea (5). Asplenietea rupestria (3) i Seslerietea variae (2). Należy tu aż 19 gatunków górskich i 10 ciepłolubnych.

Przeanalizowano także przynależność titoso-cjologiczną gatunków charakterystycznych dla