9576709010

I    I

I    '

Ryc. 32. Pionowe rozmieszczenie zdjęć L. l.-F. typicum, postać z Calumagrostis arundinacea Struktura i skład florystyczny

Warstwa drzew o zwarciu od 55 do 90% (średnio 74%) jest słabo zróżnicowana pod względem składu gatunkowego. Obok buka w drzewostanie występuje świerk, udział jodły jest ograniczony do lepiej zachowanych płatów. Sporadycznie w drzewostanie pojawiają się Betula pendula, Larix decidua (neofityzacja) oraz Sorbus aucuparia.

W zdjęciach 18-23 Picea abies przejmuje rolę dominanta i tworzy zbiorowisko zastępcze, wyróżniające się na tle pozostałych płatów brakiem lub niewielkim udziałem buka i jodły. Cechami nadającymi temu zbiorowisku antropogeniczny charakter są m.in.: dominacja sztucznie wprowadzonego świerka, uproszczona, jednowarstwowa budowa drzewostanu, podatność na degradację, ubogi skład florystyczny ze skłonnością do facjalnego panowania Calamagrostis arundinacea.

Warstwa krzewów występuje w prawie każdym zdjęciu osiągając maksymalnie 35% zwarcia (średnio 14%). W jej skład wchodzi tylko podrost drzew. Obecny buk i jodła pochodzą z samosiewu, natomiast świerk jest najczęściej sztucznie podsadzany w biogrupach. Zaskakujący jest niewielki udział Sorbus aucuparia zarówno w podszycie, jak również w a2. Gatunek ten stanowi często istotną domieszkę w fitocenozach kwaśnej buczyny górskiej w Beskidzie Małym.

Runo o charakterze traworośli z panującym Calamagrostis arundiancea stanowi, jak wynika z badań ważny składnik roślinności młodszych zrębów na siedliskach acydofilnych. Wchodzi również w skład zbiorowiska zastępczego z Picea abies na siedliskach buczyn. Przyczyną facjalnego rozwoju Calamagrostis arundiancea jest nadmierne oświetlenie roślinności runa, będące następstwem gospodarki przerębowej oraz wpływami sąsiadujących poręb, polan czy dróg i szlaków leśnych.

-111 -