9576709018

Ryc. 34. Pionowe rozmieszczenie L. l.-F. typicum postać z Yaccinium myrtillus Struktura i skład florystyczny

Warstwa drzew osiąga zwarcie od 55 do 100% (średnio 83%). Drzewostan jest budowany głównie przez Fagus sylvatica (V), który czasem osiąga niższe zwarcie na korzyść innych gatunków drzewostanotwórczych, takich jak: Picea abies (V), Abies alba (IV) i Sorbus aucuparia (V). Jarzębina wchodzi w skład niższej warstwy drzew, szczególnie dobrze rozwija się w drzewostanach mieszanych, pozbawionych jodły. Z niższych położeń bezwzględnych opisano płaty, w których, obok buka, w drzewostanie pojawia się Quercus robur (II), Acer pseudoplatanus (II), Sorbus aucuparia (V), co nasuwa wniosek, że mają one charakter antropogeniczny, a ich wyjściowym zbiorowiskiem nie była kwaśna buczyna, lecz żyzne zbiorowisko w typie grądu lub buczyny. Wskutek wprowadzenia gatunków iglastych - świerka i sosny (neofityzacja), nastąpił klasyczny proces borowienia, którego wyrazem jest facjalny rozwój Yaccinium myrtillus. Obok borówki pojawiają się w runie także inne gatunki z klasy Yaccinio-Piceetea jak: Blechnum spicant i Dryopteris dilatata. Wart podkreślenia jest również fakt, że w takich układach nie stwierdzono Abies alba w drzewostanie, natomiast odnotowano znaczny udział brzozy, która jest gatunkiem pionierskim i obsiewa się na zrębach w kolejnych stadiach sukcesji.

Warstwa krzewów odznacza się w badanym zbiorowisku dużym zwarciem, którego max wartość osiąga 40%, choć zdarzają się płaty ze znikomym podszytem lub jego brakiem. Nadmierne rozkrzewienie w zdjęciach 3, 4, 13 spowodowane jest podsadzaniem świerków w biogrupach, a w pozostałych przypadkach bujnym podrostem wszystkich gatunków lasotwórczych.

W runie o pokryciu nie mniejszym niż 40% występuje głównie Yaccinium myrtillus. Klasę Yaccinio-Piceetaea reprezentuje Dryopteris dilatata (IV), mchy: