9576709031

Ryc. 38. Rozmieszczenie L. l.-F. typicum, postać paprociowa w Beskidzie Małym Struktura i skład florystyczny

Zwarcie warstwy drzew wynosi średnio 78%. Drzewostan buduje głównie Fagus syhatica i A bies alba, zaznacza się również znaczny udział Picea abies w niektórych płatach. Interesujące jest stosunkowo częste pojawianie się Quercus robur i rzadziej - Acer pseudoplanatnus. Ten ostatni gatunek z większą frekwencją spotykany jest w runie jako nalot. Jednostkową domieszkę stanowi sosna i modrzew (neofity), a także przedstawiciele klasy Querco-Fagetea, należący do różnych zespołów w obrębie łęgów i grądów.

Przeciętne pokrycie warstwy krzewów, tworzonej przede wszystkim przez podrost drzew oraz Sorbus aucuparia, Sambucus nigra, wynosi 23%. Podrost buka, jodły i świerka może być bardzo obfity i zagłusza wtedy inne gatunki. Facjalne pojawienie się szczoty bukowej w podroście może być reakcją na dobre warunki świetlne, natomiast w przypadku jodły i świerka są to najczęściej sztuczne uprawy. Nie spotykano bowiem tak intensywnego, naturalnego odnowienia tych gatunków na siedliskach kwaśnej buczyny. W miejscach o zwiększonej trofii pojawia się Acer pseudoplatanus, Cerasus avium i Tilia cordata.

Interesująco pod względem florystycznym prezentuje się warstwa runa, o zwarciu w granicach 45-100% (średnio 82%). Dominują w nim paprocie i jeżyna gruczołowata, a pozostały zrąb stanowi liczna grupa gatunków sporadycznych z klasy Querco-Fagetea oraz towarzyszących, co może sugerować niejednoznaczne pochodzenie syngenetyczne poszczególnych płatów.

- 121 -