9576709260

Ryc. 18. Pionowe rozmieszczenie D.g.-F. lunarietosum redivivae w Beskidzie Małym Struktura i skład florystyczny

W drzewostanie, osiągającym średnio 77% (60-90) zwarcia koron, dominuje Fagus syhatica z dużym udziałem Acer pseudoplatanus. Częstym zjawiskiem są płaty, w których oba te gatunki współpanują. Jako domieszka występuje Abies alba i Picea abies, sporadycznie trafia się Cerasus avium. Przeciętny wiek drzew w tych fitocenozach waha się od 85 do 100 lat. Sporadycznie obecne są 120-letnie okazy buka, jodły i jaworu oraz 100-letnie modrzewie.

Warstwa krzewów w zbiorowiskach Dentario glandulosae-Fagetum lunarietosum jest słabo wykształcona, jej przeciętne zwarcie wynosi 14%, tworzy ją głównie podrost jodły, rzadziej jaworu i buka. Jednostkowo odnotowano udział Sambucus nigra i Picea abies.

Runo jest niezwykle bujne, wielowarstwowe osiąga max 100% pokrycia. W typowych płatach tego podzespołu dominuje Lunaria rediviva, tworząca zwartą, ponad metrową warstwę. W cieniu miesiącznicy trwałej rosną również gatunki charakterystyczne i wyróżniające dla buczyny karpackiej: Dentaria glandulosa (III) oraz Salvia glutinosa (II). Ponadto w warstwie zielnej występują liczne gatunki z klasy Querco-Fagetea (24), z czego dziewięć z V-II stopniem stałości. Związek Fagion reprezentuje pięć gatunków, ale większą rolę odgrywa jedynie Dentaria bulbifera (III) i Prenanthes purpura. Ciekawostką florystyczną jest występujący w zdjęciu 12 z dużym pokryciem Aruncus syhestris - gatunek objęty ochroną prawną. Przy mniejszym pokryciu miesięcznicy trwałej, zwiększa się rola ekspansywnej jeżyny - Rubus hirtus, która niezwykle szybko kolonizuje wolne przestrzenie.

Sytuację taką obserwujemy przede wszystkim w zaburzonych fitocenozach (zdj. 2 i 4), w których w drzewostanie dominatem jest Larix decidua lub Fraxinus excelsior.

-81 -