Regulacje prawne dotyczące gospodarowania lasami żywieckimi Tabela 4
Data [rok] |
Prawodawca |
Treść aktu prawnego |
1512 |
Zygmunt I |
Obowiązek dostarczania trzech kup tarcic lipowych przez Żywiec |
1554 |
Jan Komorowski |
Uprawnienia dla mieszczan na pobór drzewa z lasów zamkowych na budulec, poprawę domów i opał w ilości 5 izdeb (tj. 50 sztuk) na rok |
1669 |
Jan Kazimierz |
Za zasługi w wojnie ze Szwedami prawo wolnego handlu drzewem przez mieszczan |
1626 |
Królowa Konstancja |
Ordynacja dla m. Żywca: zezwolenie na kupno drzewa u chłopów, pozbawienie miasta poboru 5 izdeb drzewa, zakaz darcia kory dębowej i wypalania węgla w lasach zamkowych |
[Opracowane na podstawie materiałów źródłowych za Lenczowskim 1957]
Kontynuując rozważania nad problemem osadnictwa ludności w Karpatach, nie można zapomnieć o roli jaką w tym procesie odegrały lokalne władze i ludność wołoska. Przykładem mogą tu być współcześnie istniejące wsie nad Skawą takie jak: Skawce,
f
Jaszczurowa, Świnna Poręba, powstałe w XIV wieku w wyniku akcji osadniczej prowadzonej przez księcia Zatorskiego Mikołaja z Benkowie. Inny rodowód mają wsie zarębne lokowane na północnych stokach Beskidu Małego założone dwa wieki później przez ludność wołoską. Należą do nich Koziniec, Ponikiew, Rzyki i Kaczyna. Wołosi, występujący w literaturze historycznej także pod nazwą Vlach, Valach, Valas (Słowacja), Volach (Węgry), to ludność pochodzenia rumuńskiego i albańskiego, trudniąca się hodowlą owiec, kóz, rzadziej świń, prowadząca koczowniczy tryb życia. Specjalnością Wołochów było pasterstwo na leśnych polanach i halach, które sami wcześniej tworzyli niszcząc las. Na masową skalę trzebili oni pierwotną Puszczę Karpacką, głównie w partiach grzbietowych i przygrzbietowych stoków, poprzez tzw. cerhlowanie polegające na okorowywaniu drzew na wysokości metra, na skutek czego drzewo usychało, a następnie je ścinano i palono. Uzyskany popiół wykorzystywano do użyźniania gleby. Świadectwem tego są istniejące do dziś nazwy takie jak: Żar, Żamówka, Palenica czy Upalenisko.
Dowodem ekspansji ludności pasterskiej na obszarze Beskidu Małego są liczne nazwy topograficzne wołoskiego pochodzenia, powszechnie dziś występujące, m.in.: Magurka Ponikiewska wznosząca się nad Kozińcem, znana też z map austriackich jako Królewizna lub Królowa Wyżna (819 m n.p.m.), Koszarki - zarośnięta dziś polana w lesie gminnym, nazwa wywodzi się od koszar - ogrodzenie dla owiec. Pasterze wołoscy migrowali także poza obszar Beskidu Małego, a ślady ich wędrówek odnajdujemy w powtarzających się nazwach miejscowości takich jak np.: Międzybrodzie (trzy wsie na Żywiecczyźnie), Ponikiew koło Wadowic i w Żywieckim, Koziniec koło Wadowic
-24-