9814371986

88

PAWEŁ PLANETA

nuje batalię o zachowanie oświęcimskiego krzyża: „obrona krzyża jest obroną polskości”, „idea obrony krzyża zatacza coraz szersze kręgi”, „listy z żądaniem pozostawienia krzyża w Żwirowisku trafiają także na biurka premiera”. Walka o zachowanie krzyża jest — zdaniem tych, którzy ją prowadzą — obroną „polskich symboli”, jest świadectwem wiary, krzyż swoich obrońców „będzie prowadził do prawdy, uczył o Chrystusie i świadczył o Nim”. „Pragnienie dobra, prawdy i miłości” jest fundamentem wiary, a tygodnik Droga przekonuje, że jedynie wiara prowadzi człowieka do prawdy (0,1508). Należy zmierzać tam, gdzie „spotykają się miłość i prawda”, trzeba umieć „odróżnić dobro od zła, miłość od nienawiści, prawdę od fałszu”, a „ludzie naszych czasów” powinni kroczyć „drogą prawdy i życia”. „Trud odsłaniania prawdy i obecności żywego Jezusa pośród nas” jest zadaniem, jakie należy podejmować także w zbiorowościach świeckich, np. w szkole (0,0982), w domu (0,0473).

Droga podejmuje często tematy dotykające sfery transcendentnej. Ale autorzy publikujący na łamach Drogi opisują także inne sprawy: codzienne życic Kościoła, sferę liturgiczną, chrześcijańską muzykę rockową, sport, przyrodę. Opisywany w Drodze świat jest święty, polski, nowy, wielki, boży, drogi, dóbr)’, miody, katolicki. Wysokie pozycje na liście frekwencyjnej przymiotników wyrazów „średni” i „podstawowy” wskazują na pojawiającą się w tygodniku tematykę szkolną.

DZIEWCZYNA, czyli jak b\ć piękną, kochaną i szczęśliwą

Miesięcznik Dziewczyna jest adresowany do nastolatek, dlatego najczęściej pojawiającą się bohaterką w tym piśmie jest właśnie dziewczyna (lub dziewczyny, łącznie 0.4918). Językowa rzeczywistość konstruowana wokół głównej bohaterki jest optymistyczna: słowoformy wyrazów dziewczyna, dziewczyn najczęściej wchodzą w związki wyrazowe ze słowoformami o pozytywnej konotacji (dziewczyny „śliczne", „drogie", „wspaniałe", „ukochane"). Stosowanie liczby mnogiej („dziewczyny, świat jest taki piękny" „wesołych i wysportowanych dziewczyn"), korzystanie z wyrażeń typu „odpowiedzcie", „zdradźcie" wskazuje, że wydawcy pisma zależy na kreowaniu poczucia wspólnoty czytelniczek z redakcją oraz innymi czytelniczkami. Prezentowanie pozytywnych stron życia propaguje życzliwy obraz dziewczyny sukcesu. Całe kolumny pisma poświęcone młodym gwiazdom estrady i kina (np. „Nie mogę żyć bez...", w którym lansuje się na przykład Rem Jusis jako wzór rówieśniczki) potwierdzają optymistyczną wizję świata.

Materiały zamieszczane na łamach miesięcznika dotyczą problematyki związanej z wchodzeniem dziewcząt w dorosłe życie. Zwykle bohaterką pisma jest nie pojedyncza dziewczyna, lecz para (grupa) młodych, bliskich sobie ludzi. Granice świata przedstawionego w Dziewczynie są wyznaczone przez: dom rodzinny (dom — 0,0983, rodzina — 0,0573. rodzice, rodzeństwo: siostra — 0,0245, brat — 0,0278). Osobą z najbliższej rodziny, ważną i stale obecną w świecie Dziewczyny jest matka (0,0868). W materiałach sponsoro-