984501860

mcntarz odsłaniający psychologiczne motywy zachowań oskarżycieli, tłumaczący dokładnie, na czym polegały wystawienie na próbę. Jezusa i zasadzka zastawiona na Niego.

Pierwszą ingerencją narratora w tekst biblijny jest przedstawienie stanowiska apostołów. Uczniowie Jezusa wiedzieli o tym, że Rabbi ma wielu wrogów wśród przedstawicieli Sanhedrynu, dlatego też chcieli Go odwieść od zamiaru wyjazdu do Jerozolimy:

Apostołowie mówili do Niego; - Rabbi, nic idź do Świątyni Pańskiej, bo czyhają tam na Ciebie Twoi przeciwnicy. - Mówili do Niego: -Rabbi, nic przechadzaj się po mieście, bo śledzą Cię wysłannicy arcykapłana. - Mówili do Niego: - Najlepiej będzie, jeżeli powrócimy do Galilei nad Jam Kinereth (III-IV, 136).

Narrator - stosując paralelnc sformułowania - zasygnalizował powagę sytuacji, w jakiej znalazł się Jezus. Takie pełne ekspresji zaprezentowanie stanowiska apostołów zwraca uwagę czytelnika na to, że Jezus w Jerozolimie może się spotkać z wrogością. Ten szczegół sytuuje zdarzenie w końcowej fazie publicznej działalności Jezusa, tzn. wtedy, gdy Jego nauki, budzące początkowo tylko podejrzenie, a spotykały się już z wyraźnym sprzeciwem oficjalnych przedstawicieli władz religijnych Izraela. Innym elementem, o który bogatszy jest tekst powieści od zapisu ewan-gclijnego, są dwa szczegóły świadczące o tym, że narrator dobrze znał kulturę narodu Izraela: określa dokładnie miejsce, z którego przemawiał jako rabbi - Dziedziniec Pogan, i pozycję, jaką przyjął - usiadł na macic. Kolejna zmiana widoczna w powieści to połączenie zdarzenia znanego z Ewangelii wg św. Jana z fragmentem mowy umieszczonej przez Mateusza w Kazaniu na Górze³¹.

Te wszystkie innowacje w stosunku do tekstu biblijnego bezpośrednio łączą się z halachicznym zamysłem narratora-juda-isty; stanowią trafne pod względem zamysłu artystycznego bezpośrednie wprowadzenie do problemu:

^5ł Mt 5, 27-28.

236