984502353

256 BRZYDKA

li z miejsc, kłaniając mu się z pewnym rodzajem życzliwego uszanowania; śpieszył się jednak bardzo, chciał prosić Eisenherzhuta o małą zaliczkę—nie miał więc czasu do zastanawiania się.

„Lubią mię—pomyślał, żegnają przychylnie*¹.

Stary dziwak przyjął go w progu swego sauctum-sancto-rum z uszanowaniem, powstając także z fotelu.

—    Pan rodziła se pod sehr szczenslywa Sterna; niech ja pierwsza pogratuluje...

—    Czego takiego? pytał z uśmiechem.

—    Pan Helder stary czekać tylko pańska powrota od Parisa_> aby pojechać zupełnie nach Dresden.

—    A to czemu?

—    Aby panu zdać swoje czinuości z głównego inzeniera.

—    Więc ja?

—    Z woli pana Hubę i panny Walter, na jego przeszła miejsca.

—    Czy być może? zawołał prawdziwie uradowany. Właścicielka nic mi dziś nie mówiła przecie?

—    Bo to w południe ułożony sache. Mam panu dać zaliczkę kwartalna gaże—tak kazać panna Lila.

Otworzył kasę i położył przed iużenierem piętnaście stu-róbluwek.

Dla nędzarza bez chaty, kilka miesięcy temu bez chleba, rzuconego samego, jak kołek, na warszawskim bruku, była to rzecz niemała, coś w rodzaju wielkiego losu, wygranego na wielkiej loteryi życia i walki o kęs powszedniego.

Dzięki dobroci wczora nieznanej jeszcze kobiety—jutro nie przedstawiało się w czarnych barwach. Obawiał się nędzy, którą widział do koła—losu tylu setek kolegów dawnej niedoli, wlokących życie upodlenia; dnia pracy, dnia żebraniny i dnia upokorzeń naprzemian; obawiał się musowego powrotu do Francyi... Cóżby powiedział tam? Jadąc, twierdził, że go gnała tęsknota, to uczucie, niemoc raczej, na które jedyne jest lekarstwo: powrót. Ale teraz, cóż powiedziałby obcym? Że na całej przestrzeni jego ojczyzny, jak szeroka i długa,niebyło dlań marnego kącika,uczci* wej dłoni, którąby doń wyciągnięto?

Miałże spowiadać się z domowych brudów wobec tych właśnie, co stworzyli przysłowie słuszne: ilfaut laver sou lingę sale en familie?

Dziś, z dumą mógł pokazać się tam; nie był już nędzarzem— miał godne zazdrości stanowisko.

„Ingenieur en chef“ piękny tytuł; a płaca? dwadzieścia cztery tysiące fr.

Szczęśliwy, poszedł podziękować Liii.

Podał jej rękę, uścisnął ją serdecznie.

Na twarz brzydkiej dziewczyny purpura wystąpiła, iskrzyły