9988995808

Helena Kisilowska

istotnych dla wspólnot i obywateli (Gutman, Thomson 1996, s. 44; Acker-man, Fishkin 2002, s. 129-152; Shapiro 2006, s. 28).

Pojęcia „interes publiczny” używa kilkakrotnie Konstytucja RP, nie precyzując jednak jego znaczenia. Już w preambule ustawa zasadnicza mówi: My Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczypospolitej (...) równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego - Polski.

Również w art. 1 Konstytucja podkreśla, że Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli. Znaczące odniesienie do pojęcia „interes publiczny” znajdujemy w art. 22 Konstytucji, który stanowi: Ograniczenie wolności, działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny. Artykuł ten należy rozpatrywać w powiązaniu z art. 31: Ograniczenia w zakresie korzystania Z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej albo dla wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.

Poza Konstytucją RP pojęcie „interes publiczny” występuje w ok. dziewięćdziesięciu aktach rangi ustawowej. Badania w tym zakresie przeprowadziła Patrycja Joanna Suwaj, ustalając za pomocą systemu informacji prawnej 86 obowiązujących aktów prawnych na dzień 4 lipca 2008 r. (Suwaj 2009, s. 29). Jednak jedynie Ustawa z 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. nr 80, poz. 717 z późn. zm.) w art. 2 pkt 4 podejmuje próbę zdefiniowania tego pojęcia, stanowiąc, że ilekroć w ustawie jest mowa o „interesie publicznym”, należy przez to rozumieć uogólniony cel dążeń i działań, uwzględniający zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym. Pojęcie „interes publiczny” należy do kategorii pojęć niedookreślonych (pojęć nieostrych), których istnienie doktryna dość powszechnie uważa za konieczne zwłaszcza w zmieniającej się rzeczywistości (Stelmachowski 1965, s. 11; Grzybowski 1965, s. 148; Pieniążek 2000, s. 231). Chociaż już Jerzy Stefan Langrod w Instytucjach prawa administracyjnego, napisanych w oflagu w latach 1942-1945, zwracał uwagę, że konieczność tłumaczenia pojęć niedookreślonych stawia na pograniczu stosowanie przez sądy prawa obowiązującego i tworzenia przez nie nowego prawa „sędziowskiego” uzupełniającego ustawę. Autor powołuje się tu na charakterystyczny przykład angielskiego Common Law (Langrod 2003, s. 326). Trzeba też uwzględnić, że jeśli pojęcie nieostre ma charakter normatywny, to jest prawnie wiążące dla organów administracji publicznej, zarówno państwowej, jak i rządowej oraz samorządowej stosujących prawo. Prawidłowość przyjętej