984501748

żuje narrator, komentując słowa Jezusa znane z Kazania na Górze. Przytacza on najpierw ostrzeżenie Jezusa przed osądzeniem i potępieniem bliźniego oraz przed brakiem przebaczenia wobec winowajców⁵⁷, a następnie wyciąga wnioski, w których podkreślając wspólnotę między ludźmi, czyni delikatne aluzje do tajemnicy communio sanctorum:

f

I tak wiązał człowieka z człowiekiem, jednego uzależniał od drugiego i tworzył z nich jedno ciało ożywione jednym duchem, i poddawał wszystkich bez wyjątku jednemu prawu wszechobowiązującej Dobroci, sędziów i oskarżycieli, krzywdzących i skrzywdzonych, cierpiących i zadających cierpienie (1-11, 336).

W większości komentarzy dogmatycznych Brandstaetter prezentuje stanowisko wspólne dla wszystkich chrześcijan. W komentarzach mariologicznych pojawia się dyskretnie i tylko raz subtelna aluzja do dogmatu o Niepokalanym Poczęciu⁵⁸. Pozostałe, wyraźniej zwerbalizowane kwestie dogmatyczne mogą być akceptowane przez inne wyznania chrześcijańskie.

Teologia życia wewnętrznego

Tematyka interesująca moralistów i znawców teologii życia wewnętrznego jest bogato reprezentowana w związku z kreacją bohaterów. Narrator wiele miejsca poświęca ich przeżyciom wewnętrznym towarzyszącym podejmowaniu decyzji o moralnych wymiarach. Złożoną tę problematykę przybliża wgląd w przeżycia Judy z Kerijoth.

Wielokrotnie narrator wspomina o Judzie z Kerijoth i konsekwentnie przedstawia go jako człowieka wewnętrznie rozbitego, który w swoim wartościowaniu zaciera granice między dobrem a złem. Lecz bardzo dyskretnie sugeruje też, że jego rozterki są

^S1 Por. „Nic sądźcie, a nic będziecie sądzeni, nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni, odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone” (Lk 6, 37).

⁵⁸ Można ją dostrzec w kontekście sformułowania „niepokalana biel", jakie pojawia się w rozważaniach Mirłam. Zob. III rozdział.

124