LEKI ANTYARYTMICZNE I LECZENIE ZABURZEŃ RYTMU SERCA

Zaburzenia rytmu serca czyli arytmie dzielimy na:

●

arytmie komorowe

●

arytmie nadkomorowe

Wśród nadkomorowych zaburzeń rytmu wyróżniamy:

●

Migotanie przedsionków ( AF- atrial fibrillation)

●

Migotanie przedsionków w zespole tachykardia-bradykardia

●

Trzepotanie przedsionków (AFL- atrial flatler)

●

Nawrotny częstoskurcz przedsionkowo-komorowy z łącza (AFNRT)

●

Nawrotny częstoskurcz przedsionkowo-komorowy przewodzony dodatkową drogą AV

●

Częstoskurcz przedsionkowy wieloogniskowy

●

Częstoskurcz przedsionkowy z blokiem przedsionkowo-komorowym

●

Częstoskurcz zatokowy

●

Przedwczesne pobudzenie nadkomorowe

●

Najczęściej stwierdzaną arytmią nadkomorową jest migotanie przedsionków

Wśród arytmii komorowych wyróżniamy

●

1. Pojedyncze lub gromadne PCV

●

2. Skurcze dodatkowe komorowe (PCV) pochodzące z jednego lub różnych ognisk

●

3. Pary i salwy skurczów dodatkowych

●

4. Skurcze dodatkowe R/T

●

5. Częstoskurcz komorowy nieutrwalony nsVT i utrwalony sVT

●

6. Trzepotanie i migotanie komory (UF i VF)

Zaburzenia rytmu serca występują w przebiegu różnych chorób układu sercowo-naczyniowego:

●

choroby wieńcowej

●

kardiomiopatii

●

nadciśnienia tętniczego

●

wad serca

●

niewydolności krążenia

●

zapalenia mięśnia sercowego

Zaburzenia rytmu serca mogą towarzyszyć chorobom w obrębie innych narządów i układów:

●

nadczynności tarczycy

●

niedokrwistości

●

infekcji

●

choroby zapalnej w obrębie jamy brzusznej

●

zaburzenia elektrolitowe

●

leki sympatykomimetyczne

●

hipoksja, hipotermia

●

używki: kofeina, nikotyna, alkohol

●

stres psychiczny

1 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

Prognostyczny podział komorowych

zaburzeń rytmu serca

ŁAGODNE
Holter: przedwczesne pobudzenie komorowe (PVC), mogą być pary i nieutrwalony częstoskurcz komorowy
(nsVT)
Choroba organiczna: brak lub minimalna
Ryzyko zgonu: minimalne
POTENCJALNIE ZŁOŚLIWE
Holter: przedwczesne pobudzenie komorowe (PVC), pary , nieutrwalony częstoskurcz komorowy (nsVT)
Choroba organiczna: obecna-różnego stopnia
Ryzyko zgonu: umiarkowane
ZŁOŚLIWE
Kliniczne: utrwalony częstoskurcz komorowy (sVT) lub migotanie komór (VF)
Holter: przedwczesne pobudzenie komorowe (PVC), pary , nieutrwalony częstoskurcz komorowy (nsVT)
Choroba organiczna: zwykle poważna
Ryzyko zgonu: poważne

Podział leków przeciwarytmicznych wg Vaughan-Williamsa

Grupa leków

Mechanizm działania

leki

I A

Kanał wapniowy

chinidyna

↓ faza 0

prokainamid

↓przewodnictwo

dizylopiramid

↑ repolaryzacja

I B

mały wpływ na fazę 0 w tk.
zdrowych

Lidokaina

↓ repolaryzacji

Meksylelina

IC

↓↓ faze0

Flekainid

↓↓ przewodnictwo

Enkainid

Ma wpływ na repolaryzację

Propafenon

II

Receptory beta adrenergiczne

Beta blokery

III

Kanał potasowy

Amiodaron

↑ repolaryzacji

Sotalol

IV

Kanał wapniowy

Werapamil
dilitazem

Decydując się u chorego na zastosowanie leku przeciwarytmicznego należy wybrać lek
zapewniający najwyższą:

●

skuteczność

●

bezpieczeństwo

●

tolerancję

Jednym ze wskaźników skuteczności leku przeciwarytmicznego jest zmniejszenie liczby PVC w
kontrolnej 24-godzinnej rejestracji EKG metodą Holtera

Porównawcza cecha skuteczności leków przeciwarytmicznych- holterowska ocena zdolności
tłumienia przedwczesnych pobudzeń komorowych

2 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

Badanie CATS opublikowane w roku 1989 wykazało, że flekainid i enkainid (leki silnie tłumiące
PVC) zastosowane u chorych po zawale serca w porównaniu z placebo zwiększały ryzyko zgonu

Program CATS zmienił dość zasadniczo wskazania do stosowania antyarytmików

Wielokrotnie zastanawiano się dlaczego leki przeciwarytmiczne skuteczne w terapii PVC mogą
zwiększać zagrożenie pacjenta?

Odpowiedź:
Leki te nie eliminują substratu arytmii a jedynie modyfikują go poprzez wpływ na refrakcję,
przewodzenie lub mechanizmy wyzwalające
Substrat arytmii jest niestabilny może być modyfikowany przez zaburzenia jonowe, autonomiczne,
niedokrwienne i inne. Stąd lek antyarytmiczny może wykazywać zarówno działanie
przeciwarytmiczne jak i proarytmiczne

Obecnie wydaje się ,że najlepszymi lekami w leczeniu komorowych zaburzeń rytmu serca są leki
klasy III

AMIODARON
Wykazuje złożone działanie elektrofizjologiczne:

●

wpływa na kanał sodowy, potasowy i wapniowy (efekt klasy I, III i IV)

●

Jest niekompetytywnym blokerem alfa i beta receptorów adrenergicznych (efekt klasy II)

●

Amiodaron stosowany dożylnie w trybie ostrym powoduje odmienne następstwa
elektrofizjologiczne, nie podawany przewlekle

●

Wpływ amiodaronu podanego dożylnie i w przewlekłej terapii doustnej na właściwości
elektrofizjologiczne serca

Farmakologia amiodaronu jest skomplikowana:

●

okres półtrwania wynosi 30 dni

●

stan równowagi ustala się po około 3 m

●

działanie antyarytmiczne utrzymuje się do 150 dni po jego odstawieniu

●

Nie istnieje optymalny schemat wysycenia i ustalenia dawki podtrzymującej

AMIODARON (CORDARONE, OPACORDEN, SEDACORN)
tabl. á 0,2 g. amp. á 0,15 g/3 ml
Dawkowanie:
Doustnie:

pierwszy tydzień 3∙ dziennie 200-400 mg

drugi tydzień 2 ∙ dziennie 200 mg
a następnie dawki podtrzymujące:
400 mg/ dobę
200 mg/ dobę
200 mg co drugi dzień
200 mg przez 5 dni w tygodniu;
2 dni przerwy
100 mg/ dobę
Dożylnie:
150- 300 mg we wlewie kroplowym max co 6 godzin 300 mg 2-3 ∙ dziennie

3 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

W badaniu CAMIAT proarytmię stwierdzono u :

●

0,3% leczonych amiodaronem

●

3% otrzymujących placebo

●

Amiodaron cechuje się niskim ryzykiem proarytmii

●

Amiodaron nie powoduje upośledzenia kurczliwości mięśnia sercowego (nie wykazuje
ujemnego działania inotropowego)

Objawy niepożądane:

●

niedoczynność tarczycy 5-8 %

●

nadczynność tarczycy 1,5- 2%

●

śródmiąższowe zapalenie płuc

●

zwłóknienie płuc 1-5 %

●

depozyty rogówkowe -prawie u wszystkich chorych leczonych przewlekle dolegliwości z
przewodu pokarmowego 25%,nudności , wymioty, zaparcia, brak łaknienia

●

nadwrażliwość skóry na słońce

●

wysypki, niebieskie zabarwienie skóry

●

uszkodzenie wątroby

●

objawy ze strony OUN- 20-60%, neuropatia obwodowa, bóle głowy, drżenia, omamy,
osłabienie siły mięśniowej ,zaburzenia koordynacji ruchowej

●

odsetek odstawień leku z powodu objawów niepożądanych dość wysoki:

●

po roku leczenia 31 %

●

po 2 latach leczenia 41 %

Przeciwwskazania:

●

bradykardia zatokowa, bloki przedsionkowo-komorowe

●

niedociśnienie, wstrząs

●

zaburzenia czynności tarczycy (amiodaron ma budowę podobną do tyroksyny)

●

uczulenie na jod

●

dysfunkcja wątroby

SOTALOL
Biosotal 40 (Sanofi-Synthelabo) tabl.á 0,04
Biosotal 80 (Sanofi-Synthelabo) tabl.á 0,08
Biosotal 160 (Sanofi-Synthelabo) tabl.á 0,16
Darob (Knoll) tabl. á 0,08 i 0,16
Gilucor mite (Soluay Pharmaceuticals) tabl.á 0,08
Sotahexal (Hexal A6) inj á 0,04 g/4 ml iv tabl. á 0,08 i o,16
Sotalex (Bristol-Myers Squibb) amp. á 0,04 g/4 ml iv

Dawkowanie:
Doustnie: 80-480 mg/dobę
dawka min 2 ∙ 40 mg, dawka przeciętna 2 ∙ 80 mg; dawka wysoka 2 ∙ 160 mg;
dawka max 3 ∙ 160 mg
Dożylnie:
40-60 mg w ciągu 2-3 minut (można dawkę powtórzyć po 10 minutach)

Sotalol wykazuje działanie beta-adrenolityczne przy dawce 25 mg/dobę.
Efekt klasy III ujawnia się od dawki 160 mg/dobę

4 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

Sotalol posiada korzystne właściwości farmakokinetyczne:

●

100% biodostępności

●

Brak metabolizmu wątrobowego i efektu przejścia przez wątrobę

●

Okres półtrwania dość długi T1/2 7-12 h

●

Maksymalne stężenie w surowicy 2-3 h

●

75% leku wydal się przez nerki

●

Stan równowagi ustala się po 2-3 dniach ( można już ocenić skuteczność)

W dużym zestawieniu 1228 chorych leczonych sotalolem proarytmię stwierdzono w 4,3 %
przypadkach. Najczęściej narażeni są chorzy z wydłużonym QT( powyżej 500 ms) i hipokaliemią

Objawy niepożądane

●

bradykardia, hipotonia

●

duszność, drgawki

●

osłabienie siły mięśniowej

●

wysychanie błony śluzowej, zapalenie spojówek

●

zawroty, bóle głowy

●

impotencja

LEKI ANTYARYTMICZNE GRUPY I A

CHINIDYNA

●

stabilizuje błony komórkowe

●

działa hamująco na kanał sodowy i potasowy

●

blokuje receptory α-adrenergiczne w sercu i na obwodzie

●

hamuje receptory muskarynowe (działanie wagolityczne)

●

ma silne działanie proarytmiczne

Działania niepożądane

●

zaburzenia wzroku i słuchu

●

bóle i zawroty głowy

●

spadek ciśnienia tętniczego krwi

●

niedokrwistość hemolityczna, trombocytopenia

●

alergiczne reakcje skórne

●

toczeń rumieniowaty

●

zapalenie wątroby

●

nudności, biegunki ( trudne do opanowania, prowadzące do zaburzeń elektrolitowych)

Preparat :
Chinidinum sulfuricum (Polfa Warszawa) draż. á 0,2
Kinidin Duruees (Astra Zencear) tabl. á 0,2
Dawkowanie:
Stosuje się tylko doustnie
Dawka próbna 200 mg ( wyklucza nadwrażliwość)
Po 1-2 h 400 mg (uzyskanie stężenia terepeutycznego)
Następnie 200 mg co 6 h lub 400 mg co 8 h

Chinidyna wchodzi w interakcje z 6N- zwiększa stężenie digoksyny o 100 - 300%
PROKAINAMID
Jest to amid prokainy- pochodnej leku znieczulającego miejscowo

5 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

Właściwości farmakologiczne:

●

okres półtrwania T1/2 3-5 h

●

czas stężenia max t

max

1-2 h

●

wiąże się z białkami osocza 15%

●

Stężenie terapeutyczne 4-8 µg/ml

●

metabolizowany w wątrobie do czynnego N-acetylo-prokainoamidu, który ma właściwości
przeciwarytmiczne leków klasy III

●

wydalany przez nerki w stanie niezmienionym oraz w postaci czynnych metabolitów w
równych częściach

●

Metabolizm prokainamidu jest uwarunkowany genetycznie

●

acetylatorzy szybcy

●

acetylatorzy powolni (indukowany toczeń rumieniowaty u 20% przewlekle
leczonych)

Preparaty:
Procainamid (Polfa) tabl.á 0,25 g; amp. 0,5 g/5 ml
Dawkowanie:
Doustne: początkowe 0,5-1,0 g, następnie co 4-5 h 0,25-0,5 maksymalnie 3g/ dobę
im. 0,5-1,0 g co 4-6 h
iv. 0,1g co 5 min lub w wlewie kroplowym do przerwania zaburzeń rytmu serca
maksymalnie 1,0 g/ dobę. Podanie domięśniowe nie ma przewagi nad doustną formą leczenia

Objawy niepożądane

●

działanie proarytmicznie

●

nudności, wymioty,bóle brzucha,biegunka

●

OUN: zawroty głowy, depresja,psychozy,urojenia

●

układ krwiotwórczy: zaburzenia najczęściej w ciągu 3 pierwszych miesięcy (kontrola
morfologii co 2 tygodnie) neutropenia, agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna,
trombocytopenia

●

zmiany dermatologiczne: osutki plamisto-grudkowate, pokrzywka, zaczerwienienie skóry,
świąd

●

obrzęk naczynioruchowy

DISOPIRAMID

●

działa podobnie do chinidyny i prokainoamidu

●

ma silne działanie działanie inotropowe- ujemne

●

działa proarytmicznie

Właściwości farmakokinetyczne

●

wchłania się w 80-90% z przewodu pokarmowego

●

dostępność biologiczna 85-95% (efekt pierwszego pasażu przez wątrobę)

●

czas stężenia maksymalnego tmax 0,5-3,0 h

●

okres półtrwania u zdrowych 5-7 h

●

20%-40% leku wydalane jest przez nereki pozostała część metabolizowana w wątrobie do
N-dezalkylodizepinamidu, który ma połowę aktywności leku macierzystego

●

dizepinamid i jego N dezalkilowe pochodne występują w postaci dwóch izomerów
optycznych S(+) i D(-)

●

Kinetyka i działanie obu izomerów są różne

●

S(+) dizepinamid odpowiedzialny jest za działanie antyarytmiczne zwłaszcza
przedsionkowe

6 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

Preparaty:
DISOCOR,PALPITIN, RYTHMODAN, RYTMILEN
caps i tabl.á 0,1 g, amp. 0,1/10 ml
Dawkowanie:
Doustnie (p.o) - dawka uderzeniowa 300 mg, a następnie 100-200 mg co 6-8 h u osób z
niewydolnością krążenia 100 mg co 8h
Dożylnie iv - 50-200 mg w ciągu godziny

Działanie niepożądane

●

cholinolityczne

●

suchość w ustach, zatrzymanie moczu, nieostre widzenie

●

krążeniowe zależne od dawki

●

hipotonia, niewydolność krążenia

●

krążeniowe mało zależne od dawki

●

arytmie komorowe:pobudzenia dodatkowe częstoskurcz komorowy i nadkomorowy

●

torsades de pointes

●

zaburzenia przewodzenia

●

INNE:

●

hipoglikemia,zaburzenia orientacji, ostra psychoza, cholestaza wewnątrzwątrobowa, kurcze
macicy

GRUPA I B

LIDOKAINA (jest powszechnie stosowanym lekiem znieczulającym miejscowo)

●

wywiera słabe działanie proarytmiczne

●

zmniejsza aktywacją kanału sodowego w przeciwieństwie do leków grupy IA (chinidyna,
prekainamid) lidokaina skraca czas trwania potencjału czynnościowego i okres skutecznej
refrakcji

●

silnie działa na włókna wolnoprzewodzące oraz niedokrwienie

●

wpływ na spoczynkową depolaryzację (faza 4) uwidacznia się tylko w komórkach o dużym
stopniu polaryzacji

●

lek nie upośledza przewodzenia przedsionkowo-komorowego w uszkodzonym obszarze
mięśnia sercowego przerywa mechanizm reentry

●

Lidokaina jest lekiem szeroko stosowanym, który ma bardzo wysoką skuteczność
antyarytmiczną 80-90% w komorowych zaburzeniach rytmu

●

jest lekiem pierwszej linii u chorych z arytmią komorową w pierwszej dobie zawału serca

●

stosowana w arytmiach komorowych ponaparstnicowych i wywołanych lekami
antydepresyjnymi

●

w wielokształtnym częstoskurczu komorowym (torsade de pointes) i zespole WPW

●

jest lekiem bezpiecznym podczas krótkotrwałego stosowania

●

nie upośledza kurczliwości mięśnia sercowego

●

podawana może być tylko dożylnie

●

Lidokaina jest metabolizowana w wątrobie do licznych metabolitów, które są wydalane
drogą nerek

●

metabolity:

●

monoetyloglicynoksylidyd -ME6X

●

glicynoksylidyd- GX

●

są aktywne biologicznie i odpowiedzialne za działania niepożądane w postaci
wymiotów i drgawek

7 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

●

okres półtrwania t1/2 -100 min (podczas krótkotrwałego stosowania) po 2 dobach infuzji
wydłuża się do 4 h

●

stan stacjonarny występuje po 6-12 h od rozpoczęcia leczenia

●

istnieje zależność pomiędzy stężeniem leku we krwi a jego działaniem klinicznym -
przedział dążeń terapeutycznych lidokainy 1,5-50 µg/ml

Objawy niepożądane z OUN mogą u niektórych chorych występować już przy wartościach 6 mg/ml
w świeżym zawale serca skuteczność jest wysoka przy zwykłych dawkach i niskich stężeniach

Dawkowanie:
Arytmie zagrażające życiu lub zapobieganie nawrotom częstoskurczu komorowego UV i FV
iv 100 mg ( w ciągu 2 min) po 10 min- 100 mg lub 4 dawki po 50 mg co 5 min następnie wlew
dożylny za pomocą pompy z szybkością 1-4 mg/min najczęściej 3 mg/min
Arytmia komorowa 2-3 dawki iv 50 mg i wlew kroplowy

Objawy niepożądane:

●

neurologiczne:

●

niepokój, zawroty głowy, nudności, zaburzenie mowy, dezorientacja, psychozy, drżenia
mięśniowe, drgawki, śpiączka, zatrzymanie oddechu

●

krążeniowe:

●

bradykardia, zahamowanie zatokowe (u chorych z niewydolnością WZ)

●

zaburzenia przewodzenia śródkomorowego

●

działanie proarytmiczne

●

nasilenie NK, hipotonia

MEKSYLETYNA
lek o podobnej budowie chemicznej i podobnych właściwościach przeciwarytmicznych do
lidokainy

●

działa inotropowo dodatnio i słabo arytmogennie

●

skuteczność antyarytmiczna w KZR wynosi średnio 70%

●

lek ma wąski indeks terapeutyczny (łatwe przedawkowanie)

●

dla poprawienia skuteczności terapii powinno się oznaczać stężenie leku w surowicy.
Przedział terapeutyczny 0,5-1,6 µg/ml

●

wchłanianie praktycznie całkowite

●

dostępność biologiczna 90%

●

szczyt stężenia tmax 2-4 h

●

okres półtrwania t1/2 6,3-11,5 h

●

intensywnie metabolizowana przez wątrobę

Preparaty:
MEXICCRD,MEXITIL,MEXITIL-depot.KATEN
caps á 0,1 i 0,2 g postać depet 0,36
amp 0,25g/10 ml
Dawkowanie:
W stanach naglących 250 mg iv w czasie 5-10 min,
następnie wlew kroplowy 250 mg II 30-60 min

250 mg II 2h

Dawka podtrzymująca 0,5-1 mg/min
Stany nienagłe
300 µg / kg /min-10 min; 50 µg / kg /min- 1h; 25 µg / kg /min- 2h

8 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

Objawy niepożądane

●

z przewodu pokarmowego

: nudności, wymioty, bóle brzucha

●

neurologiczne:

drżenie, zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchowej, drgawki

zaburzenia mowy

●

krążeniowe:

hipotonia, bradykardia ( częste po szybkim iv) nasilenie NK, działanie

proarytmiczne

●

skórne

- świąd, skórne odczyny alergiczne

●

badanie laboratoryjne

: podwyższenie ALT i AST, trombocytopenia, dodatni test na

przeciwciała przeciw jądrowe

FENYTOINA

●

od wielu lat stosowane jako lek przeciwpadaczkowy później wykryto, że ma działanie
przeciwarytmiczne

●

zmniejsza szybkość narastania potencjału czynnościowego

●

skraca okres refrakcji, zmniejsz automatyzm włókien Purkiniego

●

nie wydłuża przewodzenia przedsionkowo-komorowego, może je przyspieszyć

●

nie upośledzona kurczliwości mięśnia sercowego

Wskazania:
arytmie komorowe po przedawkowaniu digoksyny i inne zaburzenia komorowe

Preparaty:
PHENYTOINUM, EPANUTIN, parenteral
tabl.á 0,1 amp. 0,25 g /5 ml

Dawkowanie:
p.o. 300-600 mg dziennie w 3 dawkach
100 mg (15 mg/kg) 1 doba następnie 300-600 mg/dobę
i.v. dawka 15 mg/kg (po 30 min uzyskuje się max stężenie) lub 100 mg co 5 min do ustąpienia
czynnika lub osiągnięcia dawki sumarycznej 1000 mg. Później podawanie doustne.
Po podaniu dożylnym leku obserwowano zapaści- z tego względu nie stosować

Objawy niepożądane
OUN:

●

senność

●

oczopląs

●

zawroty głowy

●

nudności

GRUPA I C

PROPAFENON
Oprócz działania charakterystycznego dla grupy IC posiada słabe działanie blokujące receptory β-
adrenergiczne (1/40 siły działania prepranololu)
Blokuje kanał wapniowy (100 razy słabiej niż werapamil)

Zastosowanie:

●

arytmie nadkomorowe, węzłowe oraz towarzyszące zespołowi WPW

●

arytmie komorowe, częstoskurcz komorowy,VF

9 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

PROPAFENON

●

Ma działanie proarytmiczne i upośledza kurczliwość mięśnia sercowego

●

Jest prawie całkowicie metabolizowany w wątrobie. Metabolizm jest uwarunkowany
genetycznie:

●

szybki fenotyp oksydacji

●

wolny fenotyp oksydacji

●

wchłania się dobrze i szybko z przewodu pokarmowego, ale podlega metabolizmowi
pierwszego przejścia przez wątrobę, dlatego ma małą dostępność biologiczną 4,8 % i 12%
zależną od dawki (150 mg i 300 mg)

●

okres półtrwania t1/2 s.m. 2-6 h w.m.12-36 h

●

u ludzi w podeszłym wieku stosować mniejsze dawki (zmniejsza objętość dystrybucji,
eliminacji, upośledzona czynność wątroby i nerek)

Preparaty:
POLFENON, RYTMONORM, PROLEKOFEN
tabl.á 0,15 i 0,3 g draż pediatryczna 0,01 g
amp. 0,035/10 ml i 0,07 g/20 ml
Dawkowanie:
i.v. 0,5-2,5 mg/ kg masy ciała w ciągu 3-5 min
Przeciętnie, skutecznie dobrze traktowana jest dawka 1 mg/kg masy ciała, w przypadku braku
skuteczności po 90-120 min zwiększyć do 2 mg/kg masy ciała lub 0,5-1 mg/min
Max dobowa dawka i.v. 560 mg
Dawka przeciętna <70 roku życia 300 mg/24h
nie należy podawać leku w 0,9% NaCl stosować tylko w 5% Glucosi

Działanie niepożądane

●

sercowe:

działanie proarytmiczne, bradykardia,bloki A-V i śródkomorowe, hipotonia,

nasilenie NK

●

pozasercowe:

zaburzenia żołądkowo-jelitowe, cholestaza wewnątrzwątrobowa, zaburzenia z

ONU, odczyny alergiczne, leukopenia, trombocytopenia

ENKAINID

●

silne działanie antyarytmiczne , proarytmiczne

●

właściwości farmakokinetyczne niekorzystne i bardzo złożone

●

podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia przez wątrobę

●

ma bardzo zmienną dostępność biologiczną waha się od 7-82% śred. 42%

●

wykazuje genetycznie uwarunkowany polimorfizm osób

●

szybko metabolizujące- EM

●

wolno metabolizujące- PM-znacznie większa ilość objawów niepożądanych

Okres półtrwania zmienny

●

u EM 2,8±3,1 h

●

u PM 9,4 ± 6,1 h

Zakres stężenia terapeutycznego szeroki 0,01-0,14 µg/ml ( z powodu złożonej kinetyki)

Dawkowanie:
150-200 mg/ dobę

10 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

FLEKAINID

●

korzystne właściwości farmakokinetyczne

●

wysoka dostępność biologiczna- 95%

●

długi okres półtrwania 7-23 h śred 14 h

●

brak efektu pierwszego przejścia przez wątrobę

●

mało znaczące metabolity

●

silne działanie proarytmiczne szczególnie u osób z obniżoną EF

Preparaty:
FLECAINE, TAMBOCOR
tabl. 100 mg amp. 40 mg/4 ml tabl.100 amp 50 mg/5 ml

Dawkowanie:
p.o. 200-400 mg przeciętna 2x 100 mg
i.v. 40-50 mg w ciągu 5 min do dawki dobowej 300-400 mg

Blokery receptora adrenergicznego β - β-blokery

Β -blokery wiążą się wybiórczo z receptorami adrenergicznymi β wywołując kompetycyjny i
odwracalny antagonizm względem efektu oddziaływań bodźców β -adrenergicznych na różne
narządy
Działania za pośrednictwem receptorów adrenergicznych β1i β2

Tkanka

Receptor Efekt

Węzeł przedsionkowo- zatokowy

β

1

β

2

Przyspieszenie rytmu serca

Węzeł przedsionkowo –
komorowy

β

1

β

2

Wzrost prędkości przewodzenia

Przedsionki

β

1

β

2

Wzrost kurczliwości

Komory

β

1

β

2

Wzrost kurczliwości, prędkości przwodzenia,
automatyzm idiowentrykulacji ośrodków
bodźcotwórczych

Tętnice

β

2

Rozszerzenie tętnic

Żyły

β

2

Rozszerzenie naczyń

Wątroba

β

2

Glikogeneza, glukogenogeneza

Trzustka

β

2

Wydzielanie insuliny i glukagonu

Oskrzela

β

2

Rozszerzenie oskrzeli

Nerki

β

1

Uwalnianie reniny

Zakończenia nerwowe

β

2

Udzieł w uwalnianiu noradnenaliny

Β -blokery działają:

●

antyarytmicznie

●

przeciwniedokrwiennie

●

przeciwnadciśnieniowo

Działanie przeciwarytmiczne wynika z bezpośrednich efektów elektrofizjologicznych

11 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

Klasyfikacja β-blokerów

●

nieselektywne

(blokada receptora Β1 i β2)

●

selektywne

( znacznie większe powinowactwo do Β1 niż β2)

●

z wewnętrzną aktywnością sympatykomimetyczną

●

( pobudzają i blokują receptor)

●

ze zdolnością do rozszerzania naczyń obwodowych (blokowanie receptora α1 działanie
antagonistyczna na receptor β2, mechanizmy niezależne od blokady receptora β-
adrenergicznego

●

lipofilne

- dobrze wchłaniają się z przewodu pokarmowego, przenikają do OUN mają krótkie

T1/2

●

hydrofilne-

nie całkowicie są wchłaniają w znikomym stopniu pokonują bariery krew-mózg,

długie T1/2, nie wchodzą w interakcję z innymi lekami metabolizowanymi w wątrobie

Działanie niepożądane:

●

sercowo naczyniowe: bradykardia, bloki A-V, hioptonia, ziębniecie kończyn

●

metaboliczne :tłumią objawy hipoglikemii

●

płucne: skurcz oskrzeli

●

OUN: zmęczenie ,ból głowy, zaburzenia snu,bezsenność,depresja

●

zaburzenia seksualne: mogą wywoływać impotencję

Nagłe odstawienie może doprowadzić do objawów z odbicia:
Wzrostu RR, zaburzenia rytmu, zaostrzenia dławicy piersiowej

Przeciwwskazania:
Bradykardia,bloki A-V, hipotnia, astma oskrzelowa

GRUPA IV

ANTAGONIŚCI WAPNIA:

●

WERAPAMIL

●

DILTIAZEM

WERAPAMIL

●

hamuje przezbłonowy napływ jonów Ca do komórek mięśnia sercowego i komórek mięsni
gładkich

●

na mięsień sercowy działa ujemnie

●

chrono, dromo, batmo, ino, tonotropowo

●

zwiększa przepływ wieńcowy

●

zwiększa opór obwodowy

●

obniża napięcie układu sympatycznego

●

zmniejsza stężenie noradrenaliny

●

obniża stężenie CH-C i CH-LDL

Właściwości farmakokinetyczne:

●

bardzo dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego 90%

●

wiąże się z białkami osocza 90%

●

ma niską biodostępność 22% (efekt pierwszego przejścia w wątrobie)

●

czas półtrwania 3-7 h

●

stężenie maksymalne tmax 1-2 h

●

metabolizowany w wątrobie

12 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org

Zastosowanie:

●

jako lek przeciwarytmiczny

●

leczenie i zapobieganie nadkomorowym i komorowym zaburzeniom rytmu serca

Preparaty:

ISOPTIN tabl.0,04 i 0,08 amp.0,005g/2 ml
ISOPTIN SR-E tabl.0,24
LEKOPTIN draż.0,04 0,08 0,12 amp. 0,005 g/2ml tabl.retard 0,24
STAVERAN tabl. 0,04 0,08 tabl.prolongatum 0,12
WERAPAMIL tabl. 0,04 amp. 0,005g/2ml
APO-VERAP tabl. 0,08 0,12

Dawkowanie:
p.o.
3-4 x dz. 40-120 mg
o przedłużonym działaniu 1-3 x 120 mg lub 1x 240 mg
i.v.
5-10 mg jednorazowo, po 30 min dawkę powtórzyć a następnie wlew 5-10 mg

Objawy niepożądane:

●

bóle brzucha, zaparcia

●

bradykardia, bloki przedsionkowo-komorowe, hipotonia

●

zarumienienie twarzy, obrzęki

●

bóle i zawroty głowy

DILTIAZEM
działa podobnie jak werapamil, ale słabiej

Preparaty:
BLOCALCIN tabl. 0,06 0,09
DILTIAZEM tabl. 0,03
DILZEM tabl.0,06 amp. 0,025 g retad 0,09 0,12 0,18
CXYCARDIL tabl.0,06 o przedłużonym uwalnianiu 0,12 0,18 0,24

Dawkowanie:
p.o.
30-90 mg 3-4 x dz. - o przedłużonym działaniu 90-240 1-2 x dz.
i.v.
0,025 g w ciągu 2-3 min po 30 min dawkę powtórzyć, a następnie wlew kroplowy 25-50 mg max
na dobę 300 mg
Objawy niepożądane :
jak werapamil

13 Przygotowano: http://www.wojsk-lek.org