Wyższa Szkoła Bankowa

W Toruniu

KOMUNIKACJA MULTIMEDIALNA

cz. I

dr Barbara Bielicka

[e-mail]

Toruń 2010

Literatura

1. Multimedia w biznesie i zarządzaniu, pod redakcją naukową L. Kiełtyka,

Difin, Warszawa 2009.

2. Społeczeństwo informacyjne, praca zbiorowa pod red. J. Papińskiej-

Kacperek, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2008.

3. Castyels M., Społeczeństwo sieci, Wydawnictwo Naukowe PWN SA,

Warszawa 2008.

4. Łobejko St., Systemy informacyjne w zarządzaniu wiedzą i informacją

w przedsiębiorstwie, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, Warszawa

2004.

5. Mikułowski Pomorski J., Zmieniający się świat mediów, UNIVERSITAS,

Kraków 2008.

6. Komunikowanie się w mediach elektronicznych, redakcja naukowa M.

Fliciak, G. Ptaszek, Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne,

Warszawa 2009.

Literatura

(c.d.)

7. Lister M., Dovey J., Giddings S., Grant I., Kelly K., Nowe media,

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielońskiego, Kraków 2009.

8. Van Dyk J., Społeczne aspekty nowych mediów, PWN, Warszawa 2010.

9. Nowe media a tradycyjne, pod red. M. Jazińskiego, Wyd. A. Marszałek,

Toruń 2009.

10. Fleischer M., Ogólna teoria komunikacji, Centrum im. W Branta,

Wrocław 2007.

11. Mcluhau M., Zrozumieć media, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa

2009.

12. Grzenia J., Komunikacja językowa w Internecie, PWN, Warszawa 2006.

Multimedia – termin nowy, pojawił się w latach 70–tych XX wieku.

– to pojęcie o wielorakiej interpretacji
znacznie różniącej się w zależności
od dyscypliny naukowej, która
wykorzystuje ten termin.

Multimedia w odniesieniu do dydaktyki oznaczają
środki dydaktyczne, a wśród nich m.in. podręczniki,
materiały ilustracyjne, modele, obrazy, przeźrocza filmy.

Multimedia w odniesieniu do tradycyjnych mediów
obejmują wszystkie nośniki informacji wykorzystywane
przez dziennikarzy – prasę, periodyki, audycje radiowe,
audycje telewizyjne

Multimedia w odniesieniu do współczesności odnoszą się do
komputerowych systemów wykorzystujących technologie
informacyjne będącym w ten sposób uniwersalnym narzędziem
multimedialnym, które swobodnie operują znakami, dźwiękami,
grafiką, obrazami i wideo, zapewniając:

- rejestrację
- archiwizację
- udostępnianie
- ochronę.

Komunikacja multimedialna

– to komunikacja z wykorzystaniem środków
multimedialnych.

Komunikacja sieciowa a komunikacja elektroniczna

 Zakres komunikacji sieciowej jest większy od zakresu komunikacji

elektronicznej.

 Komunikacja elektroniczna obejmuje procesy „porozumiewania się

ludzi za pośrednictwem elektronicznych mediów”.

 Komunikacja sieciowa obejmuje wymianę informacji w relacjach:
człowiek – maszyna

oraz

maszyna – człowiek

a także zdalne dysponowanie potencjałem obliczeniowym

i pamięciami komputerów tworzących.

Współczesny mieszkaniec miasta polskiego ma do swej dyspozycji:

– 1 lub 2 telewizory w mieszkaniu

– kilka odbiorników radiowych w mieszkaniu
– kilka odbiorników radiowych w miejscu pracy
– kilka odbiorników radiowych w środkach lokomocji
– 1 lub 2 komputery z połączeniem do Internetu w pracy i w domu
– kilka tytułów gazet i czasopism dla potrzeb własnych i rodziny
– kilka tytułów gazet i czasopism w pracy
– co najmniej jeden tytuł gazety darmowej rozdawanej na ulicy
– dobrze wyposażony telefon

Sposoby komunikowania się nastolatków (w %)

Rozmowa przez telefon stacjonarny

46

Rozmowa przez telefon komórkowy

70

Osobista rozmowa

35

Korzystanie z komunikatów (IM)

54

Wysyłanie SMS – ów

60

Wysyłanie korespondencji przez strony społecznościowe

47

Poczta elektroniczna

22

Trzy modele informacji w sieci

 Człowiek - komputer - człowiek. Jest to klasyczny model komunikacji

synchronicznej i asynchronicznej, w której wykorzystywane są

technologie informacyjne (w analizowanym przypadku - Sieć) do

wymiany informacji pomiędzy ludźmi.

 Komputer - człowiek. Funkcję jednego z podmiotów aktu komunikacji

przejmuje maszyna, w tym urządzenia mobilne (tutaj umownie określane

jako Sieć). Akt komunikacji pomiędzy komputerem a człowiekiem

następuje dzięki spolegliwości komputerów, stosownemu interfejsowi

użytkownika i procedurom wykorzystania informacji opisujących

rozmówcę i jego otoczenie.

 Komputer - komputer. Jest to dotychczas najbardziej złożona

technologicznie wymiana informacji. Dotychczas stanowiła domenę

zainteresowania wyłącznie inżynierów, obecnie - w wyniku tego, iż owa

komunikacja pośrednio ma zauważalny wpływ na łudzi - została tu

wyróżniona i dalej opisana jako kategoria komunikacji autonomicznych

maszyn.

Ilustracja modelu komunikacji bezpośredniej/synchronicznej

Nadawca/Odbiorca

Nadawca/Odbiorca

Sieć

Ilustracja modelu komunikacji asynchronicznej – pasywnej

Nadawca/Odbiorca

Nadawca/Odbiorca

Sieć

Poziomy komunikacji sieciowej

 pierwszy – technologiczny poziom komunikacji sieciowej Iinter fejs

użytkownika

 drugi – funkcjonalny poziom komunikacji sieciowej

 trzeci – poziom komputerowego dialogu (KODI)

Z przeprowadzonych badań wśród 40 000 pracowników firmy „Intel”

(opublikowane w roku 2008) wynika, że w ciągu dnia:

 pracownik sprawdza swoją pocztę elektroniczną około 50 razy.

 pracownik korzysta 70 razy z wszelkiego rodzaju komunikatów.

 odwiedza 40 stron (IM) w Sieci.

 ośmiomiesięczne badania dowiodły, iż ograniczenie tej formy

aktywności zwiększyło efektywność pracowników.

 Przyczyny takiego stanu rzeczy należy upatrywać w niedoskonałej

formie dostarczania informacji i sposobie jej odbierania.

Dostęp do sieci

 Adresy komputerów w Internecie
 Połączenie z Internetem

- JSP (Internet Service Provider) tzw. prowajder
- Internet przez telefon
- Internet przez telewizję kablową
- Internet przez satelitę
- Internet przez łącza stałe
- Internet bezprzewodowy
- Radiowy dostęp do Internetu
- Internet przez PLC (Powerline Communication)

Liczby adresów IP przydzielone wybranym krajom

(w mln):

USA 67,23

Japonia 5,17

Kanada 3,35

UK 2,80

Niemcy 2,68

Francja 1,99

Holandia 1,53

Chiny 1,52

Korea 1,42

Australia 1,25

Polska 0,20

Pozostałe 10,86

I. Społeczeństwo informacyjne.

 Dzień 17 maja każdego roku obchodzony jest jako Światowy Dzień

Społeczeństwa Informacyjnego.

Jest to decyzja Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 27. 03. 2006 roku.

 Definicje Społeczeństwa Informacyjnego są zróżnicowane, w zależ-

ności od grupy społecznej definiującej; socjolodzy, ekonomiści,

informatycy itp.

 Społeczeństwo Informacyjne to nowa formacja społeczno –

gospodarcza.

 Według kryterium społecznego podziału pracy, Społeczeństwem

informacyjnym nazywamy zbiorowość, w której co najmniej 50%

plus jedna osoba spośród czynnych zawodowo, zatrudnionych jest

przy przetwarzaniu informacji.

Kluczowe czynniki rozwoju społecznego i gospodarczego

w społeczeństwie informacyjnym

 środki techniczne

 ludzie

 prawo

 warunki funkcjonowania przedsiębiorstwa

 zasoby informacyjne

Według Umberto Eco społeczeństwo informacyjne dzieli się na trzy

warstwy:

 proletariat telewizyjny

 digitariat

 kognitariat

Proletariat telewizyjny – to ludzie, którzy nie radzą sobie z nowoczesnymi
urządzeniami IT. Są to ludzie starzy, mieszkańcy
krajów Trzeciego świata lub po prostu ludzie nie
zainteresowani nowymi technologiami, którzy
zatrzymali się w epoce telewizji.

Digitariat – to ludzie, którzy potrafią używać nowoczesnych urządzeń

(komputer, Internet), ale nie zastanawiają się jak to działa.

Kognitariat – to najwyższa klasa specjalistów IT, potrafią sterować

urządzeniami elektronicznymi, potrafią programować

komputery.

W historii ludzkości wyodrębniamy formacje:

 wspólnota pierwotna

 era antyczna

 feudalizm

 kapitalizm

 społeczeństwo informacyjne

Formy komunikacji a przemiany gospodarcze

Feudalizm

ludzie komuniko-

wali się ze sobą

bezpośrednio,

musieli w związku

z tym pokonywać

duże odległości,

listy wysyłane przez

kuriera.

Kapitalizm

pojawiają się

telegraf, telefon,

potem fax,

ludzie komunikują

się bezpośrednio

i pośrednio.

Społeczeństwo

informacyjne

informacja i wiedza

staje się produktem,

pojawia się Internet,

pamięć, nośniki

pamięci,

gospodarka

elektroniczna.

Nowe media w życiu codziennym

 Każdy nowy środek przekazu - od zegara, przez telegraf, po radio i te-

lewizję - stawał się integralnym składnikiem tkanki życia codziennego,

ingerując w istniejące wzorce organizacji czasoprzestrzennej i generując

nowe rytmy i przestrzenie. Procesy te przybrały na sile w ciągu ostatnich

trzydziestu lat, gdy do domu większości zwykłych mieszkańców trafiła

technika komputerowa, dostępna wcześniej jedynie zakładom przemy-

słowym i laboratoriom badawczym.

 Początkiem nowych mediów w wymiarze popularno-kulturowym były gry

wideo - medium, które sprawiło, że przyszłość technologii zaczęto

postrzegać przez pryzmat „cybernetycznego oddzielenia” (cyberian

apartness) wirtualnych światów. Z biegiem czasu część nowych

cyfrowych mediów upowszechniła się i dzięki temu przestała się

wyróżniać, a inne zostały wycofane lub uległy przekształceniom - w

rezultacie nasz świat to obecnie nie tyle dwie niezależne części: wirtualna

i prawdziwa, jak w Narnii czy Matriksie, ale raczej skomplikowany splot

zmediatyzowanego i przeżywanego czasu i przestrzeni.

Nowe media w życiu codziennym

 Na przykład mobilne urządzenia jak telefony komórkowe, GPS/nawigacja

satelitarna, odtwarzacze MP3 i przenośne konsole do gier dostarczają nam

technicznych możliwości komunikowania się i przemieszczania w wymia-

rze czasowym i przestrzennym.

 Nasza uwaga oscyluje zgodnie z komunikacyjnymi polirytmami różnych

cyfrowych mediów: od zapełniającej się podobnie do planszy w Tetrisie

skrzynki mailowej, przez grad SMS-ów i wiadomości w komunikatorach,

zmieniające się w czasie rzeczywistym strony na portalach społeczno-

ściowych, bańki rzeczywistości wirtualnej, którymi bombardują nas prze-

nośne konsole, po wciągające na wiele godzin wirtualne światy w rodzaju

„Second Life” czy „World of Warcraft”.

Cechy nowych mediów

- nowe media określa się często mianem multimediów
- najważniejsze strukturalna cecha nowych mediów,

to integracja

- telekomunikacji
- wymiany danych
- komunikacji masowej
w jedno medium.
- drugą ważną cechą jest interaktywność
- dalsze cechy to: cyfrowość, hipertekstualność, wirtualność,

symulacyjność, usieciowienie.

Integracja może zachodzić na jednym z następujących poziomów:

1. Infrastruktury - np. połączenia różnych łącz transmisji danych oraz

urządzeń w systemach telekomunikacyjnych i sieciach wymiany danych.

2. Transportu - np. sygnału telefonicznego i sygnału telewizji internetowej

przesyłanego za pośrednictwem łącz telewizji kablowej lub satelitarnej.

3. Zarządzania - np. dostawca telewizji kablowej korzystający z linii

telefonicznych lub dostawca usług telefonicznych korzystający z linii

telewizji kablowej.

4. Usług - np. połączenie usług informacyjnych i komunikacyjnych

w Internecie.

5. Rodzajów danych - łączenie dźwięków, danych, tekstu i obrazów.

Integracja transmisji w systemach komunikacyjnych

1980 2000 2020

Prywatne sieci wymiany danych
(w biurach i firmach, np. intranet)

Wymiana
danych

Tele-
komunikacja

Komunikacja
masowa

Sieci
komputerowe

Wąskopasmowe Szerokopasmowe

Teleks

Publiczne sieci

wymiany danych
(np. Internet)

Zintegrowane
sieci prywatne

Telefon

ISDN DSL Infostrady

Telefonie
cyfrowe

Internet

dostarczany
siecią kablową

Wideotekst

Zintegrowane
sieci publiczne

Radio
Telewizja

Programy

nadawane drogą
kablową i satelitarną

Dwukierunkowe

łącza kablowe
i satelitarne

Integracja transmisji w systemach komunikacyjnych

(wymiana danych)

1980 2000 2020

Prywatne sieci wymiany danych

(w biurach i firmach, np. intranet)

Wymiana

danych

Sieci

komputerowe

Wąskopasmowe Szerokopasmowe

Teleks

Publiczne sieci

wymiany danych

(np. Internet)

Zintegrowane

sieci prywatne

Integracja transmisji w systemach komunikacyjnych

(telekomunikacja)

1980 2000 2020

Tele-

komuni-

kacja

Telefon

ISDN DSL Infostrady

Telefonie

cyfrowe

Internet

dostarczany
siecią kablową

Wideotekst

Zintegrowane

sieci

publiczne

Integracja transmisji w systemach komunikacyjnych

(komunikacja masowa)

1980 2000 2020

Komuni-

kacja

masowa

Radio

Telewizja

Programy

nadawane

drogą kablową

i satelitarną

Dwukierunkowe

łącza kablowe

i satelitarne

Zdolności komunikacyjne starych i nowych mediów

Stare media

Nowe media

Zdolność

komunikacyjna Komunikacja

bezpośrednia

Druk

Radio

telewizja

Telefon

Sieci

komputerowe

Multimedia

Szybkość

niska

niska/średnia wysoka

wysoka wysoka

wysoka

Zasięg

(geograficzny)

niski

średni

wysoki*

wysoki* wysoki*

niski

Zasięg

(społeczny)

niski

średni

wysoki*

wysoki* niski

niski

Pojemność

niska

średnia

średnia

niska

wysoka

wysoka

Wierność

niska

wysoka

niska/średnia niska

wysoka

wysoka

Selektywność niska

niska

niska

wysoka wysoka

wysoka

Interaktywność wysoka

niska

niska

średnia średnia

średnia

Obfitość

bodźców

wysoka

niska

średnia

niska

niska

średnia

Złożoność

wysoka

wysoka

średnia

średnia niska

średnia

Ochrona

prywatności

wysoka

średnia

wysoka

średnia niska

średnia

* tylko w państwach rozwiniętych