Instytut Inżynierii Ochrony Środowiska

Temat ćwiczenia: Ocena toksyczności i genotoksyczności zanieczyszczeń
metodami biologicznymi.

Imię i nazwisko prowadzącej kurs: mgr Izabela Biedroń

Wykonawcy:

Imiona i nazwiska	G… L…
Termin zajęć	Środa, godz. 13:15
Data oddania sprawozdania	08.06.2011.
Ocena końcowa

Zad. 1

Test określający toksyczność płynu do mycia naczyń, wybielacza oraz płynu do mycia podłóg.

1. Larwy ochotek.

Do 6 szalek z daną substancją o różnych stężeniach przenosimy po 10 (żywych) larw ochotek, po ok. 30 min sprawdzamy ile larw przeżyło.

stężenie	płyn do naczyń	% śmiertelności
	żywe	martwe
0% (kontrolne)	10	0
3,125%	6	4
6,25%	3	7
12,5%	2	8
25%	0	10
50%	0	10

$k = \frac{50\% - 40\%}{80\% - 40\%} = 0,25$

$$\log\text{LC}_{50} = log\frac{3,125}{100} + 0,25log2$$

LC₅₀ = 0, 037 = 3, 7%

stężenie	płyn do podóg	% śmiertelności
	żywe	martwe
0% (kontrolne)	6	4
3,125%	1	9
6,25%	0	10
12,5%	0	10
25%	0	10
50%	0	10

k=

LC₅₀=

stężenie	wybielacz	% śmiertelności
	żywe	martwe
0% (kontrolne)	10	0
3,125%	8	2
6,25%	7	3
12,5%	4	6
25%	4	6
50%	1	9

k= $\frac{50\% - 30\%}{90\% - 30\%} = 0,33$

$$\log\text{LC}_{50} = log\frac{6,25}{100} + 0,33log2$$

LC₅₀ = 0, 079 = 7, 9%

Wnioski:

1. Glony.

Do 6 probówek z daną substancją o różnych stężeniach przenosimy po 1ml glonów po tygodniu sprawdzamy ich stan.

stężenie	płyn do naczyń	wybielacz	płyn do podłóg
0% (kontrolne)	4 (zielone)	2 (jasno zielone)	4 (zielone)
3,125%	3 (zielone)	0 (białe)	3 (zielone)
6,25%	2 (zielone)	0 (białe)	2 (zielone)
12,5%	1 (blado zielone)	0 (białe)	1 (jasno zielone)
25%	0 (białe)	0 (białe)	0 (białe)
50%	0 (białe)	0 (białe)	0 (białe)

Skala od 0-4 (gdzie 0 to glony w najgorszym stanie, a 4 w najlepszym).

Wnioski:

1. Rzęski.

Do 6 probówek z daną substancją o różnych stężeniach przenosimy po 10 (zielonych) liści rzęsek po tygodniu sprawdzamy ich stan.

stężenie	płyn do naczyń	wybielacz	płyn do podłóg
	ziel	żółt	biał
0% (kontrolne)	10	0	0
3,125%	7	3	0
6,25%	4	6	0
12,5%	1	8	1
25%	0	0	10
50%	0	0	10

Przy obliczaniu % śmiertelności rzęski o białych i żółtych liściach traktowane były jako martwe.

Płyn do naczyń:

$k = \frac{50\% - 30\%}{90\% - 30\%} = 0,33$

$$\log\text{LC}_{50} = log\frac{3,125}{100} + 0,33log2$$

LC₅₀ = 0, 039 = 3, 9%

Wybielacz:

k=

LC₅₀=

Płyn do podłóg:

$k = \frac{50\% - 40\%}{80\% - 40\%} = 0,25$

$$\log\text{LC}_{50} = log\frac{3,125}{100} + 0,25log2$$

LC₅₀ = 0, 037 = 3, 7%

Wnioski:

Zad. 2

Badanie mutagennego działania za pomocą testu Amesa.

Test Amesa – metoda diagnostyczna służąca do wykrywania siły mutagenu, został on stworzony w latach 70. XX wieku przez amerykańskiego biologa Bruce'a Amesa.

Przebieg testu: Tworzy się szczep komórek, która już posiada pojedynczą mutację - np. taką, która blokuje produkcję histydyny - aminokwasu niezbędnego do życia bakterii. Kolonię pasażuje się i każdą z hodowli potomnych poddaje działaniu różnych mutagenów bądź zróżnicowanemu natężeniu danego mutagenu. Obserwuje się ilość kolonii, które po zadziałaniu mutagenu są zdolne do wzrostu w hodowlach potomnych i jest to podstawą wnioskowania o sile mutagenu.

Nr próbki	Ilość kolonii w próbce	Ilość kolonii/ Kspon
I.	101	3,37
II.	59	1,97
III.	54	1,8
IV.	32	1,07
V.	37	1,23
VI.	34	1,13

K_poz = 1460

K_spon = 30

Wnioski: Próbka nr I jest potencjalnie mutagenna.

Zad. 3

Badanie mutagennego działania za pomocą testu Rec-assay.

W teście Rec-assay badana substancja o właściwościach mutagennych nie powoduje mutacji w komórkach testowych, lecz degradację DNA, która hamuje dalszy wzrost (komórka nie potrafi naprawić uszkodzenia). Szczep dziki natomiast jest w stanie rosnąć, dopóki siła działania mutagenu nie przekroczy możliwości naprawczych komórek. Porównując długość linii wzrostu obu szczepów ocenia się właściwości mutagenne próbki. Test rec-assay jest czułym testem, szczególnie przydatnym do badania związków metali, na które test Amesa jest mniej wrażliwy.

Stężenie procentowe	NiCl2	K2Cr2O7
0,01%	0 mm	0 mm
0,1%	1 mm	5 mm
1%	4 mm	8 mm
5%	-	12 mm
10%	8 mm	-

Chlorek niklu(II)- NiCl₂ – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i niklu. Bezwodny chlorek niklu ma barwę żółtą, sześciowodny (NiCl2•6H2O) jest zielony. Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie. Znajduje zastosowanie jako zaprawa farbiarska, w galwanotechnice oraz jako katalizator w syntezie organicznej. Jest bardzo toksyczny. Wykazuje działanie mutagenne, kancerogenne i reprotoksyczne. Chlorek niklu(II) wykazuje wyjątkowo toksyczne działanie na organizmy wodne.

Dichromian(VI) potasu (potocznie: dwuchromian potasu) - K₂Cr₂O₇ – nieorganiczny związek chemiczny, sól potasowa kwasu chromowego. Jest trujący i rakotwórczy. Jest wykorzystywany jako utleniacz w przemyśle chemicznym i preparatyce laboratoryjnej, poza tym do produkcji barwników, w elektrolizie, pirotechnice, wyrobie szkła, klejów, farbiarstwie, w fotografii jako wywoływacz, w litografii i w przemyśle ceramicznym.