Judyta Baczmaga
W-7 Ochrona Środowiska
Nr albumu 206069
MIKROBIOLOGIA - SPRAWOZDANIE Nr 10
Temat 12-13: Mikrobiologia osadu czynnego
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia było badanie właściwości osadu czynnego, a także jego struktury.
Część doświadczalna
Oznaczanie objętości osadu czynnego
Do leja Imhnoffa wlano 1 dm3 osadu czynnego 1 oraz 2. W celu sedymentacji pozostawiono na 30 minut.
Badanie aktywności enzymatycznej osadu czynnego
Aktywność dehydrogenazowa
Do probówki wlano pipetą 1 cm3 osadu czynnego oraz 1 cm3 buforu Tris o pH 8,4. Następnie dodano 0,4 cm3 roztworu TTC i umieszczono próbę w termostacie na 30 minut w temperaturze 37°C.
Aktywność oksydazowa
Do probówki wlano 1 cm3 osadu czynnego, dodano kilka kropel 1% roztworu pirokatechiny. Inkubowano w temperaturze 37°C przez 20 minut.
Aktywność katalazowa
Do probówki wprowadzono 1 cm3 osadu czynnego. Następnie dodano kilka kropli H2O2.
Aktywność protezowa
Osad posiano metodą kłuta na słupek żelatynowy. Inkubowano w temperaturze pokojowej przez 7 dni.
Aktywność ureazowa
Za pomocą ezy, próbkę osadu czynnego wprowadzono do pożywki. Inkubowano w temperaturze 37°C przez 7 dni.
Mikroskopowa analiza osadu czynnego
Wykonano preparat przyżyciowy z osadu czynnego i obserwowano pod mikroskopem.
Wyniki
Oznaczanie objętości osadu czynnego
Osad 1 po sedymentacji: 225 ml
Osad 2 po sedymentacji: 350 ml
Badanie aktywności enzymatycznej osadu czynnego
a, b, c:
| osad 1 | osad 2 | |
|---|---|---|
| a) pojawienie się czerwonego zabarwienia | ++ | + |
| b) pojawienie się brunatnej barwy | ++ | + |
| c) pojawienie się pęcherzyków gazu | +++ | +++ |
Ilość plusów zależna od intensywności pojawienia się barwy/gazu.
Aktywność protezowa
W przypadku obu osadów żelatyna nie uległa upłynnieniu.
Aktywność ureazowa
W przypadku obu osadów pożywka zmieniła kolor na amarantowy.
Mikroskopowa analiza osadu czynnego
Wnioski
Po ilości osadu, który opadł, można stwierdzić, że oba te osady były przeciążone, źle natlenione oraz praca tych osadów była zła.
Pojawienie się czerwonego zabarwienia w podpunkcie a) świadczyło o aktywności dehydrogenazowej osadu, ponieważ zabarwienie nie było zbyt intensywne oznacza to, że ta aktywność była umiarkowana.
Pojawienie się brunatnej barwy w podpunkcie b) świadczyło o aktywności oksydazowej osadu i tak jak w przypadku aktywności dehydrogenazowej była ona średnia.
Pojawienie się pęcherzyków gazu (tlenu) w podpunkcie c) świadczyło o aktywności katalazowej osadu, w obu osadach aktywność była wysoka.
W podpunkcie d) żelatyna nie uległa upłynnieniu co oznacza że osady nie miały zdolności do hydrolizy białek.
W podpunkcie e) zmiana koloru pożywki na amarantowy, czyli na odczyn zasadowy świadczyła o aktywności ureazowej, czyli zdolności osadu do rozkładu mocznika.
W badanym osadzie zaobserwowano następujące cechy:
- dobra praca osadu (obecność orzęsek),
- osad nie był zbyt przeciążony (brak dużej ilości ameb i wiciowców),
- osad nie był stabilny oraz dobrze natleniony (brak wrotków),
- obecność dużej ilości bakterii siarkowych świadczyła o spuchnięciu osadu.