Judyta Baczmaga
W-7 Ochrona Środowiska
Nr albumu 206069

MIKROBIOLOGIA - SPRAWOZDANIE Nr 5

Temat 6: Metody posiewu i hodowli drobnoustrojów (1)

1. Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia było zapoznanie się z metodami posiewu i hodowli drobnoustrojów na różnych podłożach. Takie hodowle, pomagają określić różne cechy bakterii, np. czy mają zdolność poruszania, czy są tlenowcami bądź też beztlenowcami względnymi.

1. Część doświadczalna
   

   1. Posiew izolacyjny na podłoże stałe (agar odżywczy)

Wyżarzono i schłodzono ezę, pobrano zawiesinę bakterii Serratia marcescens i delikatnie rozprowadzono na $\frac{1}{3}$ powierzchni agaru. Następnie ponownie wyżarzono i schłodzono ezę i rozprowadzono posianą już bakterię na kolejnej $\frac{1}{3}$ powierzchni agaru. Czynność powtórzono jeszcze jeden raz , w ten sam sposób. Posiane hodowle inkubowano w temperaturze pokojowej przez 7 dni.

1. Posiew ezą na skos agarowy.

Pobrano zawiesinę bakterii Serratia marcescen, rozprowadzono ją po powierzchni skosu agarowego zaczynając od dołu i prowadząc ezę zygzakiem ku górze skosu. Posianą hodowlę inkubowano w temperaturze pokojowej przez 7dni.

1. Posiew na podłoże płynne (bulion odżywczy)
   Pobrano ezą zawiesinę bakterii Serratia marcescen i przeniesiono do probówki z bulionem odżywczym. Posianą hodowlę inkubowano w temperaturze pokojowej przez 7 dni.

2. Posiew na podłoże płynne fermentacyjne

Pobrano ezą zawiesinę bakterii Serratia marcescen i przeniesiono do probówki z pożywką. Posianą hodowlę inkubowano przez 7 dni.

1. Posiew metodą kłutą na słupek agarowy z TTC.

Pobrano igłą mikrobiologiczną zawiesinę Serratia marcescen i zaszczepiono słupek agarowy przez wkłucie igły aż do dna słupka . Posianą hodowlę inkubowano przez 7 dni.

1. Posiew metodą kłutą na słupek żelatynowy.

Pobrano igłą mikrobiologiczną zawiesinę Serratia marcescen i zaszczepiono w żelatynie poprzez wkłucie igły aż do dna słupka. Posianą hodowlę inkubowano przez 7 dni.

1. Posiew metodą wgłębną na płytki Petriego.

W statywie ustawiono 6 probówek zawierających każda po 9 cm³ roztworu fizjologicznego. Do pierwszej probówki wprowadzoną pipetą 1 cm³ wyjściowej zawiesiny drobnoustrojów, wymieszano na mikrowytrząsarce. Uzyskano 10-krotne rozcieńczenie próby. Następnie zmieniono końcówkę pipety i pobrano 1 cm³ 10-kotnego rozcieńczenia i przeniesiono do następnej probówki z roztworem. Wymieszano, otrzymano 100-krotne rozcieńczenie. Postępując w ten sam sposób uzyskano rozcieńczenia aż do 10⁶x.
Przygotowano 6 sterylnych szalek Petriego. Zaczynając od rozcieńczenia 10⁶x, pobrano pipetą po 1 cm3 z każdego rozcieńczenia i wlano do odpowiednich szalek. Wszystkie szalki zalano płynnym agarem (o temp. ok. 45°), wymieszano z rozcieńczeniem. Pozostawiono do wystygnięcia i inkubowano w temperaturze pokojowej przez 7 dni.

1. Posiew metodą powierzchniową głaszczką na podłoże stałe.

Przygotowano 6 szalek Petriego z agarem odżywczym, każda na inne rozcieńczenie. Pobrano pipetą po 0,1 cm3 z każdego rozcieńczenia, zaczynając od największego i wylano na powierzchnię agaru odpowiedniej płytki. Wysterylizowano głaszczkę, schłodzono i równomiernie rozprowadzono wylaną zawiesinę po całej powierzchni agaru. Posiane płytki inkubowano w temperaturze pokojowej przez 7 dni.

1. Wyniki.
   

   1. Posiew izolacyjny na podłoże stałe (agar odżywczy) - zdj. wykonane na zajęciach

Wyizolowały się 3 czyste szczepy. Posiew nie zawiera innych szczepów bakterii, zanieczyszczeń.

1. Posiew ezą na skos agarowy.

Cała powierzchnia skosu agaru zabarwiła się na kolor malinowy, powierzchnia połyskiwała.

1. Posiew na podłoże płynne (bulion odżywczy)

Na powierzchni buliony utworzył się kożuszek, na dnie powstał osad oraz wystąpiło ogólne zmętnienie próby.

1. Posiew na podłoże płynne fermentacyjne

Pożywka nie zmieniła koloru, pozostała fioletowa, w rurce Durhmana nie wystąpił gaz, jedynie można było zauważyć zmętnienie próby.

1. Posiew metodą kłutą na słupek agarowy z TTC. – zdj. wykonane na zajęciach

W górnej części probówki pojawiło się intensywne zabarwienie koloru czerwonego. Poniżej wkłucia brak zabarwienia.

1. Posiew metodą kłutą na słupek żelatynowy. – zdj. wykonane na zajęciach.

Próba w połowie zabarwiła się na malinowo, pojawiła się woda, żelatyna częściowo się upłynniła.

1. Posiew metodą wgłębną na płytki Petriego.

rozcieńczenie	10^-1	10^-2	10^-3	10^-4	10^-5	10^-6
ilość kolonii	>1000	>1000	>1000	600	550	250

1. Posiew metodą powierzchniową głaszczką na podłoże stałe.

rozcieńczenie	10^-1	10^-2	10^-3	10^-4	10^-5	10^-6
ilość kolonii	>1000	>1000	>1000	>1000	>1000	800

1. Wnioski

Ćwiczenie miało na celu wykazaniu różnych zdolności i cech drobnoustrojów.

• Posiew izolacyjny na podłoże stałe powiódł się, udało się wyizolować czyste szczepy z komórki macierzystej.

• Posiew na podłoże płynne miał za zadanie stwierdzić czy dany szczep bakterii był tlenowcem czy względnym beztlenowcem. Tlenowce rosną na podłożu płynnym, więc badany szczep Serratia marcescen jest drobnoustrojem tlenowym.

• Posiew na podłoże płynne fermentacyjne pozwolił określić czy dany szczep bakterii posiada zdolność do fermentacji cukru, co objawiałoby się zmianą zabarwienia próby i wytworzeniem gazu w rurce Durhmana. Pożywka nie zmieniła koloru – bakteria nie ma zdolności do fermentacji cukru.

• Posiew metodą kłutą na słupek agarowy z TTC pozwala na zbadanie zdolności bakterii do ruchu. Badany szczep bakterii nie posiada zdolności do ruchu, ponieważ zaczerwienie nie występuje poza słupkiem wkłucia.

• Posiew metodą kłutą na słupek żelatynowy pozwolił na zbadanie zdolności szczepu do hydrolizy białka. Badany szczep posiada tę zdolność, ponieważ żelatyna została upłynniona.

• Porównując posiew metoda wgłębną na płytki Petriego i posiew metodą powierzchniową głaszczką na podłoże, można stwierdzić że ten drugi był bardziej skuteczny, powstało więcej kolonii bakterii w większych rozcieńczeniach.