Scenariusz: Co potrafimy wspólnie zrobić – składanie motyli techniką origami.
Prowadząca: Magdalena Węsiora
Grupa wiekowa: 4 - latki
Data: 13.05.2010 r.
Temat tygodnia: Wiosna w kolorach tęczy.
Temat dnia: Kolorowe motyle.
Temat zajęcia: Co potrafimy wspólnie zrobić - składanie motyli techniką origami.
Metody:
Tańce i zabawy integracyjne.
Metoda integracji sensorycznej.
Metoda kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona.
Formy: Praca grupowa i indywidualna.
Miejsce realizacji: Przedszkolna sala dydaktyczna, ogród przedszkolny.
Pomoce dydaktyczne: ilustracje przedstawiające etapy narodzin motyla, kartki z bloku, kredki ołówkowe, pastele, arkusz szarego papieru, żółte i pomarańczowe koła (po 2 małe i 2 duże) dla każdego dziecka, CD z muzyką "Tańce i zabawy dla grupy" – Klanza.
Obszary z podstawy programowej:
Wspomaganie rozwoju mowy dzieci (3).
Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci (5).
Wychowanie przez sztukę - muzyka i śpiew, pląsy i taniec (8).
Wychowanie przez sztukę – różne formy plastyczne (9).
Wychowanie dla poszanowania roślin i zwierząt (12).
Cele główne:
Rozwijanie koncentracji wzrokowo – ruchowej.
Doskonalenie sprawności manualnej.
Rozwijanie pamięci i uwagi.
Wspomaganie procesów poznawczych.
Rozwijanie umiejętności współdziałania w grupie.
Budowanie poczucia własnej wartości dziecka, jego samodzielności i
dążenia do samorealizacji.
Zamierzone efekty:
Dziecko:
Dziecko potrafi złożyć dzwoneczek z papieru.
Kreśli wiązki linii wychodzących z punktu, używając kredek ołówkowych, pasteli.
Usprawnia grafomotorykę i sprawność manualną.
Ćwiczy płynność ruchów.
Potrafi łączyć ruch z muzyką.
Utrwala pojęcie: koło.
Zna schemat własnego ciała.
Umie ocenić swoją pracę w zestawieniu z innymi.
Przebieg zajęć:
Zabawa integracyjna pt. „Ludzie do ludzi”.
Wszyscy stoją w parach. Nauczyciel kieruje zabawą mówiąc: nos do nosa, plecy do pleców, ręka do ręki, ucho do ucha, pupa do pupy, kolano do kolana, stopa do stopy; kiedy powie „ludzie do ludzi” każdy zmienia partnera.
Nauczyciel opowiada dalszy ciąg historyjki „O Oli, która szukała kolorów tęczy” (historyjka wymyślona przez nauczyciela). Ola poszła na łąkę w poszukiwaniu kolejnych kolorów tęczy (żółty i pomarańczowy).
Zagadki słowne o mieszkańcach łąki – usprawnienie wypowiedzi dzieci i wzbogacanie ich słownictwa.
Biedronka -lata nad łąką w czerwonej kapotce, a na tej kapotce kropka przy kropce.
Ślimak - wolno, wolniutko chodzi po świecie i własny domek nosi na grzbiecie.
Kwiaty - kolorowe, pachnące rosną na zielonej łące.
Pszczoły - ledwie błyśnie słonce złote, słychać brzęk wesoły. To dla dzieci robią miodek pracowite…
Motyl - wszędzie piękne, kolorowe. Lekko unoszą się nad łąką, gdy tylko zaświeci słonko
Przedstawienie przez nauczyciela etapów rozwoju motyla.
Było sobie jajeczko. Leżało wygodnie na listku. Po pewnym czasie z jajeczka wydostałem się ja. Byłem bardzo żarłoczną gąsienicą. Pożerałem wszystkie liście, które rosły dookoła mnie. Gdy się najadłem do syta, zawiesiłem się głową w dół, trzymając się gałązki tylko tylnymi nóżkami. Żeby mi nikt nie przeszkadzał, zbudowałem wokół siebie kokon. Stałem się poczwarką. Po tygodniu kokon pękł i zobaczyłem piękne słońce. Poczułem, że mam skrzydła. Rozprostowałem je. Były kolorowe. Wysuszyłem je na słonku i poleciałem na łąkę.
Kim jestem? (motylem).
Porządkowanie ilustracji przedstawiających etapy narodzin motyla.
Zabawa ruchowa pt. „Taniec motyli”, do muzyki „Down by the Sally Gardens".
Dzieci poruszają się po sali naśladując lot motyli.
Ćwiczenia stabilizacji lateralnej, rytmiczne kreślenie poziomych fal tzw. wałeczkiem, chwyt pensetkowy oraz kreślenie pionowych kresek (etapami: w powietrzu, nad kartką, na kartce).
Omówienie ogólnej budowy motyla (para skrzydeł dużych i para skrzydeł małych).
Ćwiczenia z komponowania motyli origami płaskie z koła, połączenie odwrotne.
Dzieci wybierają dwa duże koła i dwa małe.
Składają je na pół, tworząc dwie pary skrzydeł. Przyklejają je na kartce.
Tworzenie łąki – zestawienie indywidualnych kart pracy w pracę zespołową.
Zakończenie zajęć
Dzieci układają swoje prace na dużym arkuszu szarego papieru, tworząc kolorową łąkę i wypowiadają się na temat powstałego efektu ich pracy.