SPRAWOZDANIE

LABORATORIUM

TECHNOLOGII OBRÓBKI UBYTKOWEJ

Temat: Struganie, dłutowanie, toczenie.

1. METODY TOCZENIA STOŻKÓW:

-metoda kształtowa- wykorzystując nóż kształtowy. Nożem kształtowym można toczyć tylko krótkie stożki, wykorzystując przy tym posuw sań poprzecznych lub wzdłużnych.

-metoda z wykorzystaniem obrotnicy- stosowana jest głównie w przypadku dużej zbieżności stożka. Nóż tokarski l przesuwa się wtedy wraz z saniami narzędziowymi 2 po prowadnicach obrotnicy 3, skręconej pod kątem α. Długość stożka ogranicza długość śruby w imaku narzędziowym.

-metoda z przesunięciem konika- Toczenie to stosuje się do obróbki stożków o małej zbieżności. Po zamocowaniu przedmiotu obrabianego w kłach wrzeciona i konika przesuwa się korpus konika w kierunku poprzecznym o pewną wielkość. Zaletą toczenia z przesuniętym konikiem jest możliwość zastosowania mechanicznego posuwu wzdłużnego

-metoda z wykorzystaniem liniału- Za pomocą liniału można toczyć powierzchnie stożkowe wewnętrzne. Lineał połączony jest na stałe z imakiem narzędziowym. Można toczyć stożki o średniej długości i zbieżności od 10^o do -10^o

-metoda wykorzystywana w maszynach sterowanych numerycznie- polega na tym, że cały mechanizm sterowany jest komputerowo

1. WARSTWA SKRAWNA

Przekrój charakterystyczny warstwy skrawanej- warstwę skrawaną z której powstaje wiór charakteryzuje się w przekroju prostopadłym do wektora szybkości skrawania zwanym w skrócie przekrojem poprzecznym warstwy skrawanej. W przekroju charakterystycznym warstwy skrawanej wyróżnia się:
-szerokość warstwy skrawanej b - przyjmowaną jako długość jednego z boków pola figury geometrycznej do której da się przybliżyć kształt przekroju warstwy
-grubość warstwy skrawanej a - mierzoną prostopadle do szerokości b
-głębokość skrawania g - wymiar warstwy skrawanej mierzony w kierunku prostopadłym do wektora prędkości ruchu głównego i do wektora prędkości ruchu pomocniczego
-posuw p - wymiar warstwy skrawanej w kierunku prędkości ruchu pomocniczego

Geometria warstwy skrawanej:

1. NACINANIE GWINTÓW NARZYNKAMI

Narzynki są wieloostrzowymi narzędziami kształtowymi, przeznaczone do obróbki gwintów zewnętrznych. Praca narzynki jest podobna do nakręcania nakrętki na śrubę. Krawędzie skrawające powstają w wyniku przecięcia wewnętrznej powierzchni gwintowej z otworami wiórowymi.

Początkowe zwoje gwintu są zeszlifowane pod kątem przedstawienia na długości l. Jest to część skrawająca, która usuwa materiał z brudy nacinanego gwintu. Zwykle części skrawające skrawająca występuje po obu stronach narzynki. Cześć środkowa o długości l nazywana jest prowadzącą. Narzynki mogą być stosowane do obróbki ręcznej jak i maszynowej. Gwinty nacinane narzynkami nie odznaczają się wysoką dokładnością.

1. PRZESUNIĘCIE KONIKA

• Narzędzie stosowane do obróbki skrawaniem: NNBe

• Materiał skrawany: węglik spiekany wymiary 20x20 mm

• DANE:

Dł. Stożka

L=400mm

l= 40mm

n=500obr/min

posuw p= 0,133 mm/Obr

głębokość g= 0,25 mm

średnica duża stożka D=36,7 mm

średnica mała stożka d=36 mm

e-przesunięcie konika

$$e = \frac{L(D - d)}{2l} = \frac{400(36,7 - 36)}{2*40} = 3,5\ mm$$

1. WNIOSKI

Dzięki różnym metodom toczenia stożków jesteśmy w stanie wykonać różne rodzaje stożków o różnych długościach kątach oraz zbieżnościach. Każda z metod posiada wady jak i zalety i może wykonywać stożki o konkretnych zbieżnościach co jest jednym z ograniczeń. W zależności od stosowanej metody dostajemy różne rodzaje wiórów. Przy metodzie obrotu sań narzędziowych otrzymujemy wióry długie i delikatnie skręcone. Przy doborze metody przesunięcia konika – krótkie, kręte i łamane.