Rola transportu w obsłudze imprez turystycznych.
Każdy turysta w większym lub mniejszym stopniem korzysta z usług transportowych i dlatego też można przedstawić kilka stwierdzeń, prezentując znaczenie transportu w obsłudze ruchu turystycznego:
Ruch jest:
• integralnym elementem turystyki, umożliwia przemieszczanie, podstawową usługą turystyczną
• całkowita rezygnacja ze środków transportowych możliwa jest tylko przy lokalnych spacerach w sąsiedztwie zamieszkania. Proces transportowy jest nieodzownym elementem procesu turystycznego.
• brak / niedostateczny rozwój środków przewozu wyklucza lub ogranicza turystykę, hamuje jej wzrost. Pojawienie się różnorodnych środków transportu i form usług przewozowych, obok wzrostu zamożności społeczeństw i sukcesywnego skracania czasu pracy zawodowej jest czynnikiem stymulującym rozwój turystyki
• rozmiary usług transportowych, świadczonych na rzecz turystyki są bardzo różne. Zależą one przede wszystkim od realizowanego turystycznego programu przestrzennego. Również i rodzaj uprawianej turystyki ma wpływ na stopień zaangażowania środków transportu.
Rolę i znaczenie transportu w turystyce i obsłudze ruchu turystycznego dokładnie i przekonująco można przedstawić opisując:
• transport jako element produktu turystycznego (podaży)
• transport jako czynnik kształtujący podaż turystyczną
• transport jako czynnik oddziaływania na popyt turystyczny
• transport jako element atrakcyjności turystycznej i zagospodarowania turystycznego
• transport jako całkowity (samodzielny) produkt turystyczny
Transport:
- samochodowy (motoryzacja indywidualna - samochody osobowe, autobusy, autokary; samochody ciężarowe)
- lotniczy
- morski (statki dalekomorskie, promy)
- śródlądowy
- rurociągowy
- kolejowy (PKP Przewozy Regionalne S.A. - w 80% realizuje przejazdy praca/szkoła - dom, PKP IC)
2.Odpowiedzialność prawna biur podróży wobec klienta.
Oceniając podstawy odpowiedzialności ponoszonej przez biura podróży wobec klientów odnieść się należy w pierwszej kolejności do przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych. Postanowienia art. 11 ww. ustawy decydują, iż w zakresie nie uregulowanym ustawą do umów zawieranych przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego oraz inne przepisy dotyczące ochrony konsumenta.
Odpowiedzialność biura podróży za szkody wyrządzone klientom może mieć zarówno charakter kontraktowy, jak i deliktowy. Odpowiedzialność deliktowa zachodzić będzie wówczas, gdy mimo umowy istnieje prym-odpowiedzialności deliktowej (np. gdy szkoda na osobie lub mieniu została wyrządzona w trakcie przewozu dokonywanego autokarem biura podróży -art. 436 l k.c.; albo gdy szkoda nastąpiła na skutek oderwania się balkonu w hotelu - art. 434 k.c.]. Przesłanką odpowiedzialności będzie czyn niedozwolony po stronie biura podróży w rozumieniu przyjętym w prawie cywilnym. Przypadki odpowiedzialności deliktowej będą jednak rzadkie, częściej natomiast nastąpi zbieg obu rodzajów odpowiedzialności (art. 443 k.c.). Będzie tak wówczas, gdy biuro podróży naruszy ogólnie obowiązujące zasady postępowania, zwłaszcza w przypadku szkód na osobie klienta. Wyrządzenie szkody na osobie jest czynem niedozwolonym bez względu na to, że powstała ona przede wszystkim skutek nienależytego wykonania umowy . Sam fakt naruszenia tych zasad rodzi bowiem czyn niedozwolony i prowadzi do odpowiedzialności deliktowej
Odpowiedzialność kontraktowa biura podróży wynika z faktu zawarcia umowy o podróż (o wycieczkę). Gdy biuro podróży samo dokonuje poszczególnych świadczeń (np. przewozu lub usług hotelarskich), należy stosować przepisy dotyczące tych świadczeń. Występuje bowiem ono wówczas to pośrednio w roli przewoźnika, prowadzącego hotel itp.
W większości przypadków jednak odpowiedzialność biura podróży jest odpowiedzialnością kontraktową, uregulowaną w art. 471 i 472 KC. Ten rodzaj odpowiedzialności odszkodowawczej za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania powstałego w wyniku podpisania umowy (kontraktu), wiązany jest z niezachowaniem należytej staranności, dopuszcza się też że zakres tej odpowiedzialności może zostać poszerzony bądź zawężony przez przepisy ustawowe lub czynność prawną. Biuro podróży jednak nie ma prawa zmniejszać zakresu swojej odpowiedzialności zawierając w warunkach umowy klauzul będących niezgodnymi z przepisami zawartymi w Ustawie.
3. Rola pilota w obsłudze grup turystycznych.
- pilot wycieczek - osoba zatrudniona przez organizatora imprezy turystycznej prowadząca wycieczki, opiekująca się turystami przybyłymi z zagranicy, dbająca o ich zakwaterowanie, program pobytu, rozrywki i czasami też spełnia rolę przewodnika.
Pilot wycieczek pełni bardzo ważna role w ort do jego zadań należy sprawowanie w imieniu organizatora, opieki nad uczestnikami imprezy tur. W niezbędnym zakresie, czuwanie nad sposobem wykonania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy a także reprezentowanie organizatora turystyki. Pilotem jest osoba która ukończyła 18 r.z. ukończyła szkolę średnia ale nie jest wymagana matura, posiada stan zdrowia który umożliwia wykonywanie zadań przewodnika lub pilota, nie była karana, odbyła szkolenia i praktykę oraz zdała egzamin na przewodnika lub pilota.
Prawa i obowiązki pilota
Wyróżniamy 4 podstawowe grupy obowiązków pilota:
1) obowiązek zapewnienia realizacji na rzecz uczestników wszystkich świadczeń objętych programem wycieczki w odp. Ilości jakości i terminie
2) obowiązek opieki nad uczestnikami wycieczki
3) świadczenia inf. Krajoznawczej
4) funkcja tłumacza
Po stronie uprawnień pilota wynikających z zawarcia umowy z biurem podróży wymienić należy:
- prawo do wynagrodzenia
- do zwrotu kosztów poniesionych w związku z pełnionymi obowiązków
- korzystanie ze świadczeń na równi z turystami
- do używania odznaki legitymacji pilota.
4. Rola przewodnika w obsłudze wycieczek.
Przewodnikami turystycznymi są osoby, które mają odpowiednie uprawnienia (potwierdzone legitymacją i odznaką) do udzielenia informacji turystycznych i krajoznawczych oraz oprowadzania wycieczek i turystów indywidualnych po obiektach, trasach i miejscowościach.
Do zadań przewodnika turystycznego należy metodyczne oprowadzanie wycieczek, fachowe udzielanie ich uczestnikom informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach turystycznych oraz sprawowanie opieki nad uczestnikami wycieczki.
5.Znaczenie bazy noclegowej dla rozwoju turystyki.
Rozwój bazy noclegowej datuje się niemal od czasów pierwszych podróży, które uznaje się za turystyczne czyli pielgrzymek w starożytnych Indiach i Grecji, gdzie już w IV wieku p.n.e. było już 12 dużych szlaków pielgrzymkowych. Kolejne stulecia przynosiły rozwój różnych rodzajów turystyki pielgrzymkowej, uzdrowiskowej, wypoczynkowej, poznawczej, handlowej, naukowej oraz towarzyszącej im bazy noclegowej. Pierwsze obiekty noclegowe, które można uznać za pierwowzór dzisiejszych hoteli powstały w XIV wieku. Istnieje dobrze udokumentowana sieć gospód i zajazdów występujących w XIV-XV wieku, głównie w północnych Włoszech przy szlakach z Europy Północnej.
Bazę noclegową należy zaliczyć do najważniejszych elementów zagospodarowania turystycznego, a usługi hotelarskie do podstawowych usług turystycznych umożliwiających przebywanie poza miejscem stałego zamieszkania dłużej niż jeden dzień. Wielkość tej bazy decyduje o możliwościach recepcyjnych miejscowości lub regionu, bez niej praktycznie niemożliwy jest rozwój turystyki, nawet w przypadku występowania na jakimś obszarze wybitnych walorów turystycznych. Charakter i struktura bazy noclegowej zależy od wielu czynników. Można w tym względzie wyróżnić grupę czynników związanych z typem środowiska przyrodniczego, grupę czynników socjalno-ekonomicznych i funkcjonalnych. Zróżnicowanie bazy wiąże się więc z typem krajobrazu i warunkami klimatycznymi(krajobraz górski, nadmorski), ze strukturą i charakterem ruchu turystycznego, a także z charakterem miejscowości i jej rolą w recepcji ruchu turystycznego (miejscowości wypoczynkowe, uzdrowiska, stacje sportów zimowych, miejscowości o znaczeniu regionalnym, między narodowym itp.). W połączeniu z innymi elementami zagospodarowania baza noclegowa tworzy w różnych typach przestrzeni turystycznej miejsca, ośrodki, sfery, które stale lub czasowo odwiedzane są przez turystów i gdzie znajdują oni możliwość zaspokojenia swoich potrzeb.
6.Ubezpieczenia w turystyce.
Organizowanie imprez turystycznych pozostaje w ścisłym związku z działalnością ubezpieczeniową. Wyjazd turystyczny, najlepiej nawet zorganizowany, stwarza dla jego uczestników wiele sytuacji potencjalnie niebezpiecznych, grożących uszczerbkiem na życiu, zdrowiu lub mieniu.
Rodzaje ubezpieczeń turystycznych
1. Obowiązkowe
- ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów
2. Dobrowolne
- od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia
- rzeczy osobistych i bagażu podróżnego
- ubezpieczenie kosztów odstąpienia od umowy
- ubezpieczenie pomocy prawnej
- assistance
- ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej
Ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia obejmuje w razie wystąpienia nieszczęśliwego wypadku powodującego trwały uszczerbek na zdrowiu lub śmierć ubezpieczonego, wypłatę odszkodowania w umówionej sumie, uzależnionej od treści umowy. W części dotyczącej kosztów leczenia ubezpieczenie tego rodzaju obejmuje zwrot kosztów poniesionych na badania i zabiegi lekarskie, zakup lekarstw i środków opatrunkowych, transport ubezpieczonego do szpitala i pobyt w szpitalu oraz transport do kraju.
Ubezpieczenie rzeczy osobistych i bagażu podróżnego ma na celu umożliwienie ubezpieczonemu kontynuacji podróży w przypadku utraty rzeczy osobistego użytku, niezbędnych na czas tej podróży.
Ubezpieczenie kosztów odstąpienia od umowy ma związek z powszechną praktyką przedpłat na imprezy turystyczne, pobieranych przez organizatorów imprez, a uzasadnionych zarówno zabezpieczeniem trwałości umowy, jak i koniecznością ponoszenia przez organizatora imprezy szeregu wydatków w celu przygotowania podróży.
Ubezpieczenie pomocy prawnej rzadko występuje samodzielnie - częściej w pakiecie z innymi ubezpieczeniami. Obejmuje ono koszty pomocy prawnej, w tym zastępstwa procesowego i obrony w sprawach karnych i jest szczególnie przydatne dla osób, które weszły w konflikt z prawem za granicą.
Ubezpieczenie typu assistance obejmuje świadczenia różnorakiej pomocy na rzecz osób, które popadły w trudności w czasie podróży lub podczas nieobecności w miejscu zamieszkania. Także to ubezpieczenie jest łączone z innym, np. komunikacyjnym, które uzupełnia. Z tego rodzaju ubezpieczenia ubezpieczony może otrzymać pomoc w pokryciu kosztów usunięcia awarii pojazdu, zakwaterowania na czas usunięcia awarii, dostarczenie pojazdu zastępczego lub innej możliwości dojazdu do celu.
Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej występuje w turystyce w wielu formach, chroniąc zarówno organizatorów turystyki, przewodników i pilotów wycieczek oraz poszczególnych usługodawców jak i samych turystów. Istotą tego ubezpieczenia jest przejęcie przez ubezpieczyciela obowiązku naprawienia szkody, którą ubezpieczony wyrządził swoim zachowaniem. W odniesieniu do turystów ubezpieczenie to dotyczy przede wszystkim sytuacji, w której turysta wyrządza szkodę osobie trzeciej.
3. Obligatoryjne
Są to ubezpieczenia co prawda nie obowiązkowe ale ich zawarcie jest wymuszane przez obowiązujące prawo, uzależniające np. uzyskanie zezwolenia na działalność gospodarczą od zawarcia umowy ubezpieczenia. W turystyce podobny charakter mają dwa ubezpieczenia - ubezpieczenia zawierane przez biuro podróży jako zabezpieczenie finansowe na rzecz klientów, którego posiadanie jest warunkiem uzyskania zezwolenia na działalność organizatora turystki lub pośrednika turystycznego oraz ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia, które organizator turystyki jest obowiązany zawrzeć na rzecz uczestników organizowanych przez siebie imprez turystyki zagranicznej wyjazdowej.
Pakiety ubezpieczeniowe w turystyce
Poza omówionymi rodzajami ubezpieczeń na rynku oferowane są tzw. pakiety ubezpieczeniowe, tzn. umowy łączące w sobie ofertę kilku ubezpieczeń za zryczałtowaną cenę. Pakiety są zwykle korzystniejsze cenowo, niż zawieranie każdego z ubezpieczeń oddzielnie, a często łączą jedno z ubezpieczeń obowiązkowych lub obligatoryjnych z dodatkową ochroną.
7. Rola gastronomii w obsłudze ruchu turystycznego.
Usługi gastronomiczne są to czynności produkcyjne, mające na celu uzdatnianie produktów spożywczych do konsumpcji, oraz handlowe polegające na sprzedaży produktów kulinarnych przy zapewnieniu warunków konsumpcji na miejscu. Usługi gastronomiczne mogą polegać na sprzedaży produktów żywieniowych gotowych w zakładzie lub poza nim. W większości zakładów gastro usługi żywieniowe cechują się jednością miejsca konsumpcji lub sprzedaży i konsumpcji. W restauracjach wysokiej klasy dla zachowania odpowiedniej jakości oferuje się klientom potrawy świeżo przygotowane, gdyż potrawy odgrzewane często tracą na jakości usługi gastronomiczne w oczach klienta. Potrawy musza być przygotowane właściwie według podanych restrykcji gdyż niewłaściwe wykonanie może wiązać się z złym samopoczuciem klientów. Ważnym elementem jest tez sam wystrój restauracji oraz obsługujących kelnerów.
Rdzeniem podmiotowym sektora gastro są zakłady gastro, których zadaniem jest prowadzenie działalności produkcyjno-handlowej w celu dostarczania konsumentom do spożycia wyrobów kulinarnych. Zakłady gastro mogą mieć charakter całoroczny oraz sezonowy i dotyczy to przede wszystkim miejscowości turystycznych, w których sezon turystyczny trwa kilka miesięcy, a podstawą popytu są przebywający w tych miejscowościach turyści. Brak turystów powoduje zaprzestanie okresowe świadczenia usług gastro. Zakłady gastro mogą dowolnie ustalać codzienne jadłospisy, asortyment towarów handlowych przeznaczonych do sprzedaży konsumentom, jednak w zależności od rodzaju zakładu gastro tego typu podmioty maja obowiązek umożliwić konsumentom dokonywanie wyboru wyrobów kulinarnych i towarów handlowych. Podstawa działalności zakładów gastro jest sprzedaż produktów do konsumpcji na miejscu. Dodatkowo sprzedają swoje wyroby do konsumpcji poza zakładem, organizują konsumpcje indywidualną i zbiorowa poza zakładem, obsługa imprez masowych, wycieczek, ruchome punkty sprzedaży.
Zakłady gastro możemy klasyfikować w następujący sposób:
a) żywieniowe (restauracje, bary uniwersalne, jadłodajnie, bary szybkiej obsługi, bistra i bary przekąskowe)
b) uzupełniające (kawiarnie i herbaciarnie, cukiernie i bary cukiernicze, winiarnie i bary winne, piwiarnie i bary piwne, bary rozrywkowe i aperitif)
c) punkty gastronomiczne (bufety, smażalnie ryb, pijalnie, lodziarnie).
Możemy je również podzielić na zakłady żywieniowe (jadłodajnie bary restauracje) i podstawowe (kawiarnie cukiernie piwiarnie) WG innego podziału dzielimy na dzienne (piwiarnie puby winiarnie miodosytnie kawiarnie cukiernie) nocne (dyskoteki Night Club, kasyna dansingi) sezonowe (ogródki piwne).
Gastronomia odgrywa ważną, chociaż często niedocenianą, rolę w obsłudze ruchu turystycznego. Świadcząc usługi żywieniowe i rozrywkowe warunkuje rozwój turystyki, podnosi jakość produktu turystycznego, przyczynia się do zwiększenia wpływów uzyskiwanych z tytułu obsługi ruchu turystycznego. Jedzenie jest jednym z zasadniczych elementów doświadczeń turystycznych i determinantą kształtującą zadowolenie gości, tak samo jak inne składniki gościnności.
Żywność, usługi gastronomiczne są nieodłączną częścią produktu turystycznego obszaru. Ich rodzaj, wielkość, struktura oferowana przez zakłady gastronomiczne są pochodną wielu czynników występujących na obszarach recepcji turystycznej a szczególnie takich jak: warunki geograficzne, klimatyczne, ekonomiczne, kulturowe. Rodzaj spożywanej żywności zależy także od wyznawanej przez ludność na danym terenie religii, uwarunkowań psychologicznych.
Usługi gastronomiczne odgrywają ważną rolę w podnoszeniu konkurencyjności i jakości produktu turystycznego. Mogą być wykorzystane w kształtowaniu tożsamości i wizerunku regionu turystycznego. Można to pokazać na licznych przykładach. Bardzo dobrymi w tym zakresie przykładami i są gastronomia: austriacka, szwajcarska, węgierska.
8. Organizacja, struktura i zakres działalności biur podróży.
Biuro podróży to potoczna nazwa przypisywana podmiotom gospodarczym, których działalność polega na stwarzaniu handlowego kontaktu pomiędzy producentami usług turystycznych (m.in. gestorzy bazy noclegowej i gastronomicznej, przedsiębiorstwa transportowe, przewodnicy i piloci wycieczek) a klientami.
Biuro podróży jest to podmiot gospodarczy prowadzący działalność w zakresie:
- organizowania,
- realizowania,
- sprzedawania,
usług niezbędnych dla podróżujących, jak i sprzedaż usług towarzyszących i komplementarnych.
Ustawa zobowiązuje każdy podmiot gospodarczy, chcący prowadzić działalność w zakresie organizowania imprez turystycznych lub pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych, do uzyskania zezwolenia.
W świetle ustawy o usługach turystycznych z 29 sierpnia 1997 roku wyróżniamy następujące rodzaje biur podróży:
- organizator turystyki (nazywany także touroperatorem)
- pośrednik turystyczny
- agent turystyczny
Organizator turystyki (OT) to przedsiębiorca organizujący imprezę turystyczną, organizacja imprezy turystycznej sprowadza się do faktu tworzenia gotowego produktu turystycznego(składającego się z cząstkowych usług świadczonych przez inne podmioty), który jest przedmiotem umowy zawieranej z klientami.
Pośrednik turystyczny (PT) to przedsiębiorca, którego działalność polega na wykonywaniu, na zlecenie klienta, czynności faktycznych i prawnych związanych z zawieraniem umów o świadczenie usług turystycznych. Przedsiębiorca działający jako pośrednik, wykonuje swoją pracę na zlecenie klienta i jest przez klienta wynagradzany. Nie ponosi bezpośredniej odpowiedzialności za wykonanie usług będących przedmiotem umowy z klientem a organizatorem, jednak z powodu odpowiedzialnych zadań także wymaga się od takiego przedsiębiorcy wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym będzie mowa w dalszej części opracowania.
Agent turystyczny (AT) to przedsiębiorca, którego działalność polega na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki posiadających zezwolenia w kraju lub na rzecz innych usługodawców posiadających siedzibę w kraju. Agent jest wynagradzany przez organizatorów imprez turystycznych, na zasadzie warunków ustalonych w umowie agencyjnej. Nie bierze odpowiedzialności za należyte i zgodne z programem wykonanie imprezy a jedynie jest odpowiedzialny za rzetelną sprzedaż imprezy w oparciu o informacje, jakie otrzymał od organizatora.
9. Zasady szkoleń pilotów i przewodników turystycznych.
Szkolenie pilotów wycieczek mogą prowadzić jednostki organizacyjne lub osoby upoważnione na podstawie decyzji administracyjnej wydanej przez wojewodę (po 2006r. przez marszałka), które:
- dysponują kadra wykładowców z wykształceniem wyższym oraz praktyka w zakresie zagadnień objętych programem
- zapewniają warunki umożliwiające realizacje zajęć w tym także praktyczne oraz odpowiednia obsługę biurowa wraz z przechowaniem dokumentacji szkolenia.
Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez marszałka właściwego ze względu na miejsce organizacji kursu.
W skład komisji wchodzą przedstawiciele stowarzyszeń zrzeszających pilotów i organizacji biur podróży.
Uprawnienia pilota mogą być zawieszone za powtarzające się uchybienia w wykonywaniu zadań lub postępowaniu:
- jeżeli uchybienia stwierdza osoby upoważnione do kontroli
- w przypadku potwierdzonych skarg.
Zawieszenie uprawnień pilota może nastąpić na okres 12 miesięcy. Przywrócenie wojewoda może uzależnić od zdania egzaminu sprawdzającego, obejmującego cześć lub całość zakresu umiejętności wymaganych od pilota. Ewidencje uprawnień nadanych pilotom prowadzi wojewoda (a także wydaje zawiesza cofa, przywraca uprawnienia). Osoba starająca się o uprawnienia do wniosku załącza:
- zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w jednostce uprawnionej do szkolenia pilotów wycieczki i odbyciu praktyki
- zaświadczenie o zdaniu egzaminu dla pilotów przed właściwą komisja egzaminacyjną
- świadectwo lekarskie potwierdzający stan zdrowia i sprawność fizyczną umożliwiająca wykonywanie funkcji pilota
- 2 fotografie
- dowód wniesienia opłaty skarbowej.
Egzamin dla kandydatów na pilota wycieczek składa się z:
- części teoretycznej , obejmujące zagadnienia dla których program przewiduje zajęcia teoretyczne
- części praktycznej obejmującej zagadnienia dla których program przewiduje zajęcia praktyczne. Osoba która nie zdała egzaminu teoretycznego lub praktycznego może przystąpić do egzaminu ponownie po 30 dniach.
Osoba która kwestionuje sposób przeprowadzenia egzaminu przysługuje odwołanie do wojewody w ciągu 14 dni.
Egzamin ze znajomości języka obcego dla pilotów wycieczek obejmuje:
1.test pisemny(sformułowanie handlowe, urzędowe, krajoznawcze)
2.cz.pisemna (formułowanie wypowiedzi)
3.cz.ustna-rozmowe.
Osoba, która nie zadała egzaminu może ponownie przystąpić po 30 dniach.
Szkolenie przewodników mogą przeprowadzać jednostki organizacyjne lub osoby upoważnione Na podstawie decyzji administracyjnej wojewody lub marszałka województwa które:
- dysponują kadrą wychowawców posiadających wykształcenie wyższe oraz praktykę w zakresie zagadnień objętych programem, zapewniają warunki umożliwiające realizację zajęć, w tym także praktycznych, oraz odpowiednią obsługę biurową wraz z przechowywaniem i udostępnianiem dokumentacji szkolenia.
Upoważnienie wydaje się na przeprowadzenie jednego szkolenia lub na stałe. Upoważnienie wydaje się na stale może zostać cofnięte, gdy szkolenie jest prowadzone niezgodnie z obowiązującym programem.
Szkolenie kandydatów na przewodników turystycznych wg nowej ustawy powinno obejmować co najmniej 250 godzin zajęć, w tym: 50 godzin w części wspólnej dla wszystkich rodzajów przewodnictwa i 200 godzin w części szczegółowej, odrębnej dla każdego rodzaju przewodnictwa. W programie szkolenia są uwzględnione zajęcia teoretyczne i zajęcia praktyczne (ćwiczenia w terenie, wycieczki szkoleniowe).
10Produkt turystyczny - pojęcie, rodzaje i znaczenie dla rozwoju turystyki.
PRODUKT TURYSTYCZNY - jest zbiorem zarówno dóbr i usług nabywanych przez turystów, jak i walorów turystycznych, z których korzystają, a które są dla nich szczególnym przedmiotem zainteresowania.
Z punktu widzenia turysty produkt turystyczny obejmuje całość przeżytego doświadczenia od chwili opuszczenia domu aż do chwili powrotu.
Produkt turystyczny oferowany przez przedsiębiorstwa turystyczne ma zatem dwojakie znaczenie:
- w wąskim znaczeniu pojęcie to obejmuje walory turystyczne, a zatem różnego rodzaju atrakcje w postaci walorów naturalnych środowiska przyrodniczego oraz walorów krajoznawczych przyciągających turystów, a reklamowanych przez przedsiębiorstwa;
- w szerokim znaczeniu tego słowa obejmuje obok walorów turystycznych (podstawowy produkt turystyczny) także cały zestaw dóbr i usług umożliwiających turyście przybycie do miejsca występowania atrakcji turystycznych, pobyt i ich wykorzystanie.
Będą to zatem towary i usługi zaspokajające podstawowe potrzeby bytowe turystów, urządzenia i usługi pozwalające korzystać z walorów turystycznych oraz usługi o charakterze komplementarnym, np. z zakresu kultury, rozrywki itp.
STRUKTURA PRODUKTU TUYSTYCZNEGO:
dobra i urządzenia turystyczne usługi turystyczne
DOBRA TURYSTYCZNE - to dobra lub zespół dóbr danych przez naturę, historię lub działalność człowieka na które występuje popyt turystów.
DOBRA I URZĄDZENIA TURYSTYCZNE:
- PODSTAWOWE - walory turystyczne
- KOMPLEMENTARNE - infrastruktura turystyczna
INFRASTRUKTURA TURYSTYCZNA - sieć transportów, środki transportu, baza noclegowa, żywieniowa i towarzyska.
WALORY TURYSTYCZNE - zespól elementów środowiska naturalnego oraz elementów poza przyrodniczych, które wspólnie lub każde z osobna, są przedmiotem zainteresowania turysty.
- NATURALNE (przyrodnicze);
- ANTROPOGENICZNE (walory pracy ludzkiej);
DO NATURALNYCH WALORÓW TURYSTYCZNYCH ZALICZAMY ELEMENTY:
- litosfery (rzeźba terenu, osobliwości geologiczne);
- atmosfery (jakość powietrza, ilość opadów);
- hydrosfery (rzeki, jeziora, potoki, zbiorniki wodne, morze, źródła mineralne);
- pokrywy glebowej (pustynie, sawanny);
- szaty roślinne (lasy, osobliwości flory);
- świata zwierzęcego (ryby, ptaki, zwierzyna łowna, itp.).
USŁUGI TURYSTYCZNE:
- PODSTAWOWE - transportowe, hotelarskie, gastronomiczne;
- KOMPLEMENTARNE - przewoźnictwo, znakowanie szlaków, kulturalne, oświatowe, rozrywkowe, rzemieślnicze;
Wyróżnia się wiele kategorii produktu turystycznego, w oparciu o charakterystyczne elementy określające jego istotę. Są to produkty turystyczne:
- usługa - to pojedyncza usługa turystyczna, np. gastronomiczna, hotelarska, transportowa, przewodnicka;
- impreza - składa się z kilku usług lub usług i dóbr materialnych (rzeczy) oferowanych przez organizatorów turystyki (touroperatorów lub agentów) np. wycieczki, wczasy, rajdy itp.
- miejsce - region, powiat, miejscowość, park narodowy, jest szczególnie zdeterminowanym geograficznie rodzajem produktu turystycznego.
- obiekt - miejsce charakteryzuje się jednej konkretnej wiodącej
( usługi) i dodatkowo kilku usług tworzących, skupionych w jednym miejscu (obiekcie) mające charakter punktowy ( muzeum, zabytek, hala widowiskowo- sportowa, centrum rekreacyjne, hotel, jaskinia, pomnik przyrody)
- szlak - składa się z szeregu „miejsc” lub „obiektów” związanych z nadrzędną ideą, połączonych ze sobą zwykle oznakowaną trasą ( pieszą, wodną, samochodowa)
- wydarzenia - charakteryzują się dużą spójnością tematyczną, organizacyjną oraz konkretnym umiejscowieniem w czasie i, przestrzeni. Produkt ten może egzystować oddzielnie lub być częścią składową produktu turystycznego np.: Misterium Męki Pańskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej i Jarmark Dominikański.
- rzecz - może funkcjonować samodzielnie, zazwyczaj jest tylko dodatkiem do wymienionych produktów. Jest to dobro materialne np. przewodniki, mapy turystyczne, sprzęt turystyczny, pamiątki. Mogą to być multimedialne plany miast przewodniki po miastach czy zabytkowych obiektach CD-ROM lub strony internetowe.