Zielona Góra, 01.06.2011r.
KONSPEKT ZAJĘĆ- SOCJOTERAPIA
1) „Jestem silną Stefanią”
Członkowie grupy siedzą w kole i kolejno przedstawiają swoje silne strony. Wymieniają swoje imię i do tego silną cechę np.: „Jestem szybki Maciek”, „Jestem odważna Kasia”,
Gra staje się trudniejsza, gdy przed własnym imieniem trzeba wymienić wszystkie już podane np.: „To jest szybki Maciek, to jest odważna Kasia, ja jestem wesoła Ola”.
Cele terapeutyczne:
stworzenie warunków do rozwoju samoświadomości w zakresie własnych uzdolnień i sił
dostarczenie doświadczeń w zakresie zaistnienia w grupie
stworzenie okazji do odreagowania napięć
poznanie mocnych stron członków grupy
rozwijanie poczucia własnej wartości
uczenie się mówienia o swoich mocnych stronach
Cele edukacyjne
bliższe poznanie członków grupy
Cele rozwojowe
zaspokojenie potrzeby kontaktu z rówieśnikami
ćwiczenie pamięci poprzez zapamiętanie imienia i cechy
2) „Baloniku leć do nieba”
Członkowie grupy dobierają się w pary. Przez pierwsze 2 minuty jedna osoba mówi z jakimi problemami tutaj przyszła lub co przykrego się jej przydarzyło, a druga osoba tylko słucha i nic nie mówi. Później zamieniają się rolami. Gdy wszyscy skończą prowadzący rozdaje im baloniki, w które wdmuchują te wszystkie złe rzeczy i aby się od nich uwolnić wszyscy na raz wypuszczają je w kosmos.
Cele terapeutyczne:
stworzenie warunków do pozbycia się negatywnych emocji
możliwość „wygadania się”
stworzenie możliwości do ujrzenia drugiej osoby z innej strony
rozwijanie empatii
Cele edukacyjne:
rozwijanie umiejętności słuchania drugiej osoby
rozwijanie umiejętności rozpoznawania i mówienia o własnych negatywnych emocjach
Cele rozwojowe:
zaspokojenie potrzeby bycia w centrum uwagi
zaspokojenie potrzeby poczucia zrozumienia
3) „Wszyscy którzy…”
Ustawienie krzeseł w kręgu. Osoba prowadząca mówi np. „wszyscy którzy lubią lody zamienią się miejscami”. Na hasło ci, których dotyczy to stwierdzenie zamieniają się m miejscami, następnie prowadzący podaje następne hasło rozpoczynające się od „wszyscy, którzy”
Cele terapeutyczne:
poznanie innych członków grupy
stworzenie okazji do lepszego poznania siebie
Cele edukacyjne:
dostrzeżenie podobieństw między członkami grupy
Cele rozwojowe:
ćwiczenie sprawności fizycznej
zaspokojenie potrzeby identyfikacji z grupą
zaspokojenie potrzeby akceptacji w grupie
Pytania: (przykłady) „Wszyscy którzy…”
- mają brązowe włosy
- mają zieloną bluzkę
- mają prawo jazdy
- umieją grać na jakimś instrumencie
- lubią czekoladę
- lubią spać do południa
- nie lubią szpinaku
- nie lubią deszczu
- boją się burzy
- ani razu nie wstali z krzesła
4) „Siatka bezpieczeństwa”
Troje uczestników staje obok mocno chwytając się za ręce i ustawiają się w niewielkiej odległości od ściany (tyłem do niej). Reszta uczestników staje w rzędzie, kolejno, z zamkniętymi oczami zbliża się do ściany. Osoby tworzące „siatkę' wyłapują ich przed zderzaniem ze ścianą. Każdy usiłuje podejść do ściany kilka razy przyspieszając kroku w kolejnych podejściach. Wraz z ilością podejść wzrasta poczucie bezpieczeństwa, po pewnym czasie mogą biec w kierunku ściany.
Cele terapeutyczne:
dostarczenie doświadczeń związanych z zaufaniem
poznanie zasad obdarzania zaufaniem
Cele edukacyjne:
rozwijanie umiejętności budowania zaufania
poznanie mechanizmów rządzących zaufaniem
Cele rozwojowe:
rozwijanie sprawności fizycznej
zaspokojenie potrzeby ruchu
5) „Nadajnik -zagłuszasz - odbiornik”
Grupa dzieli się na trzy równe zespoły. „Nadajniki” wymyślają krótkie hasło, które próbują przekazać „odbiornikom” stojącym po przeciwnej stronie sali. Zadaniem osób stojących w środku jest uniemożliwienie odbioru informacji. Zespoły zamieniają się rolami, aż do chwili, gdy każdy będzie w jednej z trzech ról. Po zabawie prowadzący zadaje pytanie „Co czułeś w każdej z ról...”
Cele terapeutyczne:
stworzenie warunków do refleksji nad komunikacją i jej zakłóceniami
Cele edukacyjne:
rozwijanie umiejętności komunikacji z innymi
rozwijanie umiejętności współpracy z grupą
Cele rozwojowe:
zaspokojenie potrzeby przebywania z grupą
zaspokojenie potrzeby komunikacji z innymi
6) „Zwierzęta”
Prowadzący rozdaje kartki i kredki zadając pytanie:„Gdybyś nie był człowiekiem, jakim zwierzęciem chciałbyś być ?”. Uczestnicy rysują zwierzę, nic nie piszą, nie pokazują sobie rysunków. Kiedy rysunek jest gotowy, kartkę należy złożyć tak, by rysunek był niewidoczny i położyć go na podłodze. Następnie każdy losuje jeden rysunek (nie swój). Na wylosowanych kartkach uczestnicy piszą jakie cechy ich zdaniem posiada narysowane zwierzę i z jakimi marzeniami się wiąże. Uczestnicy kolejno pokazują wylosowane rysunki i odczytują wypisane cechy. Autor rysunku określa, czy skojarzenia te pokrywają się z jego wyobrażeniami.
Cele terapeutyczne:
stworzenie okazji do lepszego poznania siebie
stworzenie warunków do konfrontacji własnych skojarzeń ze zdaniem grupy
Cele edukacyjne:
rozwijanie twórczego myślenia
rozwijanie umiejętności rozpoznawania i nazywania cech charakteru
Cele rozwojowe:
rozwijanie kreatywności
7) „Łamigłówek”
Uczestnicy siedzą w kręgu. Prowadzący kładzie na środku arkusz papieru z narysowanym kwadratem i prosi, aby podzielono go na 4 równe części. Kto ma pomysł jak to zrobić podchodzi do arkusza i rysuje linie podziału. Ćwiczenie trwa do chwili, aż zostaną wykorzystane wszystkie możliwości.
Cele terapeutyczne:
wskazanie, że nie ma sytuacji bez wyjścia
stworzenie warunków do współpracy z grupą
Cele edukacyjne:
rozwijanie kreatywnego myślenia
Cele rozwojowe:
rozbudzenie kreatywności
8) „Magiczny kartonik”
Każdy uczestnik otrzymuje kartkę, na której pisze ważna dla niego sentencję, aforyzm, ulubiony cytat lub motto, którym się kieruje w życiu. Następnie prowadzący zbiera je do „magicznego kartonika” i każda osoba losuje jeden los z sentencją, czyta ją na głos i mówi grupie co o tym myśli.
Cele terapeutyczne:
stworzenie warunków do konfrontacji hierarchii wartości członków grupy
umożliwienie lepszego poznania innych członków grupy
Cele edukacyjne:
wskazanie ważnych wartości w życiu
rozpoznawanie ważnych wartości w naszym życiu
stworzenie możliwości lepszego poznania siebie i własnej hierarchii wartości
Cele rozwojowe:
zaspokojenie potrzeby kontaktu z druga osobą
9) „Studio gwiazd”
Prowadzący informuje wszystkich, że są gwiazdami. Każdy po kolei wstaje z krzesła i kłania się wiwatującemu na jego cześć tłumowi. Bardzo ważne jest, by w tym ćwiczeniu brały udział wszystkie osoby z grupy.
Cele terapeutyczne:
podniesienie własnej samooceny
Cele edukacyjne:
stworzenie warunków do refleksji nad wartością drugiego człowieka
Cele rozwojowe:
stworzenie możliwości rozładowania napięcia
zaspokojenie potrzeby bycia w centrum uwagi
zaspokojenie potrzeby bycia docenionym
10) Zakończenie zajęć
Siedząc w kręgu każdy z uczestników mówi co im się podobało, jakie maja odczucia po zajęciach, czy ich nastawienie zmieniło się w trakcie zajęć.
Cele terapeutyczne:
stworzenie możliwości wyrażenia własnej opinii
Cele edukacyjne:
rozwijanie umiejętności rozpoznawania i wyrażania własnych odczuć
Cele rozwojowe:
zaspokojenie potrzeby bycia zauważonym
1