174,5

174 OBRÓBKA PLASTYCZNA laboratorium

V = 2 jc R, A    (4.45)

gdzie:

A - pole powierzchni przekroju osiowego bryły obrotowej,

R_s = odległość środka ciężkości powierzchni A od osi brvłv

obrotowej

w pozostały ch przypadkach ciągnienia pomimo niekiedy pewnych lokalnych zmian grubości ścianki wytłoczki jej grubość średnia jest w przybliżeniu równa początkowej grubości blachy g.

Uwzględniając praktycznie niezmienną w tych procesach grubość blachy, warunek stałej objętości możemy zastąpić równością powierzchni materiału wyjściowego F_m i powierzchni wytłoczki F_w:

F_m = F_w:    (4.46)

W procesach ciągnienia przedmiotów kołowo symetrycznych, gdyż takie będą przedmiotem projektowania, materiał wyjściowy ma postać krążka o średnicy D. 7. powyższej równości wynika więc, że:

tt ■ D~ 4

(4.47)

Uwzględniając naddatek na okrawanie kołnierza wytłoczki, wzór na średnicę krążka wyjściowego przyjmie postać:

D = 1,13 VF» +a    (4.48)

gdzie:

a - naddatek na okrawanie,

F_w - pow ierzchnia wytłoczki.

Obliczenia powierzchni wytłoczki przeprowadza się według jej środkowej warstwy .

Każdy przedmiot kołowo-symctryczny można rozłożyć na elementy o prostym geometrycznym kształcie powierzchni, a więc F_w można obliczyć sumując pola tych powierzchni elementarnych:

Fw = F, + F₂ + F,+...    (4.49)

Wzory do obliczeń pow ierzchni elementarnych podaje tablica 4.20.

Naddatek na wyrównanie obrzeża (okrawanie) przyjmuje się od 20% „wysokości wytłoczki dla wytłoczek niskich do 5% dla wytłoczek wysokich.

Tablica 4.20

Pola powierzchni elementarnych