Obraz
3

I. WPROWADZENIE

1. MIEJSCE JĘZYKA POLSKIEGO WŚRÓD INNYCH JĘZYKÓW SłOWIAŃSKICH

§ 1. Słowiańskie grupy językowe. Język polski należy do grupy języków słowiańskich. W skład tej grupy oprócz polskiego wchodzą ponadto następujące języki: czeski, słowacki, dolnołużycki, górnołużycki, rosyjski, ukraiński, białoruski, serbsko-chorwacki, słoweński, bułgarski i macedoński. Wszystkie one są spokrewnione ze sobą, tworząjednąrodzinę. Pokrewieństwo językowe wyraża się między innymi:

ł) w podobnym zasobie leksykalnym (por. np. wyraz brat lub chleb, które we wszystkich językach słowiańskich brzmią identycznie lub podobnie),

2)    we wspólnych tendencjach fonetycznych (por. np. wymianę/:: c w poi. ręka : rączka, w ros.rruka : rucka),

3)    we wspólnych lub podobnych formach fleksyjnych (por. np. formy M i D 1. p. poi. ręka - ręki, cz. raka - ruky, ros. ruka - ruki).

Na podstawie tych i innych podobieństw oraz różnic wydobytych drogą analizy porównawczej wyodrębnia się trzy grupy języków słowiańskich połączonych węzłami ściślejszego pokrewieństwa:

1)    Grupę zachodniosłowiańską, do której należą języki: polski, czeski, słowacki, górnołużycki i dolnołużycki.

2)    Grupę wschodniosłowiańską z językami: rosyjskim (wielkoruskim), ukraińskim (małoruskim) i białoruskim.

3)    Grupę południ owo słowiańską obejmującą języki: serbsko-chorwacki, słoweński, bułgarski oraz - wprowadzony po ostatniej wojnie do literatury - macedoński.

Oprócz wymienionych tu języków współczesnych w przeszłości istniał jeszcze wymarły w XVIII w. język połabski (zachodniosłowiański)

*

15