page0240

230

człowieka nad przyrodą, mówi : „Ma srebro początki żył swoich i złoto ma miejsce, gdzie je spuszczają. Żelazo z ziemi biorą, a kamień od go-rącości rozpuszczony, w miedź się obraca.

„Zamierzył czas ciemnościom i kcniec wszechrzeczy on opatruje, kamień też mroku i cień śmierci.

„Na krzemień ściągnął rękę swoją; wywrócił z korzenia góry. W skałach wykował strumienie i wszelką rzecz drogą widziało oko jego.

„Głębokości też rzek wybadał i rzeczy tajemne na światłość wywiódł".¹)

Cóżby powiedział Psalmista, lub Job, gdyby widzieli zdumiewające postępy naszego panowania nad przyrodą? Lądy stałe — zwiedzone, wyspy dalekie — odkryte, morza przebyte ve wszystkich kierunkach, ich prądy przemienione w wielkie szlaki podróżne ; głębie zbadane ; poruszenia atmosfery zużytkowane ; tajemnice firmamentu od-ełonione; bieg ciah niebieskich zmierzony, żywioły najstraszliwsze ujarżmione jak zwierzęta domowe i wykonujące cuda siły i zręczności, oto objawy panowania człowieka! Lecz co więcej duch jego wnika w tajemnicze siły przyrody i sprzęga je do celów swoich: światło uwięzione, dla szybkiego odtwarzania obrazów przyrody, dzieł sztuki i przemysłu ; elektryczność zniewolona do przenoszenia myśli z jednego krańca świata na drugi.

!) Job. XXVIII 1 -II.

http://rcin.org.pl