Lovas6

obrazy lub przedmioty, a także ponieważ twoje dziecko jeszcze przed rozpoczęciem zadania ma już wyobrażenie, na czym polega łączenie w pary, stosunkowo szybko nauczy się tych zadań. Powinieneś posłużyć się poleceniem: „Połącz kolor z kolorem". Najlepszą metodą jest prowadzenie tego programu przez 3— 4 tygodnie (przynajmniej przez godzinę dziennie). Jeśli dziecko nie robi postępów, odłóż go i powróć doń po miesiącu. Jeśli jednak nadal nie ma osiągnięć, można założyć, że istnieje inne źródło niepowodzeń, np. daltonizm, chociaż to zdarza się bardzo rzadko.

DOPASOWYWANIE KSZTAŁTÓW

W nauce dopasowywania kształtów stosuje się podobną kolejność kroków, jak w nauce łączenia w pary przedmiotów i obrazków. Ponieważ twoje dziecko niedawno zakończyło dopasowywanie kolorów, sytuacja, w której zarówno przedmiot, który podajesz mu, jak i leżący na stole są identycznego koloru, może zdezorientować dziecko. Jeśli na stole znajduje się żółty kwadrat i zielone koło, a dziecko otrzymuje żółte koło, może zwrócić uwagę na kolor, a nie na kształt dopasowywanego przedmiotu. Dlatego zaleca się wyeliminować wszelkie źródła ewentualnych błędów podczas ćwiczeń, do chwili aż dziecko zrozumie ideę obu zadań. Jednym ze sposobów uniknięcia łączenia przedmiotów ze względu na kolor jest używanie jedynie czarnych form. Później, gdy wprowadzisz kształty o różnych kolorach, upewnij się, że ich barwy się nie powtarzają lub że wszystkie obiekty są w jednakowym kolorze. Zalecamy w każdym razie, by przedmiot przeznaczony do dopasowywania miał inny kolor niż odpowiadający mu, leżący na stole, i abyś podawał dziecku za każdym razem przedmiot w innym kolorze. W ten sposób uczysz zwracać uwagę na kształt, a nie na kolor przedmiotów.

Materiały przydatne do tego ćwiczenia można uzyskać wycinając różne kształty z kolorowych tekturek, papieru technicznego czy plastiku.

W następnym etapie możesz spróbować nauczyć dziecko dopasowywać uogólnione kształty, wprowadzając formy różniące się wielkością. Możesz umieścić na stole przed dzieckiem dużą (40 cm²) kartę z różnymi figurami (trójkątem, kwadratem, kołem). Następnie podaj mu kartę z małym (o przekroju 6 cm) trójkątem i poproś o dopasowanie. Tę technikę można zastosować także do innych figur, jak kwadraty czy koła.

INNE TECHNIKI

Właściwie nie ma ograniczeń zakresu pojęć, których można zacząć uczyć, stosując niezwykle skuteczną technikę dopasowywania przedstawioną w tym rozdziale. Możesz się nią posłużyć, żeby nauczyć dziecko identyfikowania grupy zachowań lub łączenia obrazów wyrażających różne uczucia (szczęśliwa i smutna twarz) czy czynności (jedzenie, spanie, jeżdżenie). Podobnie może*/ ćwiczyć umiejętność wczesnego czytania, ucząc dziecko dopasowywania karty i wydrukowanej nazwy — np. obrazek Mamy z wyrazem Mania (w przeciwieństwie do obrazka Taty czy rodzeństwa). Możesz także uczyć cyfr, ucząc dziecko dopasowywania karty z konkretną cyfrą do karty ze zbiorem kropek (później posługuj się przedmiotami) w liczbie równej podanej cyfrze. Ćwiczenia takie mogą mieć bardzo subtelny charakter, wymagając tym samym dużego wysiłku intelektualnego ze strony dziecka. Nasze doświadczenie w pracy za pomocą tej techniki przemawia za jej częstym używaniem. Ten program można stosować w połączeniu z innymi programami.

Okazuje się, co dla wielu może być niespodzianką, że sporo dzieci z czasem zaczyna lubić dopasowywanie. To zadanie niesie ze sobą wzmocnienie wewnętrzne, ponieważ wykrycie podobieństwa między przedmiotami jest nagrodą dla dzieci. Możesz zauważyć, że podobnie dzieje się w przypadku ćwiczeń imitacji werbalnej (rozdział 19.), kiedy mowa niektórych dzieci nabiera charakteru echolalicznego, najwyraźniej z powodu czystej radości, którą niesie ze sobą dopasowywanie głosu dziecka do twojego głosu. Podobnie w przypadku nauki imitacji niewerbalnej (rozdział 5.), dziecko zaczyna odczuwać radość, mogąc naśladować swojego nauczyciela.