6355786619

EKONOMIA zarys podstawowych problemów

podejmowanych działań w trakcie ich prowadzenia, jednocześnie ucząc się i wzbogacając doświadczenie. Metoda ta jest podstawą procedury kolejnych przybliżeń, która może znaleźć wykorzystanie zarówno w praktyce jak i w teorii polityki gospodarczej.

Metodą z której korzysta polityka gospodarcza jest analiza i ocena doświadczeń polityki gospodarczej w innych krajach. Korzystanie z nich możliwe jest jednak po uprzednim rozpoznaniu uwarunkowań jej kształtowania i odmienności kraju do którego się ona odnosi.

Przedstawione metody polityki gospodarczej państwa rozpatrywać trzeba również z administracyjno-politycznego i społecznego punktu widzenia. W zinstytucjonalizowanym sektorze polityki gospodarczo-obronnej głównymi metodami podejmowania decyzji będzie grupa metod intuicyjnych (scenariusze, ekspertyzy, opinie, symulacje, gry, itp.). Kreowanie i kształtowanie zaś polityki gospodarczej w warstwie społecznej wiązać należy z różnego typu metodami nienaukowymi (petycje, protesty, strajki, manifestacje, i inne).

2.1.1.4. Zakres

Istotę polityki gospodarczej państwa oddaje także jej zakres. Jest on wielopłaszczyznowy i daje się opisać podmiotowo, przedmiotowo, przestrzennie oraz czasowo.

Podmiotem polityki gospodarczej państwa jest władza państwowa, która poprzez swoje organy prowadzi konkretne działania. Istotnym problemem w związku z tym jest sposób tworzenia (powoływania) tych organów, ich struktura oraz zakres kompetencji i odpowiedzialności, a także sama procedura przygotowania i podejmowania decyzji.

Przedmiotem polityki gospodarczej państwa jest natomiast rodzaj spraw działalności władzy państwowej. Za takowe uznać trzeba procesy zachodzące w gospodarce narodowej ujęte w makro skali, ze szczególnym zwróceniem uwagi na:

a) określaniu: kierunków rozwoju gospodarczego; stosunków własności w gospodarce; zasad funkcjonowania poszczególnych sektorów (wielkości, struktury, rozmieszczenia przestrzennego); zasad stosunków gospodarczych z zagranicą, wielkości, struktury i dyslokacji państwowych rezerw gospodarczych; sposobów finansowania poszczególnych elementów systemu gospodarczego państwa;

b) sterowaniu: poziomem gotowości mobilizacyjnej gospodarki;

c) inicjowaniu i sterowaniu: koordynacją prac naukowo-badawczych oraz przygotowaniem kadr dla gospodarki narodowej.

Przestrzeń polityki gospodarczej stanowi potencjał gospodarczy państwa - ze szczególnym zwróceniem uwagi na jej odporność, żywotność i wrażliwość oraz bariery i zagrożenia dla jego kształtowania i funkcjonowania.

Zakres czasowy polityki gospodarczej ograniczony jest z reguły do bieżącego i krótkoterminowego rozwiązywania problemów stanowiącej o niej.

2.1.1.5. Funkcje

W kształtowaniu rzeczywistości gospodarczej państwa istotną rolę jej regulacji odgrywa państwo. Wyznaczają ją funkcje polityki gospodarczej. Do najważniejszych zaliczyć trzeba: poznawczą, kreatywną i aplikacyjną.

Funkcja poznawcza polityki gospodarczej sprowadza się do gromadzenia i selekcji informacji otrzymywanych z obserwacji.

Z kolei funkcja kreatywna polityki gospodarczej sprowadza się do formułowania ocen i hipotez.

Istotą funkcji aplikacyjnej polityki gospodarczej jest natomiast wykorzystywanie twierdzeń nauk ekonomicznych dla potrzeb praktyki gospodarczej.

Istotą zbioru tych funkcji, jest to, że dotyczą one gospodarki narodowej odnośnie zapewnienia przestrzegania ustrojowych i systemowych zasad porządku społeczno-gospodarczego, a zwłaszcza zasady wolności gospodarczej, poszanowania praw własności prywatnej i swobody przedsiębiorczości oraz wiążą się z zapewnieniem bezpieczeństwa zewnętrznego poprzez