18.03.2005 - Ćwiczenia 5
TEMAT: Jądro, jąderko, chromosomy, chromatyna,...
JĄDERKO
Jest niestabilne, zanika w profazie a pojawia się w telofazie mitozy
Jest ich różna liczba w jądrze ale maksymalnie może ich być 10 - w interfazie wszystkie się ze sobą zlewają
Jego wielkość zależy od tego czy w komórce przeważają reakcje anaboliczne czy kataboliczne
Jąderko nie ma otaczającej błony
Jąderka komórek nowotworowych mają duże rozmiary i sznurowate struktury
Typy morfologiczne jąderek: zwarte, siateczkowate, spoczynkowe, segregowane
W skład jąderka wchodzą: chromatyna, włókienka, ziarna, wakuole, centra fibrylarne i białka
Chromatyna - jest jedyną stałą strukturą, jest ona zdekondensowaną formą satelitów i okolic przewężeń wtórnych (regionów jąderkotwórczych - NOR) chromosomów 13,14,15,21,22
Wyróżniamy chromatynę:
Okołojąderkową - otacza jąderko ale nie wchodzi w jego skład
Wewnątrzjąderkową - in. przegrodowa - tworzy w jąderku rodzaj przegrody oddzielającej inne składniki
Jąderkową transkrypcyjną - charakteryzuje się dużym rozluźnieniem struktury, ma bardzo duży potencjał transkrypcyjny
Ziarna - to prekursory podjednostek rybosomów, występują w skupiskach bądź rozproszone, powstają poprzez fragmentację włókien
Włókienka - mogą być rozrzucone lub tworzyć skupiska, składają się głównie z RNA
Centra fibrylarne - miejsca nieaktywne transkrypcyjnie, bez nRNA
Wakuole - przejaśnienia których zadaniem jest synteza składnika globularnego, kiedy występuje nadmiar fibrylarnego
Białka - białka swoiste związane są z wytwarzaniem rybosomów:
polimeraza RNA I - katalizuje transkrypcję rRNA z rDNA
nukleolina - odpowiada za łączenia podjednostek rybosomów
białka B23 (numatryna) - w transporcie rybosomów do cytoplazmy
fibrylaryna - odpowiada za obróbkę hnRNA
białka AG-NOR - mają właściwości reukujące soli srebra
FUNKCJE JĄDERKA:
Synteza rRNA i jego obróbka
RRNA (45S) powstaje na matrycy DNA, odcinki rDNA znajdują się w regionach NOR i charakteryzują się wysoką powtarzalnością sekwencji nukleotydów
Polimeraza RNA I wytwarza pierwotny transkrypt RNA (45S), który jest cięty na fragmenty 28S, 5,8S i 18S. Z fragmentów 28S i 5,8S i 48 białek tworzy się szkielet dużej podjednostki, mała podjednostka łączy się z 33 białkami
Podjednostki są transportowane do cytoplazmy gdzie ulegają dalszej reorganizacji tworząc mała (40S) i dużą podjednostkę rybosomu (60S)
CHROMOSOMY
Są skondensowaną formą chromatyny - za ich strukturę odpowiadają histony (H1, H2A, H2B, H3, H4)
Osiem cząsteczek histonów 2x(H2A, H2B, H3, H4) tworzy rdzeń nukleosomu dokoła którego owinięty jest DNA długości 146 par zasad, sąsiednie nukleosomy są połączone ze sobą łącznikowym DNA (60 pz). Histon H1 łączy się na zewnątrz nukleosomu z łącznikowym DNA oraz oddziałuje z jednostka H2A rdzenia.
Chromosomy metafazowe składają się z dwóch równolegle ułożonych chromatyd połączonych centromerem - jest on zarazem miejscem przyczepu wrzeciona podziałowego, na zewnętrznej powierzchni centromeru występuje kinetochor
Centromer dzieli chromosom na ramiona krótkie - q oraz długie - p
Wyróżniamy chromosomy:
metacentryczne - p=q
submetacentryczne - p<q
akrocentryczne - p<<q
telocentryczne - p=0 - nie występują u człowieka
Na końcach chromosomów są telomery - które odpowiadają za możliwości podziałowe chromosomu
U człowieka mamy 22 pary chromosomów somatycznych (autosomów) i jedną parę chromosomów płciowych
Kariogram to obraz zespołu chromosomów jednej komórki uszeregowanych systematycznie według ich długości oraz położenia centromeru
Autosomy podzielono na 7 grup :A-G, chromosom X zaliczono do grupy C a Y do G
A - chromosomy 1 - 3, są to duże chromosomy metacentryczne
B - chromosomy 4 - 5, duże chromosomy submetacentryczne
C - chromosomy 6 - 12 oraz X, średniej wielkości submetacentryczne
D - chromosomy 13 - 15, duże akrocentryczne, mogą posiadać satelity
E - chromosomy 16 -18,małe metacentryczne (16),submetacentryczne(17,18)
F - chromosomy 19 - 20, najmniejsze metacentryczne
G - chromosomy 21 - 22 oraz Y - małe akrocentryczne, 21,22 mogą mieć satelity
Chromosomy politeniczne - na ich powierzchnii są pierścieni Balgarego czyli rozluźnienie fibryn - tam zachodzi transkrypcja
Chromosomy szczoteczkowe - u płazów i gadów - występują w oocytach w profazie I rzędu
Barwienie chromosomów
Najczęstsze metody dotyczą sprawdzenia występowania na chromosomach prążków G (GTG), Q (QFQ), R(RBA), C(CGB)
Prążki G - wybarwia się enzymami proteolitycznymi np. trypsyną, otrzymujemy regiony ciemne poprzedzielane jasnymi. Ciemne prążki G odpowiadają regionom o dużej ilości par zasad A-T, prążki jasne odpowiadają miejscom z dużą zawartością par G-C
Prążki Q - używa się fluorochromy: mające zdolność do jonowego wiązania się z DNA np. oranż akrydynowy lub/i fluorochromy dołączające się do podwójnego łańcucha DNA; silnie fluoryzujące prążki mają dużo par A-T a wygaszona fluorescencja świadczy o zawartości par C-G
Prążki C - wybarwia się je barwnikiem Giemsy w obszarze heterochromatyny centromerowej gdzie znajduje się heterochromatyna konstytutywna, wybarwiają się te rejony na ciemno
Prążki R - stanowią odwrotność prążków G, tutaj ciemne prążki R wskazują na dużą zawartość par G-C a jasne prążki mają dużo par A-T
3