Makbet a tragedia antyczna
Tragedia Szekspira różni się zdecydowanie od tragedii klasycznej, o czym świadczą takie jej cechy, jak:
nawiązanie do tradycji rodzimych i zerwanie ze wzorami estetycznymi stworzonymi przez tragedię antyczną;
zerwanie z klasyczną zasadą trzech jedności: czasu (akcja toczy się wiele dni, nawet dokładnie nie wiemy ile); miejsca (wydarzenia dzieją się w różnych miejscach: na wrzosowiskach, w zamku Makbeta, w domu Makdufa, w Anglii); akcji (utwór posiada cztery główne wątki i wiele pobocznych);
nowoczesny podział na akty i sceny;
brak chóru, który w tragedii greckiej był równorzędnym partnerem aktorów, i zastąpienie chóru monologami aktorów;
pokazywanie widzom rzeczy strasznych, np. morderstwa;
wprowadzenie scen fantastycznych (wiedźmy, duch Banka);
wnikliwość psychologiczna w kreacji bohaterów;
uzależnienie bohatera nie od fatum, ale od sytuacji, własnego charakteru, żądz i namiętności, inspiracji otoczenia;
wprowadzenie scen zbiorowych (nawet batalistycznych);
zharmonizowanie zjawisk w przyrodzie z przeżyciami bohaterów (urokliwość wrzosowisk i wspaniałe samopoczucie Makbeta; śmierć Dunkana i przerażający krzyk puszczyka; duch Banka i odgłosy burzy);
występowanie elementów komicznych (scena z odźwiernym) obok momentów tragicznych;
wprowadzenie bohaterów z ludu (odźwierny, giermek Makbeta, sługa; w tragedii antycznej występowali bohaterowie wywodzący się najczęściej z rodzin królewskich);
wprowadzenie postaci o zmieniających się charakterach (w tragedii klasycznej postaci były monolitowe - dobre lub złe; tu: początkowo dobry Makbet zmienia się w mordercę);
brak zasady decorum, czyli odpowiedniości stylu w zależności od pochodzenia bohatera i od gatunku (w tragedii antycznej bohaterowie pochodzili z wysokiego rodu, dlatego też obowiązywało ich posługiwanie się stylem wysokim, w którym nie było słownictwa potocznego);