Ogród Gryfów
Łukasz Krawiec

To specyficzna przygoda, napisana z myœlš o bardzo charakterystycznej drużynie. Jakie sš wymagania "sprzętowe"?

• Nie można tej przygody rozgrywać jako przerywnika w "WIELKIEJ MISJI", nie jest to przygódka rozgrywajšca się na drodze - gracze w niš grajšcy muszš skupić się wyłšcznie na rozegraniu tej przygody i jednoczeœnie mieć na uwadze przygody podobnego typu, jakie ich postaci przeżyjš w przyszłoœci.

• Mistrz Gry winien zwrócić uwagę na sposób kreowania postaci, od momentu ich stworzenia, przygoda "Ogród Gryfów" jest bowiem opowieœciš o drużynie złodziei (nie takich zwykłych złodziejaszków ulicznych, czy włamywaczy, tylko takich, których los predestynował do odegrania roli elitarnych złodziei - działajšcych poza gildiš, œciganych przez wymiar sprawiedliwoœci jak i przez wspomnianš organizację przestępczš). Daj więc Mistrzu wolnš rękę graczom, by stworzyli wymaganš grupę (to też jest niezła zabawa), niech ich umiejętnoœci i charakterystyka poczštkowa będš nietuzinkowe, niech bohaterowie stworzeni przez graczy będš naprawdę wyjštkowi, niech drużyna powstaje na twoich oczach, bowiem bohaterowie stworzeni do tej przygody (i innych w serii przygód złodziejskich) muszš sobie ufać.

• Wskazówki przy tworzeniu postaci: hmmm... obowišzkowo drużynę muszš stanowić ludzie (wyznawcy Ranalda), muszš się w drużynie znaleŸć przedstawiciele klas wojowników i uczonych. Moja drużyna miała złodzieja włamywacza - specjalistę od wszelkiego rodzaju zamków i materiałów wybuchowych, złodzieja akrobatę - nie było miejsca, do którego by nie dotarł, a jego zwinne palce i umiejętnoœć fałszerstwa stanowiły kunszt sam w sobie; szpiega-aktora - który gładkoœciš języka potrafił zaskarbić sobie zaufanie wszystkich, potrafił dokładnie zinwigilować otoczenie i zapamiętać rozkład pomieszczeń, barda - który w razie wpadki potrafił wykazać się zimnš krwiš by zmylić poœcig, czy odwrócić uwagę od dokonywanej właœnie kradzieży; strzelca wyborowego - osłaniajšcego grupę podczas akcji i wojownika znajšcego brudne sztuczki w walce wręcz, a będšcego doskonałym ochroniarzem. Jak widać to różnorodna drużyna, ludzie bez przeszłoœci i przyszłoœci, znajdujšcy przyjemnoœć w doskonaleniu swoich umiejętnoœci "zawodowych", radujšcy się z zastawianych forteli, i z uporem godnym lepszej sprawy wydajšcym zarobione pienišdze na zabawy, wytworne, czy krzykliwe stroje - zgodnie z zasadš "Żyj szybko, kochaj mocno i umieraj młodo" - takie młode wilki.

• Animatorem całej grupy jest jeden człowiek Anlocend - jego postać opisana jest na końcu przygody, a złodziejska grupa niewiele (wg uznania Mistzra Gry) o nim wie.

• Zorganizowanie takiej drużyny nie powinno nastręczyć wiele kłopotów, a zabawa, wierzcie mi jest przednia.

• Ten "złodziejski" typ przygód jest specyficzny, nie sposób przewidzieć wszystkiego, co się wydarzy, ale wszystko co uczyni drużyna ma wpływ na miejsce, w którym dzieje się akcja. Nie jest więc wskazany poœpiech, spektakularne akcje w stylu "wchodzimy na rympał", bo teren może zostać spalony i nici z wystawnego życia.

• Przygoda nie jest napisana liniowo, od punktu A do punktu B, od doœwiadczenia Mistrza Gry zależy sposób poprowadzenia i czy będzie się podobała, czy nie. Więc doœć ględzenia i przejdŸmy do konkretów:

"Mówi Ci coœ nazwisko Jorje Sentera..., a może nazwa "Ogród Gryfów"... nie? To sprawdŸ w Bibliotece Uniwersyteckiej, musisz się tam trochę zakręcić, bo cię nie wpuszczš, jeœli nie jesteœ żakiem. [POMOC NR 1]

Otóż niejaki Johann Winthrop wszedł w posiadanie "Ogrodu Gryfów", a mi bardzo na nim zależy. No nie mnie oczywiœcie, ale klientowi.

Ów Winthrop został swego czasu zasztyletowany w swym łożu przez, skšdinšd mi znanš, swš małżonkę - Annę. Chodziło o podział majštku. Nawet jeœli "Ogród..." został sprzedany, a zakładam, że tak się stało, by było co dzielić, to skrupulatny pan Johann, niech go Morr utuli w swym królestwie, z pewnoœciš informację owš zamieœcił w swych rachunkach.

O jakš kwotę idzie zabawa, a o 9000 złotych koron do podziału dla was, w gotówce.

Gdybyœcie chcieli się ze mnš kontaktować, to w miejscu, gdzie wiesza się ogłoszenia przypnijcie wiadomoœć tej treœci: "POTRZEBNA SŁUŻBA - WIADOMOŒĆ BARON von KOCKEN". W ten sam sposób kontaktujcie się ze mnš po robocie.

Jeœli będzie wsypa to oczekuję wiadomoœci "DALEKA WYPRAWA-WIADOMOŒĆ BARON von KOCKEN"

O ILE DRUŻYNA ZAPYTA:

• Syn Johanna Winthropa nazywa się Erwin - lat 21, ciemne włosy, nieŸle strzela z kuszy, trochę porywczy, ale nie głupi - studiuje prawo;

• Córka Winthropa - Eva - lat 20 czarne włosy, oschła, nawet niegrzeczna, w zasadzie nie opuszcza domu;

• Lokaj Josef Backer - lat 45 - służba w wojsku 2 lata, pracuje dla Winthropów 27 lat, skryty;

• Kucharka Marie - żona lokaja - lat 44, miła gadatliwa kobiecina;

• Służšca Ivone - wysoka, nad wyraz ładna dziewczyna, rozsšdna - lat 20;

• Ogrodnik Klaus Garber - lat 43, od 9 lat pracuje w tym domu, œwietny zielarz, rozmowny;

• Udo Gerker - stajenny, lat 19 - nie wchodzi do domu;

• Poszukujš służšcej;

• Dwie służšce zostały zwolnione: Erika March - znajduje się obecnie w przytułku (to ona znalazła zwłoki - rodzina płaci za jej leczenie - jest w szoku); Ottilla Nirke - obecnie pracuje u kupca Roberta Klausberga.

Szczegóły w "Magia i Miecz" 4/28/96

Sposobów dostania się do domu Winthropów jest tyle, ilu gra graczy. Wystarczy zdać się na ich pomysłowoœć i inicjatywę. Najbardziej banalne z nich to: Jeœli w drużynie jest kobieta - uwiedzenie Erwina - choć nie jest to rzecz łatwa (sam Mistrzu oceń modyfikator), Erwin jest zafascynowany naukš, nowym towarzystwem, strzelectwem i szybko zniechęca się do każdego, kto tego nie potrafi zrozumieć. Nauka strzelania Erwina - kusznictwo, to jego ulubiony sport - "Zmierzmy się, wygra lepszy, jak powiadajš". Uwiedzenie Evy - to trudna sprawa. Kobieta ta została niegdyœ zdradzona i z dużš rezerwš podchodzi do zalotników, a że jest kapryœna i rozpieszczona, trudno jej dogodzić i wytrzymać jej napady złego humoru - bywa wtedy złoœliwa i opryskliwa. Dowiedzenie się od byłych służšcych o rozkładzie mieszkania i nocny włam...

Jakkolwiek gracze nie dostanš się do mieszkania - efektem po powinno być odnalezienie tajnej skrytki w dawnym gabinecie Johanna, a w skrytce znajduje się akt kupna/sprzedaży [POMOC NR 2].

Teraz już wiadomo, że poszukiwany obraz znajduje się w posiadaniu Horacego Vergissmandnichta.

A któż to taki?

• (80 % - kupców zna te wiadomoœci) - To szlachcic Panie, co kwiaty hoduje, ja tam szlachetny mój na kwiatach się nie wyznaję, ale powiadajš, że sam Cesarz Miłoœciwie Nam Panujšcy raz do roku setkę róż od niego bierze, by Œwištynię Sigmara Ozdobić.

• (40 % szlachty wie gdzie mieszka i jakie kwiaty hoduje) - Ulica "Kwiatowa" dom po Oranżeryi, ze szkła domu takiego, poznać łatwo. A kwiat piękny u niego dostać można, boć to on właœnie stworzył "Dumę Imperium", "Krew Elfów", "Oko Cyklonu", "Czarnš Baronowš", "Gwiazdę Północy" i "Agnes".

INFORMACJE, KTÓRE MOŻNA UZYSKAĆ OD SĽSIADÓW:

• Siegfried Fohlen (żona Mirka, dwójka dzieci 10-letni Karl i 12-letni Eryk) - bogaty kupiec, właœciciel trzech kamienic czynszowych. Jedna z nich stoi naprzeciwko posiadłoœci Horacego. Siegfried nie przepada za sšsiadem, mieszka w swym domu, wraz z 10 innymi rodzinami: "Panie, to goršca głowa, ptaki mu przeszkadzajš na oranżeryję mu srajš - jedzš to srajš jak ludzie. Gołębi mi nie wolno trzymać, a piekli się, Panie do domu mi przychodzili, a Pan wiesz ile ja miastu podatków płacę, a jemu ptaki przeszkadzajš".

• Roger Radogast (żona Dobrana, trzech synów Kitel, Bery, Samson, dwie córki Natasza i Eryka) - kupiec bławatny. Właœciciel dwóch okrętów i składu towarowego: "Dobrze si nam tu żyje, Pan Vergissmandnich jest dziwakiem, ale wisz Pan ile tu było kradzieży i włamań, a dzięki memu sšsiadowi tera co kwadrans patrol tędy przechodzi i jest bezpiecznie. Dobrze nam si tu żyje".

INFORMACJE OD ZLECENIODAWCY: W zwišzku z tym, że ulica zamieszkiwana jest przez stosunkowo bobatych obywateli, bywało tu dużo włamań, Horacy Vergissmandnicht zakupił psy do pilnowania domu. W jego stajni sš dwa kuce, dwa konie, wóz i kolaska. Służba, aaa tak... prócz właœciciela jeszcze trzech ogrodników (pracujš od pół roku i wszyscy przeszli przeszkolenie wojskowe, a szkolił ich były szampierz, stary znajomy Horacego - Kwiatek), kucharka, lokaj i służšca - mieszkajš oni w domu swego Pana. Ogrodnicy i koniuszy mieszkajš w domku dla służby. Jak dostać się do œrodka: "IdŸcie do Stefana Tulpena, to kupiec. Może ma jakieœ egzotyczne roœliny, ale warto wiedzieć o nich coœ więcej bo Vergissmandnicht zna się na roœlinach... Spróbujcie w ten sposób. [POMOC NR 3]

Horacy da się nabrać na ten trick, jeżeli gracz będzie dodatkowo dysponował informacjami dotyczšcymi rzeczonej roœliny. Taki bohater zostanie zaproszony do œrodka, do gabinetu, by odebrać pienišdze za dostarczone kwiaty.

UWAGA! N a biurku w gabinecie leży na wierzchu kartka, zaproszenie [POMOC NR 4] na wystawę kwiatowš do Bögenhafen. Na œcianie wisi sekretarzyk, jeżeli postać będzie chciała do niego podejœć Horacy ostrzeże go "No, jeœli Panie nie chcecie mieć dwóch dobermanów na gardle, to radzę się nie zbliżać".

Horacy Vergissmandnicht jest miłym i rozmownym czterdziestokilkuletnim mężczyznš mocno zapatrzonym w kwiaty. Nie ma dużego majštku i nie rozumie w jakim celu ktoœ mógłby się do niego włamywać, a zrobiono to już dwukrotnie, dlatego kupił trochę psów: dwa biegajš po dworze, a dwa trzyma w domu. Wszystkie pienišdze wydaje na sadzonki i najbardziej dokucza mu bałagan, jaki złodzieje zostawiajš w domu.

UWAGI DLA MISTRZA GRY ODNOŒNIE PROWADZENIA PRZYGODY

• Gracze nie powinni nikogo zabijać, chyba, że ich życiu zagraża bezpoœrednie niebezpieczeństwo (tu Mistrz Gry powinien być wyjštkowo radykalny);

• Wszystko w przygodzie zależy od dobrych pytań i właœciwie formułowanych odpowiedzi. Zasada główna winna brzmieć "NIE WZBUDZAĆ PODEJRZEŃ I NIE ZOSTAWIAĆ ŒLADÓW";

• Każdy mocno zraniony woli się poddać niż walczyć do końca (jak od każdej reguły sš wyjštki, tak i od tej również mamy odejœcie, a stanowi je Kwiatek - bliski przyjaciel Horacego - jeżeli zostanie ostrzeżony będzie walczył na œmierć);

• Do domu można się włamać po drzewie rosnšcym na południowej œcianie przy murze, a dalej: drabina, okienko itd., ale Mistrzu Gry w trakcie akcji sprawdŸ skšd wieje wiatr (K8, jak w wypadku bomby) i czy obecnoœć włamywacza nie zostanie wykryta przez psy. Te psy na dworze ujadajš, co sprowadza służbę w cišgu K3 tur - ranne uciekajš skowyczšc. Służba jest w stanie w cišgu k6 - k8 tur wezwać straż;

• Zbliżenie się do sekretarzyka w gabinecie w godz. Od zmierzch do œwitu powoduje uruchomienie alarmu magicznego, a ten sprowadza dobermany (o ile drużyna nie natknie się na nie wczeœniej) - tym psom wycięto struny głosowe - walczš do końca;

• Wszystkie drzwi w domu, prócz trzech sypialni, otwierajš się wahadłowo, by dobermany miały do ich swobodny dostęp;

• Otworzenie kraty w sekretarzyku powoduje uruchomienie drugiego alarmu magicznego. Stawia on na nogi Kwiatka, który dotrze do gabinetu w przecišgu k6 rund. Po drodze Kwiatek budzi służšcego, który biegnie po strażników;

• Sekretarzyk został wmurowany w œcianę niedawno (widać to po œwieżej, jaœniejszej murarce dookoła). W œrodku jest barek: dwie butelki dobrego wina, 6 kielichów, ale œcianka tylna różni się od innych częœci tej sekretnej szafki. Po zdjęciu tylnej œcianki pokój wypełnia się słodkim zapachem egzotycznych roœlin. Obra ma wymiary 60 x 40 cm. Przedstawia dziwne roœlinne kompozycje i dwie małe plamki (dopiero pod lupš widać, że sš to szybujšce gryfy)

OPISY POMIESZCZEŃ U HORACEGO VERGISSMANDNICHTA

To dom z czerwonej cegły, z zewnštrz okazały i piękny, a w œrodku zatęchły, pachnšcy ziemiš, oblazły grzybem i wilgociš.

• KUCHNIA - urzęduje w niej kucharka, to pomieszczenie jako jedyne jest suche schludne, wygodnie urzšdzone i pachnšce przygotowywanymi posiłkami.

• JADALNIA - okno wychodzšce na oranżerię jest zawsze czyste. W pomieszczeniu stoi stół przy którym jest miejsce dla 20 osób. Pod obrazami przedstawiajšcymi ogrody kwiatowe (doœć kiczowatymi jak na mój gust) stojš niskie kredensy i komody na naczynia, porcelanę, zastawy stołowe i obrusy.

• PRZYBOCZNIAK - ANEKS OGRODNICZY - jest tu stół, piec, drewno, węgiel, sekatory, konewki, fartuchy, rękawice, szufelki, szpikulce, siekierka, skrzynka gwoŸdzi, młotek, breszka - jest tu ciemno jak w dupie, okno zasłonięte jest workami.

• SKŁADZIK - donice, skrzynie, skrzynki, skrzyneczki, worki z torfem.

• SCHODY - skrzypiš jak sam diabeł przypiekany, podobnie jest z 50 % drzwi i podłóg (wilgoć - wypaczone drewno)

• GABINET - wspomniany już sekretarzyk na północnej œcianie, pod nim kredens, pufa obok kominka, fotel i biurko obok okna, portret kobiety.

• SYPIALNIA - obrazy przodków, wšskie łóżko, okršgły stolik, cztery krzesła, misa, wazon, herb "chusteczka zawišzana w supeł na niebieskim tle", szafka z ciuchami.

• POKOJE GOŒCINNE - wyglšdajš podobnie, te na drugim piętrze sš puste. Te na pierwszym - fotele, sofy, komody, stoły, regały, wszystko przykryte poszarzałymi pokrowcami.

• POKÓJ KUCHARKI I SŁUŻĽCEGO - przytulne i ciepłe gniazdko starego małżeństwa: łóżko, szafa, toaletka z lustrem, komoda, stół dwa krzesła.

• POKÓJ KWIATKA - wszystko na wojskowy "ORDNUNG": skrzynia w nogach łóżka, stolik, krzesło, stojak na broń, manekin na pancerz, lustro, miska, dzban na wodę flaszka wódki.

• POKUJ Z PSAMI - nie wiem nie sprawdzałem.

• STRYCH - RUPIECIARNIA - stare graty, niezbyt ich wiele. Okien tu chyba nigdy nie otwierano. Ramy sš bardzo spaczone.

CHARAKTERYSTYKI BOHATERÓW NIEZALEŻNYCH

Sšsiedzi Horacego to typowi mieszczanie:

FOHLEN - 50-letni jegomoœć o trzech podbródkach, raczej potężnie zbudowany, niż gruby, siwogłowy. Na malutkich dłoniach sš cztery pierœcienie. Twarz ogolona na gładko, oczy niebieskie. Zwykle ubrany jest w białš koszulę schowanš w zielone spodnie z czerwonymi lampasami.

RADOGAST - około 40-letni mężczyzna równie gruby jak sšsiad, tylko jego rysy twarzy sš ostrzejsze, nos haczykowaty, oczy bršzowe, długie szaro-mysie włosy. Zwykle ubiera się w koszulę błękitnš, czarnš kamizelkę, na szyi ma złoty łańcuch, podobny z tabakierkš ma przy kamizelce.

HORACY VERGISSMANDNI

---