KETTELER Wilhelm Emmanuel (1811-1877) był najpierw prawnikiem. Po odbyciu studiów teologicznych otrzymał w 1844 r. święcenia kapłańskie w Muenster. W latach 1846-1848 był proboszczem w Hopsten. Biskupem Moguncji został w 1850 r.
Jego szybki awans kościelny związany był z działalnością we frankfurckim zgromadzeniu narodowym na rzecz wolności sumienia i praw wolnościowych oraz z wkładem w obronę porządku państwowego przeciwko rewolucyjnym przewrotom. Wygłoszone przezeń kazania adwentowe w katedrze mogunckiej w 1848 r. zapoczątkowały jego zaangażowanie się w kwestię społeczną.
Ketteler przezwyciężył romantyczne wyobrażenia w rozwiązywaniu kwestii społecznej na korzyść państwowego interwencjonizmu w duchu sprawiedliwości społecznej. Jego program stał się "jądrem" katolickiej nauki społecznej i socjalnego programu Centrum. Nie był on samodzielnym teoretykiem, miał jednak wyczucie problemów społecznych, które zrodziły się wskutek postępującej rewolucji przemysłowej.
W walce przeciwko antykościelnemu liberalizmowi stał się on, przez słowo mówione i pisane, jak również przez zakładanie związków, inicjatorem katolickich ruchów społecznych i katolickiej działalności politycznej. Był także zwolennikiem międzynarodowej partii ludowej. W czasie pruskiego Kulturkampfu lat 70-tych przeciwstawiał się państwowym praktykom bezprawia. Jako "biskup robotników" stał się wiodącą postacią społecznego katolicyzmu XIX w. nie tylko w Prusach, ale i w całych Niemczech.
Ketteler był założycielem Szkoły Reformy Społecznej. Założenia tej szkoły oparł na gruntownych podstawach tomizmu. Słusznie powiedział o nim Decurtins, że bez św. Tomasza z Akwinu "Ketteler nie stałby się wielkim budowniczym socjologii katolickiej". Interesował się szczególnie dwoma zagadnieniami: pracy i własności. W dziedzinie pracy znane jest jego dziecięć punktów, w których domaga się głębokich, jak na ówczesne czasy, reform, m.in. określenia czasu pracy, ustalenia minimum wynagrodzenia za pracę, popierania związków zawodowych, bezpieczeństwa pracy itp. W kwestii własności jeden z pierwszych zwraca uwagę na obowiązki społeczne ciążące na niej oraz postuluje połączenie własności z pracą.