fotka, Sprawzodanie Kaski- 3-4, Katedra Fotogrametrii i Teledetekcji


Katedra Fotogrametrii i Teledetekcji

3.Fotogrametryczna ocena zdjęć lotniczych

4.Analityczna analiza pojedynczego zdjęcia lotniczego

Wykonawcy:

Katarzyna Detyna

Aneta Norowska

Marcin Siepsiak

GiSzN Rok III Grupa II

FOTOGRAMETRYCZNA OCENA ZDJĘĆ LOTNICZYCH

W zależności od położenia osi optycznej kamery lotniczej, w momencie ekspozycji, w stosunku do linii pionu przechodzącej przez przedni punkt główny obiektu zdjęcia lotnicze dzielimy na:

-zdjęcia poziome (kąt mniejszy niż 3o )

-zdjęcia ukośne (nachylone i perspektywiczne)

Lotnicze zdjęcia pomiarowe wykonywane są z przystosowanych samolotów typu transportowego lub ze specjalnych samolotów fotogrametrycznych. Samolot powinien odpowiadać pewnym warunkom:

-duży zasięg lotu

-pułap

-prędkość lotu dla wykonania zdjęć nie powinna być zbyt duża, prędkość lotu oraz czas ekspozycji muszą być ze sobą zsynchronizowane

-stateczność samolotu

Wybór odpowiednich warunków technicznych dla wykonania zdjęcia lotniczego powinien uwzględniać:

Skala zdjęć lotniczych w interpretacji geometrycznej zależy od wysokości fotografowania W, oraz stałej kamery CK. Stąd też skalę zdjęcia można obliczyć ze wzoru

Mz = CK / W

Skala zdjęć jest uzależniona od wielkości CK. Wybór stałej kamery CK uzależniony jest także od sposobu wykorzystania zdjęć i deniwelacji terenu. Ogólnie przyjmuje się że do opracowywania fotomap korzystamy z CK jak najdłuższego, a do opracowań autogrametrycznych jak najkrótszych. W pierwszym przypadku, długa CK oraz duża wysokość fotografowania W powodują mniejsze zniekształcenie obrazu terenu na zdjęciu, ze względu na deniwelację. W drugim przypadku , krótka CK oraz mała wysokość lotu powodują przesunięcia perspektywiczne pionowych form terenu odfotografowanych na zdjęciach.

Lotnicze zdjęcia pomiarowe wykonywane są szeregowo. Pokrycie wzajemne dwóch sąsiednich zdjęć w szeregu wynosi około 60 - 80 % ich powierzchni, odstępy między osiami szeregów zdjęć standardowo wynosi około 20 - 40% powierzchni tych zdjęć. Pokrycie podłużne i poprzeczne zdjęć lotniczych na danym obszarze ma za zadanie wyeliminowanie występowania przerw fotogrametrycznych. Przy wyborze pokrycia podłużnego i poprzecznego należy też uwzględnić charakter terenu.

Do ćwiczenia wykorzystano dwa szeregi: 9 i 10. W szeregu 9: zdjęcia o nr 617-636, a w 10: 642-654. Analizowane zdjęcia w szeregu 9 miały mianownik skali zdjęcia Mz=5620, a w szeregu 10 : Mz=5600

  1. W celu obliczenia pokrycia podłużnego (p%)

p1%=(13,7/22,6)*100%=60,6%

p2%=(15,0/22,6)*100%=66,4%

p3%=(12,0/22,6)*100%=53,1%

pśr%=60%

p1%=(15,2/22,6)*100%=67,2%

p2%=(13,8/22,6)*100%=61,1%

p3%=(14,8/22,6)*100%=65,5%

pśr%=65%

  1. W celu obliczenia pokrycia poprzecznego (q%) szeregów 9 i 10 wzięto pod uwagę trzy pary zdjęć o numerach: 634 i 654, 628 i 648, 622 i 642

q1%=(9,3/22,6)*100%=41,2%

q2%=(9,7/22,6)*100%=42,9%

q3%=(8,3/22,6)*100%=36,7%

qśr%=40%

Kąt znosu szeregu

tgα=4,5/40 → α=7,1320g

tgα= 0,5/30 → α=1,0609g

Powierzchnia użyteczna pojedynczego fotogramu

Pz = (Lx'y' Mz )2

Pz = (22,6 x 5620 )2

Pz ≈ 161ha

Pojemnośc informacyjna zdjęć lotniczych jest uwarunkowana ich zdolnością rozdzielczą. Zdolność rozdzielcza jest limitowana przez kilka czynników:

Znając wartości poszczególnych składowych procesu fotografowania wyrażone w parach linii/mm można określić wynikowa zdolność rozdzielczą zdjęć RZDJ:

1/(RZDJ)2 = 1/(RO)2 +1/(RF)2 + 1/(RFM)2 + 1/(RAM)2 +1/(RD)2

Współczesne zdjęcia lotnicze chrakteryzują się rozdzielczością:

- ok. 55 par linii/mm dla obiektów kontrastowych (1 pl/mm = 18 μm)

- ok. 40 par linii/mm dla obiektów o niskim kontraście (1 pl/mm = 25 μm)

ANALIZA POJEDYNCZEGO ZDJĘCIA LOTNICZEGO

Elementy orientacji zdjęcia lot­niczego dzielimy na:

Elementami orientacji wewnętrznej zdjęcia lotniczego nazywamy wiel­kości umożliwiające określenie położenia śro­dka rzutów O w stosunku do płaszczyzny zdjęcia.

Elementami orientacji wewnętrznej są zatem:

0x08 graphic
Elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia lotniczego są to wielkości okre­ślające położenie kamery względem fotogra­fowanego terenu. Umożliwiają one wyzna­czenie orientacji przestrzennej wiązki promie­ni rzutujących w momencie wykonywania zdjęcia.

Elementami tymi są:

Elementy ramki zdjęcia lotniczego

0x08 graphic
Legenda:

1 i 8 - znaczki tłowe

2 - libella (kąt nachylenia kamery równy 2o)

3 - zegar

4 - wysokościomierz ( wysokość lotu 180m)

5 - numer kamery lotniczej

6 -numer porządkowy negatywu

7 - ogniskowa kamery (f)

Wpływ deniwelacji terenu na odwzorowanie punktu na zdjęciu

0x08 graphic
Deniwelacje terenu powodują radialne (w stosunku do punktu nadirowego N) przesunię­cie obrazów punktów położonych powyżej lub poniżej płaszczyzny odpowiadającej śred­niej wysokości terenu T (rysunek). W rezul­tacie punkty terenu A i B, których rzut orto­gonalny na płaszczyznę T oznaczono odpo­wiednio Ao i Bo odfotografowują się na zdję­ciu jako punkty A' i B'. Położenie tych punktów należy więc skorygować o wartość Δr', doprowadzając do położenia A'0 i B'0. W przypadku punktu A, który leży poniżej płaszczyzny T, korekta będzie polegała na przesunięciu jego położenia o wielkość r'A w kierunku od punktu nadirowego, natomiast w przypadku punktu B, leżącego powyżej płaszczyzny T, na przesunięciu położenia o odcinek r'B skierowany do punktu nadirowego.

Wpływ deniwelacji terenu na położenie obrazu punktu jest tym większy, im bardziej jest on oddalony od punktu nadirowego, im większe jest przewyż­szenie tego punktu w stosunku do średniej wysokości terenu oraz im mniejsza jest wysokość fotografowania. Minimalne zniekształcenia wy­stępują w przypadku terenów równinnych i w środkowej części użytecznego pola zdjęcia.

Należy zaznaczyć, że praktycznie, w przy­padku zdjęć prawie pionowych, poprawkę r'B odkładamy na promieniu Δr'B wykreślonym z głównego punktu zdjęcia O', gdyż prawie pokrywa się on z punktem nadirowym N'. Wpływ tej nieścisłości na ostateczne położenie punktu jest znikomy i nie przekracza granic dokładności graficznej

Punkty i linie szczególne zdjęcia

Punkty:

Linie:

Analizę pojedynczego zdjęcia lotniczego wykonano na diapozytywie. Zdjęcie ,o numerze 647, wykonano na wysokości 850m , aparatem o stałej kamery ck=152,07, odchylenie ν osi optycznej od linii pionu wynosi 2,5o.

Ze względu na łatwość ustalenia położenia na zdjęciu pomiarowym punktu głównego O (punkt główny na zdjęciu pomiarowym znajduje się na przecięciu linii łączących przeciwne znaczki tłowe ) , w stosunku do tego punktu określone jest położenie pozostałych punktów szczególnych:

O'N'= tgν*CK

O'Z'= ctgν*CK

O'I'= tg(ν/2)*CK

gdzie: ck - stała kamery

ν- odchylenie osi optycznej od linii pionu

ON= 6,64 mm

OZ= 3482,98 mm

OI= 3,32 mm

Cechą wspólną dla wszystkich szczególnych punktów zdjęcia pomiarowego jest to, że leżą one na jednej prostej - linii największego spadku .

dr'ν=(r'2/ck)*sinν*sinγ

dr'ν-wartość przesunięcia punktu na zdjęciu spowodowana występowaniem kąta nachylenia ν

r'- promień radialny, odległość od początku układu współrzędnych do danego punktu P na zdjęciu

γ- kąt odłożony od linii największego spadku

Wpływ nachylenia zdjęcia na położenie punktów na zdjęciu:

ck = 152,07

r'= 10 mm

v = 2o52'

γ = 0o → dr'v = 0,00

r'= 10 mm

v = 7o52'

γ = 0o → dr'v = 0,00

r'= 110 mm

v = 2o52'

γ = 0o → dr'v = 0,00

r'= 110 mm

v = 7o52'

γ = 0o → dr'v = 0,00

r'= 10 mm

v = 2o52'

γ = 45o → dr'v = 0,02

r'= 10 mm

v = 7o52'

γ = 45o → dr'v = 0,06

r'= 110 mm

v = 2o52'

γ = 45o → dr'v = 2,81

r'= 110 mm

v = 7o52'

γ = 45o → dr'v = 7,70

r'= 10 mm

v = 2o52'

γ = 90o → dr'v = 0,03

r'= 10 mm

v = 7o52'

γ = 90o → dr'v = 0,09

r'= 110 mm

v = 2o52'

γ = 90o → dr'v = 3,98

r'= 110 mm

v = 7o52'

γ = 90o → dr'v = 10,89

ck = 305,00

r'= 10 mm

v = 2o52'

γ = 0o → dr'v = 0,00

r'= 10 mm

v = 7o52'

γ = 0o → dr'v = 0,00

r'= 110 mm

v = 2o52'

γ = 0o → dr'v = 0,00

r'= 110 mm

v = 7o52'

γ = 0o → dr'v = 0,00

r'= 10 mm

v = 2o52'

γ = 45o → dr'v = 0,01

r'= 10 mm

v = 7o52'

γ = 45o → dr'v = 0,03

r'= 110 mm

v = 2o52'

γ = 45o → dr'v = 1,40

r'= 110 mm

v = 7o52'

γ = 45o → dr'v = 3,84

r'= 10 mm

v = 2o52'

γ = 90o → dr'v = 0,02

r'= 10 mm

v = 7o52'

γ = 90o → dr'v = 0,04

r'= 110 mm

v = 2o52'

γ = 90o → dr'v = 1,98

r'= 110 mm

v = 7o52'

γ = 90o → dr'v = 5,43

dr'ν rośnie wraz ze wzrostem promienia radialnego r' i kątem γ

Wpływ deniwelacji terenu na skalę zdjęcia:

dr'Δh = (r΄ * Δh) / W

gdzie

Δh - deniwelacja terenu

W - wysokość fotografowania

W = 850 m

Δh [m]

r' [mm]

10

50

100

r' = 10

0,12

0,59

1,18

r' = 110

1,29

6,47

12,94

Na podstawie obliczeń wywnioskowano, że dr'Δh jest wprost proporcjonalne do deniwelacji terenu i odległości od środka zdjęcia - promienia radialnego.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
sprawozdanie nr 8, Geodezja i szacowanie nieruchomości niestacjonarne Olszyn, RoK III, sem.IV, sem.V
wsztstko na fotka(1), Geodezja, rok 3, Fotogrametria i teledetekcja, na 1 koło
Fotogrametria i teledetekcja
Fotogrametria i teledetekcja 3, uczelnia, BL, Geodezja, zagadnienia z geodezji
TiF opracowanie, Geodezja, semestr VI, Fotogrametria i teledetekcja II
FOTOGRAMETRI ŚCIĄGA NA KOLOS, Fotogrametria i teledetekcja
Fotogrametria i teledetekcja 2, uczelnia, BL, Geodezja, zagadnienia z geodezji
Fotogrametria i teledetekcja 4, uczelnia, BL, Geodezja, zagadnienia z geodezji
spr 2, Geodezja, rok 3, Fotogrametria i teledetekcja, sprawko nr 6 aerosys
testy 1, test-Fotogrametria i Teledetekcja
sciaga fotogrametria, Teledetekcja -
Egzamin z Fotogrametrii i Teledetekcji
fotka sc-moje, Geodezja, Fotogrametria
Temat4 formularz, Geodezja, semestr V, Fotogrametria i teledetekcja, Temat 2
pyt egz calosc, Geodezja, semestr VI, Fotogrametria i teledetekcja II
Fotka-sciaga-zadania 1, Geodezja, Fotogrametria, Egzamin

więcej podobnych podstron