LABORATORIUM MECHANIKI DOŚWIADCZALNEJ				MIECZYSŁAW SIKORA
STATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA				DATA	PODPIS	OCENA
GRUPA 22C				96.03.07

PRZEBIEG ĆWICZENIA.

Celem ćwiczenia przeprowadzonej próby rozciągania jest wyznaczenie wyraźnej lub umownej granicy plastyczności i wytrzymałości na rozciąganie, naprężenia rozrywającego i wydłużenia względnego.

Maszyną wykonawczą podczas próby była hydropulsacyjna maszyna MTS. W trakcie próby sterowano przemieszczeniem (0 - 10 mm). Próbka użyta do próby była próbką okrągłą pięciokrotną.

SCHEMAT BLOKOWY STANOWISKA BADAWCZEGO

ZESTAWIENIE WYNIKÓW

Materiał i rodzaj próbki :

Typ i zakres pracy maszyny : MTS -10 10t

Rodzaj i zakres ekstensometru : 10mm

Próbka

Wyniki pomiarów

do

lo

Fe

Fe 0,2

Fm

Fu

du

dr

[mm]

[mm]

[N]

[N]

[N]

[N]

[mm]

[mm]

7,93

47,5

20,150

-

26,243

14,991

3,85

7,2

Obliczone cechy wytrzymałościowe badanej próbki:

- wytrzymałość na rozciąganie rozrywające R_m=3.309[MPa]

- naprężenie rozrywające R_u R_u =1.890[MPa]

- wydłużenie względne A A=39.6%

- przewężenie względne Z Z=74.4%

- wydłużenie równomierne A_r A_r=21.29%

WNIOSKI

Poddana statycznej próbie rozciągania próbka znacznie się wydłużyła i utworzyła się na niej szyjka. Świadczy to o dużej plastyczności materiału z jakiego została wykonana. Z wykresu zależności sigma - epsilon wynika, że materiał posiada wyraźną granicę plastyczności, można też odczytać górną i dolną granicę plastyczności. Z wykresu widać, że próbka aż do poddania jej naprężeniu równemu górnej granicy plastyczności odkształca się proporcjonalnie do tego naprężenia. Można więc stwierdzić, że górna granica plastyczności jest równa granicy proporcjonalności. Zakłócenia na wykresie ( w końcowej jego części ) są spowodowane odpięciem ekstensometru, którego zakres pomiarowy był zbyt wąski aby zarejestrować odkształcenie próbki aż do jej zerwania. Aby prawidłowo analizować wykres sigma - epsilon trzeba wźiąc pod uwagę, że jest to wykres teoretyczny ponieważ nie uwzględnia on zmiany przekroju próbki podczas próby. Początkowy odcinek wykresu jest prawie pionowy co świadczy, że przyłożenie siły powodującej naprężenie nie powoduje prawie żadnego.

Po przekroczeniu granicy plastyczności bardzo wolno doczodzi do zerwania próbki. Ze zwiększeniem prędkości odkształcenia wzrasta w metalach granica plastyczności oraz wytrzymałość na rozciąganie. Zerwaniu próbki przy dużej prędkości odkształcenia towarzyszą mniejsze odkształcenia plastyczne niż przy małych prędkościach odkształcenia.

---