Blok H.
Pytanie nr 65 - Ekspansja terytorialna Japonii na Dalekim Wschodzie po I wojnie światowej i próby jej powstrzymania.
Po wojnie jedynym ważnym graczem została Japonia, sojusznik państw zachodnich w walce z Niemcami, na konferencji paryskiej była jednym z mocarstw, zasiadała m. in. w Radzie Pięciu i Radzie Czterech.
Prężnie rozwijająca się Japonia potrzebowała surowców, których sama nie posiadała, dążyła zatem do ekspansji terytorialnej, poza tym chęć nawiązania do militarystycznych tradycji z XIX wieku, koła kierownicze nie miały w ogóle chęci rezygnować z ekspansywnej polityki. Japonia rozwijała także hasło Azja dla Azjatów, był to jasny sygnał o wrogości wobec państw europejskich, które mają swoje kolonie w Azji.
Na konferencji w Paryżu udało się uzyskać posiadłości niemieckie z na Oceanie Spokojny jako mandat Ligi Narodów oraz kolonie niemiecką w Chinach - Kiao - czou.
Chiny stały się podstawowym kierunkiem ekspansji po wycofaniu się z terenów syberyjskich zdobytych jeszcze podczas wojny w 1905 roku. Wyjśćie z północnego Sachalinu nastąpiło sukcesywnie od 1920. W 1925 uznano Związek Radziecki.
Chinom już w 1915 narzucono niekorzystne umowy gospodarcze, na konferencji w Paryżu Japonia otrzymała koloni niemieckie, okupowała także prowincję Szantung. W 1919 spacyfikowano Koree.
USA źle się zapatruję na ekspansywną politykę Japonii na tym terytorium, równie źle się na nią zapatrują dominia brytyjskie.
Konferencja Waszyngtońska 1921 - 1922
Wprowadzono Two powers standard. Flota wojenna równa dwóm najsilniejszym mocarstwo (UK i USA). Japonia po cichu liczyła na dalszy rozwój swojej floty, jednak zostało to ograniczone.
Mocarstwa - 5, Japonia - 3.
Podtrzymano otwarte drzwi w Chinach, nikt nie mógł mieć tam przywilejów gospodarczych, zmuszenie do rezygnacji z Kiau - czou i Szantongu przez Japonię.
Sojusz brytyjsko - japoński nie zostanie przedłużony. Kolonie niemieckie na Oceanie Spokojnym dla Japonii, wyspa Yap - kable USA.
Dla Japończyków konferencja nieudana.
Za rządów Kuomintangu nastąpiło pewne pogorszenie stosunków Chin z zachodem, sukcesywnie próbowała wykorzystać to Japonia. Głównym celem była Mandżuria bogata w surowce.
W 1928 r. miała nastąpić pierwsza akcja w kierunku Mandżurii. Coraz częściej dochodziło do incydentów zbrojnych, Chiny nie chciały otwartego konfliktu.
Chiny liczyły na państwa zachodnie i Ligę Narodów, co by przestrzegały traktatu waszyngtońskiego i broniły otwartych drzwi w Chinach.
Gromadzenie sił przez Japonię, incydenty coraz częstsze.
18 IX 1931 - trzy miesiące Japonia zajmuję całą Mandżurię. 18 II 1932 - proklamacja państwa Mandżukuo. Prezydent Pu - Yi. Stolica Czangczun.
Chiny i mocarstwa nie uznały nowego państwa. Chiny zgłosiły do Ligi Narodów skargę na japońską agresję. 22 II 1932 - lądowanie sił japońskich w Szanghaju. Japonia chce uznania Mandżukuo i zakończenia bojkotu gospodarczego. Do gry włączyły się mocarstwa, 3 V 1932 - porozumienie, koniec okupacji i koniec bojkotu. Mocarstwa nie chciały wystąpić przeciw Japonii, siły na Dalekim Wschodzie były zbyt nieliczne żeby podjąć jakiekolwiek działania.
Liga Narodów - sprawa agresji Japonii - wrzesień 1931 - grudzień 1932.
Grudzień 1931 - wysłanie delegacji na teren konfliktu (która wyruszyła dopiero w lutym).
Raport Lyttona wysłany do Genewy 4 września. Japonia odrzucała jego tezy.
24 lutego 1933 przyjęcie raportu. 27 marca 1933 wystąpienie z Ligi Narodów Japonii.
Bo wystąpieniu Japonii z LN ożywione kontakty z państwami zachodnimi poza Ligą, uznawanie że zajęcie Mandżurii nie narusza otwartych drzwi w Chinach.
Nowa agresja japońska 7 VII 1937 - Japończycy uznali, że konflikt rozpoczęła strona chińska. Zajęcia Pekinu i dalsza wyprawa w kierunku wschodniego wybrzeża. Walki o Szanghaj, blokada wschodniego wybrzeża. Chiny znowu apelują do Ligi, a ta nie robi nic konkretnego.
Chiny tracą na znaczeniu wobec problemów Europy, Japonia w 1936 w pakcie antykominternowskim.
3 XI 1938 - nowy ład w Azji zapowiedziany przez Japonię.